Ο λαγός και το καπέλο

Η ατμόσφαιρα μεμψιμοιρίας που πλανιόταν πάνω από το παρκέ του ΟΑΚΑ πριν τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Μπάγερν, λίγο πριν το φινάλε μίας μαρτυρικής εκτός των τειχών χρονιάς, θα μπορούσε να συμπαρασύρει τους παίκτες και να φέρει νέο στραπάτσο.

Τι 7-17, καημένε, τι 6-18. Τι 15ος, τι 14ος, τι 13ος. Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του.

Οι «πράσινοι», ωστόσο, άντλησαν πείσμα από τις πληγές του Φαλήρου και κατανίκησαν μία ομάδα πλέι-οφ, ικανοποιώντας τους ελάχιστους φιλάθλους που πηγαίνουν στο γήπεδο για να συμπαρασταθούν και όχι για να πανηγυρίσουν.

«Τη χρειαζόμασταν αυτή τη νίκη», ομολόγησε ο Δημήτρης Πρίφτης. Βαθμολογικά, ασφαλώς όχι, εκτός αν θεωρήσουμε βαθμολογικό κίνητρο την αποφυγή της τελευταίας θέσης. Ψυχολογικά και πνευματικά, ασφαλώς ναι.

Μπορεί το ελληνοευρωπαϊκό ντέρμπι της περασμένης Πέμπτης να εξελίχθηκε σε διαμελισμό, αλλά αυτό που έρχεται, σε μερικές εβδομάδες, είναι για τον Παναθηναϊκό πολύ σημαντικότερο, εκ των ων ουκ άνευ.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να πετάει ψηλά τους τελευταίους μήνες («κορυφαία ομάδα της Ευρώπης», τον χαρακτήρισε ο εκφωνητής της Euroleague TV), αλλά θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα διπλό στο ΟΑΚΑ, αν θέλει να κατακτήσει το εγχώριο σκήπτρο.

Καλή η Euroleague, αλλά οι δύο «αιώνιοι» καρδιοχτυπούν πρωτίστως για τους τσίγκους της Ελλάδας. Εκεί είναι που θα κριθεί η επιτυχία του ενός και η αποτυχία του άλλου.

Ο Πρίφτης κατάφερε να παρουσιάσει μία ομάδα με υψηλό δείκτη συγκέντρωσης και ετοιμότητας, σαν να είχε μπροστά της έναν αγώνα πλέι-οφ.

Βοήθησε, βεβαίως, η άδεια μπαταρία του αντιπάλου, αφού η Μπάγερν μετρούσε 6-7 μέρες απροπονησιάς λόγω Covid-19.

Αλλά και οι «πράσινοι» αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα, τα οποία χρονίζουν και τροφοδοτούν μεταγραφικά σενάρια.

Ήταν άραγε εντός προγράμματος η ήδη δίμηνη απουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου μετά την επέμβαση στο ιγμόριο; Για τον εύθραυστο Γιόβιτς δεν ανοίγω συζήτηση, αφού και όταν έπαιζε ήταν ωσεί απών.

Ο φετινός Παναθηναϊκός έχει πολλά και ποικίλα βαρόμετρα στο παρκέ, αλλά ο Χάουαρντ Σαντ-Ρόος είναι ο παίκτης που τον κάνει πολύ καλή ομάδα, τις σπάνιες φορές που ξεδιπλώνει όλα τα προσόντα του στο παρκέ.

Ο Κουβανός ήταν απόψε μισή άμυνα μόνος του (3 κλεψίματα, 1 τάπα), αλλά αυτό δεν είναι ασυνήθιστο. Την ώθηση την έδωσε η δουλειά του στα ριμπάουντ (9), στο σκοράρισμα (15), στο σουτ, παντού.

Πότε ξανάβγαλε συντελεστή απόδοσης 29 ο «λόκο» από την αμπάσκετη γειτονιά της Καραϊβικής; Κάτι τέτοια ματς τον έκαναν για λίγο κάτοικο Μόσχας και ακόλουθο του Δημήτρη Ιτούδη.

Η πληθωρική παρουσία του Σαντ-Ρόος επέτρεψε στον Μέικον και στον Νέντοβιτς να σουτάρουν ξένοιαστοι χωρίς να σκοτίζονται για το χαμαλίκι, ενώ ο Οκάρο Ουάιτ κράτησε απόρθητο το φρούριο της ρακέτας μέχρι να μπει στο πνεύμα του αγώνα ο Γιώργος Παπαγιάννης.

Ακόμα και σε μία μέτρια προσωπική παράσταση όπως η αποψινή, ο γίγαντας από τα Μέγαρα έγραψε 14 ριμπάουντ, 8 πόντους (όλους μετά την ανάπαυλα) και αμέτρητες προσωπικές άμυνες, ιδίως στο β’ ημίχρονο όταν έκρυψε τους ουρανούς με τάπες και αλλοιώσεις.

Έπαιξε, μάλιστα, 37 λεπτά, σχεδόν απνευστί. Πώς θα καταφέρει ο Παναθηναϊκός να τον κρατήσει στην Αθήνα αν δεν στρίψει σωστά στο επόμενο κλειστό βιράζ;

Και τι άλλο πρέπει να γίνει για να πειστούν οι δογματικοί της νέας εποχής ότι υπάρχει και στο μπάσκετ υου 21ου αιώνα χώρος για «δεινόσαυρους» που δεν σουτάρουν τρίποντα;

Ο Παναθηναϊκός έχασε έδαφος όταν ο Πρίφτης επιστράτευσε μία αδόκιμη πεντάδα όπου συνυπήρχαν δύο γκαρντ που έπαιζαν για τη στατιστική τους (Νέντοβιτς, Μέικον), δύο άπειροι φόργουορντ (Χουγκάζ, Μαντζούκας) και ένας λεγεωνάριος σέντερ (Έβανς). Όταν, δηλαδή, τόλμησε να ξεκουράσει τον Παπαγιάννη.

Το ξανακέρδισε το χαμένο έδαφος, χωρίς να δει ποτέ τις πλάτες της Μπάγερν, επειδή έβρισκε μία μεγάλη άμυνα σε κάθε κρίσιμη καμπή: στο 53-51 (Κασελάκης και Έβανς), στο 56-52 (Παπαγιάννης), στο 63-58 (Σαντ-Ρόος), ένας λαγός από κάθε καπέλο, πάντοτε με το ίδιο σαρδόνιο γέλιο.

Οι άμυνες δημιουργούσαν προϋποθέσεις για αιφνιδιασμό και τα γκάζια έβγαζαν τη γλώσσα των Γερμανών. Ο Αντρέα Τρινκιέρι δεν ήξερε τι του έφταιγε. Στο τέλος της βραδιάς, καταριόταν τον κορονοϊό.

Στη συνολική οικονομία του αγώνα μέτρησαν πολύ οι 5 ασίστ του Λεωνίδα Κασελάκη στο α’ ημίχρονο, καθώς και το θάρρος του Λευτέρη Μαντζούκα, που πλέον μοιάζει λιγότερο παιδί.

Ο Παναθηναϊκός είχε πολλούς διακριθέντες και η νίκη του (80-67) ήταν απόλυτα δίκαιη. Το πρόγραμμά του είναι δύσκολο, αλλά όχι απαγορευτικό για 1 ή 2 ακόμη, ώστε να ξεκολλήσει από το υπόγειο.

Η βραδιά της Τρίτη ανήκε στον Παναθηναϊκό, ανήκε όμως και στον Ολυμπιακό, παρ’ όλο που η Ρεάλ δεν του έκανε τελικά τα χατίρια.

Μετά την ευπρόσδεκτη ήττα της Αρμάνι στο Τελ Αβίβ, οι «ερυθρόλευκοι» ετοιμάζονται να κλειδώσουν όχι μόνο την τετράδα, αλλά και την 3η θέση που αναμένεται να τους κρατήσει μακριά από την πρωταθλήτρια Εφές.

Ο Ολυμπιακός και η Αρμάνι μετρούν από 8 ήττες, αυτές μετράω εγώ και όχι τις νίκες, ενώ η Εφές έμεινε στις 10.

Αύριο οι «ερυθρόλευκοι» θα ρίξουν τη ζαριά τους στο Μόντε Κάρλο, ενώ την Πέμπτη θα συγκρουστούν Εφές-Αρμάνι στην Τουρκία.

Ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει ακόμη τη Βιλερμπάν στη Γαλλία (την Παρασκευή) και την πιθανότατα αδιάφορη Μπαρτσελόνα στο Φάληρο, ενώ οι Ιταλοί, που υστερούν σε πιθανή ισοβαθμία με τους Πειραιώτες, έχουν να παίξουν ακόμη με Μπάγερν, Μονακό στο Μιλάνο και Βιλερμπάν στη Γαλλία.

Εφ’όσον λοιπόν το μεθαυριανό Εφές-Αρμάνι βγει άσος, ο Ολυμπιακός τερματίζει 3ος με δύο συνολικά νίκες στα υπόλοιπα παιχνίδια του.

Εάν πάλι οι Ιταλοί αλώσουν μεθαύριο την Πόλη, που δεν το πολυβλέπω, ο Ολυμπιακός εξασφαλίζει την τετράδα ακόμα και με χωρίς να πετύχει άλλη νίκη.

Ένα διπλό στο Πριγκηπάτο θα αποτελεί πετράδι ανεκτίμητης αξίας για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του.