Μία παράσταση επιστημονικής φαντασίας

Η εικόνα του ΟΑΚΑ στο ξεκίνημα του αγώνα δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνείας. Το κοινό του Παναθηναϊκού περίμενε μία μεγάλη ανατροπή για να χορέψει στη βροχή, αλλά την περίμενε από το ποδόσφαιρο. Έπειτα ήρθε να προστεθεί στη νίλα της Λεωφόρου το οικτρό πρώτο ημίχρονο του μπάσκετ, που θα ήταν μια κάποια παρηγοριά, και όσοι σκόπευαν να κάνουν το δρομολόγιο Αμπελόκηποι-Καλογρέζα πήραν το μετρό προς άλλη κατεύθυνση.

Οι ελάχιστοι που το τόλμησαν, ίσως και για να ξεσπάσουν με κανένα παστρικό λαϊκό δικαστήριο, είδαν να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους ένα φιλμ αντάξιο των Όσκαρ που θα δοθούν σε λίγες μέρες, με τον Πάρις Λι σε πρώτο ανδρικό ρόλο να εκτοξεύει στο καλάθι χρυσές σφαίρες και με το λοιπό ανσάμπλ να δίνει την παράσταση της χρονιάς.

Τι ήταν αυτό το χολιγουντιανό που είδαν τα ματάκια μας λίγο πριν το ρολόι χτυπήσει μαύρα μεσάνυχτα στα αυτιά των «πρασίνων»; Ο ισοπεδωτικός Παναθηναϊκός του β’ ημιχρόνου έμοιαζε βγαλμένος από τις μέρες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, απέναντι μάλιστα σε έναν αντίπαλο που προερχόταν από σερί 4 νικών, εκκίνησε το δεύτερο ημίχρονο 15 βήματα πιο μπροστά από τον διώκτη του και είχε αρχίσει να ονειρεύεται παρουσία στο δικό του φάιναλ-φορ.

Ο Παναθηναϊκός πήδηξε από τους 27 πόντους του πρώτου εικοσαλέπτου στους 62 του δεύτερου (έναντι 23 της Ζαλγκίρις), τουμπάρισε το -15 σε +24, γκρέμισε κάμποσα ιστορικά ρεόρ και μετέτρεψε τα γιουχαΐσματα της ανάπαυλας σε αποθεωτικό χειροκρότημα. Τι άλλο να πει κανείς, εκτός από «μπράβο»; Να σηκώσει τα χέρια ψηλά ίσως, όπως τα σήκωσε η επιστήμη του μπάσκετ, ανήμπορη να εξηγήσει τα ανεξήγητα.

Ο ζαλισμένος παρατηρητής που θα επιχειρήσει να ερμηνεύσει τη μεταμόρφωση με όρους τεχνικούς και όχι μεταφυσικούς θα πρέπει να τη χρεώσει πρωτίστως στον πανταχόθεν βαλλόμενο Ντέγιαν Ράντονιτς. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, δεν λένε; Ο Σέρβος, που νωρίτερα είχε το ύφος προβάτου στο κατώφλι του σφαγείου, πήρε την τράπουλα στα χέρια του και την ανακάτεψε μέχρι να βγάλει αίμα στα δάχτυλα, δίχως να νοιαστεί για τους μπαλαντέρ που έπεφταν στο πάτωμα.

Οι παίκτες που είχαν βούτυρο στα χέρια και στις καρδιές πάρκαραν στον πάγκο και οι μετρ της άμυνας έλαβαν το χρίσμα για να πατήσουν το παρκέ στην γ’ περίοδο: έξω ο Γκριγκόνις, έξω ο Ουίλιαμς, έξω ο Ουόλτερς, έξω ο Παπαγιάννης, μέσα ο Γ. Καλαϊτζάκης, μέσα ο Πονίτκα, μέσα ο Λι, τρεις καμικάζι δηλαδή στην περιφέρεια για να πιέσουν τους αδύναμους γκαρντ τς Ζαλγκίρις, μέσα ο Γκουντάιτις για να φρακάρει τις ρακέτες.

Ο Ντουέιν Μπέικον κατέβηκε στο «4» και έμεινε εκεί μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων (ενέργειας και οίστρου). Αυτό το σχήμα, πιο ευέλικτο, πιο σβέλτο, πιο δυναμικό, γέμισε το παρκέ με νύχια και δόντια: κλεψίματα, ντιφλέξια, τρέξιμο, αμυνάρες που κραύγαζαν «θέλω». Ο Πάρις Λι ήταν ο μπροστάρης στην επίθεση, αλλά ήταν ο ίδιος ο Λι αυτό που έστρωσε το πράσινο χαλί για να χορέψει τις πιρουέτες του.

Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε τα συνηθισμένα από προηγούμενους αγώνες δύο πρόσωπα του Ιανού, αλλά δεν χρειάστηκε τους ηρωισμούς του Μπέικον για να αλλάξει μάσκα. Τη διαφορά την έκανε η μαχητικότητα, το πάθος, η προσήλωση στην αμυντική αποστολή, η στόχευση στις αδυναμίες του αντιπάλου.

Ο Γιώργος Βόβορας χαρακτήρισε «σοκαριστική» την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου και «ένδειξη σεβασμού προς τον σύλλογο» την αντίστοιχη του δεύτερου. Ο Παναθηναϊκός, που δίνει δικαιώματα σε δικαίους και αδίκους, υπενθύμισε το ανάστημα και το ειδικό βάρος του, πάνω που έμοιαζε έτοιμος να βυθιστεί αύτανδρος, μία ομάδα παραιτημένη που πλησίαζε ολοταχώς στα παγόβουνα.

Την επόμενη εβδομάδα τον περιμένει μία διαβολοβδομάδα του διαβόλου: Ρεάλ στη Μαδρίτη, Βασκόνια στη Βιτόρια. Ο Παναθηναϊκός του αποψινού πρώτου εικοσαλέπτου θα εισπράξει δύο 30άρες, ο Παναθηναϊκός του δεύτερου μπορεί να πετύχει ακόμα και δύο διπλά. Δεν φταίω εγώ που υπερβάλλω, η επιστημονική φαντασιά της αποψινής βραδιάς ευθύνεται.

Αντί επιλόγου, σημειώνω την ονειρεμένη στατιστική που έγραψαν τα κοντέρ του Παναθηναϊκού μετά την ανάπαυλα, όταν οι αποδοκιμασίες αντηχούσαν στις άδειες κερκίδες: 11/16 δίποντα, 8/11 τρίποντα, 13/19 βολές, +39 πόντοι, +1 ριμπάουντ (από το -14 του πρώτου μέρους) και 9 λάθη λιγότερα από τους Λιθουανούς.