H Ευρώπη είναι φίλη του

Σε μία διοργάνωση γεμάτη με ομάδες διπρόσωπες ή και απρόσωπες, ο Παναθηναϊκός είναι ίσως το αινιγματικότερο από όλα τα αινίγματα. Η ίδια ομάδα που κοιτάζει στα μάτια όλους τους διεκδικητές της πρώτης τετράδας σκοντάφτει σε μπανανόφλουδες σαν πρωτάρα και βολοδέρνει σε ένα υπόγειο που δεν της ταιριάζει καθόλου.

Νίκησε πειστικά και σχεδόν εύκολα τη Ρεάλ (αφού αδικείται κατάφωρα από το τελικό 87-86), αλλά έχασε δύο φορές από την ουραγό Ζαλγκίρις. Εφερε τη Μπαρτσελόνα στο αμήν, αλλά άφησε τη Βιλερμπάν να αλώσει το ΟΑΚΑ. Ηττήθηκε από την Αρμάνι στο τελευταίο δευτερόλεπτο, αλλά παραδόθηκε και στην Ούνιξ στο Μαρούσι.

Έκανε κομμάτια την πρωταθλήτρια Εφές, αλλά έγινε κομμάτια στο Βελιγράδι. Κατατρόπωσε τον Ολυμπιακό στο Φάληρο στο ντέρμπι του πρωταθλήματος, αλλά γνώρισε δύο συντριβές μέσα-έξω στην Ευρώπη.

Μήπως, τελικά, η απόδοσή του είναι ζήτημα κινήτρου; Όποτε οι «πράσινοι» ένιωσαν την υποχρέωση να οχυρώσουν την κληρονομιά τους, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, έφεραν αποτελέσματα αντάξια ομάδας κορυφής, ιδίως μπροστά στο κοινό τους. Η εικόνα στις κερκίδες του ΟΑΚΑ είναι πλέον θλιβερή, αφού οι οπαδοί της νίκης έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους, αλλά η θαλπωρή της έδρας παραμένει ο καλύτερος σύμμαχος του Παναθηναϊκού.

Η πορεία της ομάδας ασφαλώς θα ήταν διαφορετική με λιγότερα προβλήματα και με καλύτερο σχεδιασμό, αλλά προβλήματα αντιμετώπισαν όλες οι ομάδες και τα χειρίστηκαν σπασμωδικά, ιδίως αυτές που έχουν συνηθίσει να τα λύνουν με εφόδιο το παχύ πορτοφόλι. Το προσέξατε, ότι η ζάπλουτη Φενέρμπαχτσε απέχει μόλις 1 νίκη από τον πτωχό πλην τίμιο πρωταθλητή Ελλάδας;

Ο αποψινός Παναθηναϊκός δεν είχε τον πολύτιμο Οκάρο Ουάιτ και τους Μποχωρίδη, Γιόβιτς, αλλά τα σημαντικότερα κομμάτια του παζλ βρίσκονταν όλα στη θέση τους: ο Παπαγιάννης, ο Παπαπέτρου, ο Νέντοβιτς, ο Μέικον, φυσικά ο Δημήτρης Πρίφτης. Ο Τζέρεμι Έβανς δεν μπορεί να επωμιστεί το χαμαλίκι του Ουάιτ, ωστόσο έκανε τον Παναθηναϊκό πιο ψηλό και πιο αθλητικό, απέναντι σε έναν αντίπαλο που χρησιμοποιεί το post κατά κόρον, ειδικά από τη στιγμή που ξανάφερε στη Μαδρίτη τον Ντεκ.

Οι Νέντοβιτς, Μέικον ήταν και οι δύο μέτριοι, αλλά ζημιά έκαναν μόνο όταν συνυπήρξαν στην πεντάδα, αφού ο ένας παρέλαβε τη σκυτάλη του σκοραρίσματος από τον άλλον: άποντος ο Σέρβος στο δεύτερο μέρος, άποντος ο Αμερικανός στα πρώτα 32 λεπτά.

Η πληθωρική παρουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου, παρά την κόπωση που τον κατέβαλε προς το τέλος, ήταν το ιδανικό επιχείρημα για όσους πιστεύουμε ότι η απρογραμμάτιστη δίμηνη απουσία του ήταν καταστροφική για το «τριφύλλι». Ο μικρούλης Μαντζούκας φαίνεται να ξεπερνάει στην ιεραρχία τον πάντοτε θετικό Κασελάκη, ενώ ο Σαντ Ρόος ήταν η κόλλα της αμυντικής γραμμής και πέτυχε και ένα βαρύ τρίποντο στο 80-75, όταν η Ρεάλ απειλούσε να τουμπάρει το παιχνίδι σουτάροντας 8/12 από τη γραμμή των 6,75 μέτρων.

Όσο για τον Γιώργο Παπαγιάννη, που κλήθηκε να αντιμετωπίσει το τέρας και το κατάπιε ζωντανό, η αποψινή βραδιά ήταν κάτι σαν δαχτυλίδι διαδοχής. Η μονομαχία ανάμεσα στους δύο πιο κυριαρχικούς σέντερ της Εuroleague έδειξε ότι ο νέος είναι πιο ωραίος από τον παλιό. Ο 30χρονος Ταβάρες χρειάστηκε 11 σουτ και 4 βολές για να βάλει τους 12 πόντους του, ενώ ο Έλληνας σέντερ τελείωσε το ματς με 18 πόντους, 9/11 δίποντα, 11 ριμπάουντ, 5 τάπες και με ένα δεκαπεντάλεπτο βγαλμένο από άλλον γαλαξία.

Τόσο πολύ άλλαξε τη ζωή του Παπαγιάννη η συνεργασία με τον Ρικ Πιτίνο; Εφ' όσον η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι θετική, το ελληνικό μπάσκετ και ο Παναθηναϊκός χρωστούν στον Αμερικανό πολύ περισσότερα από όσα είδαμε διά γυμνού οφθαλμού όταν τον είχαμε δίπλα μας.

Η νίκη των «πρασίνων» επί της Ρεάλ μπορεί να μην έχει ιδιαίτερο βαθμολογικό αντίκρυσμα για τους ίδιους, αλλά αποτελεί τονωτική ένεση εν όψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Εάν το ξεχάσατε, ο Παναθηναϊκός διατηρεί το πλεονέκτημα έδρας στη Basket League μετά τη νίκη του στο Φάληρο και υποχρεώνει τον «αιώνιο αντίπαλο» να αναζητήσει διπλό στο ΟΑΚΑ, είτε τον Απρίλιο είτε τον Μάιο-Ιούνιο.

Απόψε, πάντως, οι δύο εχθροί έγιναν φίλοι. Η ήττα της Ρεάλ, σε συνδυασμό με το διπλό της Μονακό στο Μιλάνο, ανεβάζει τον Ολυμπιακό πιο ψηλά στη βαθμολογία και τον φέρνει πιο κοντά στην 3η (ή και στη 2η θέση) της τελικής κατάταξης. Μπορεί όμως ο Ολυμπιακός να νικήσει τη Μπαρτσελόνα χωρίς τους Σλούκα, Φαλ; Θα κρατήσει η Εφές την 5η θέση πάνω από τη Μακάμπι χωρίς τον τραυματία Μίτσιτς; Τι αποτελέσματα θα φέρουν η Αρμάνι στη Λυών και η Ρεάλ γηπεδούχος απέναντι στη Μπάγερν;

Τα ερωτηματικά είναι πολλά και ο Ολυμπιακός θα περάσει την τελευταία αγωνιστική στον καναπέ του, αφού θα έχει ρεπό λόγω …Πούτιν. Η Εφές έχει να δώσει άλλους τρεις αγώνες, η Μακάμπι δύο, η Αρμάνι και η Ρεάλ από έναν. Mάλιστα, οι Ισραηλινοί θα δώσουν το τελευταίο παιχνίδι τους (με αντίπαλο τη Φενέρ) στις ...13 Απριλίου, όταν οι υπόλοιποι θα έχουν ξεμπερδέψει! Και, για να προσθέσω μία ακόμη πινελιά στην ίντριγκα: ποιος θέλει να αντιμετωπίσει στα πλέι-οφ τη φορμαρισμένη Μονακό του Μάικ Τζέιμς;

Τουλάχιστον, ο Παναθηναϊκός μπαίνει στον Απρίλιο απαλλαγμένος από το ευρωπαϊκό άγχος και με άφθονο χρόνο στη διάθεσή του ώστε να προετοιμαστεί για τις αναμετρήσεις που εξαρχής αποτελούσαν πρωταρχικό στόχο του. Το κύριο πρόβλημά του εν όψει του εγχώριου ντέρμπι της 11ης Απριλίου είναι ότι την επόμενη εβδομάδα θα κληθεί να δώσει δύο βαθμολογικά ανούσιους ευρωπαϊκούς αγώνες, με διπλό ταξίδι στο Βερολίνο και στην Κωνσταντινούπολη.

Mερικές φορές, όμως, η γηραιά φιλενάδα Ευρώπη είναι φίλη και αρωγός του. Το αποψινό ραντεβού με την κάπως ξεφτισμένη αλλά πάντοτε λαμπερή βασίλισσα ξεκίνησε με πολλά «ωχ» και εξελίχθηκε σε βραδιά θριάμβου και ψυχολογικής τόνωσης.

Όσο για τη Ρεάλ, την άποψή μου την έγραψα στο ξεκίνημα της περιόδου και δεν βλέπω το λόγο να την αλλάξω. Ομάδα με περιφερειακή γραμμή που απαρτίζεται από τους Ερτέλ, Κοζέρ, Γιουλ και Ουίλιαμς-Γκος δεν μπορεί να λογίζεται ως διεκδικήτρια του τροπαίου, όσο γεμάτη και αν είναι η υπόλοιπη σύνθεσή της.