Η χαρά να μείνει στα αποδυτήρια

«Νo feelings, no emotions», είναι το σύνθημα που έγραψε ο Σάσα Βεζένκοβ στα αποδυτήρια του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας: «Όχι συναισθήματα, όχι συγκινήσεις». Τα πλέι-οφ, ξέρω ότι το έχω γράψει κατ’ επανάληψη, είναι όπως τα σετ στο τένις: κάθε αγώνας έχει τη δική του ζωή.

Απόψε, ο ίδιος αφορισμός κόβεται στα δύο: κάθε ημίχρονο έχει τη δική του υπόσταση! Στον πρώτο προημιτελικό, αποδείχθηκε περίτρανα ότι σε αυτή τη σειρά παίζει ο Ολυμπιακός ενάντια στον κακό εαυτό του. Η Φενέρ κατόρθωσε αυτόν τον κακό εαυτό να τον ξετρυπώσει από τα έγκατα του σταδίου για 20-25 λεπτά, αλλά δεν είχε την ποιότητα, τις λύσεις και τη φλόγα για να τον κρατήσει καθηλωμένο έως το τέλος.

Ο Ολυμπιακός, με το βάθος του, τη χημεία του και τον υψηλότατο βαθμό ετοιμότητάς του, δεν είχε παρά να ξεφουρνίσει έναν μπαλαντέρ (Αϊζέια Κάνααν) από την τράπουλα, για να τον ακουμπήσει δίπλα στα σίγουρα χαρτιά του: Γουόκαπ, Παπανικολάου, Βεζένκοβ, Φαλ.

Ο Δημήτρης Ιτούδης αναζητούσε έναν …Κάνααν στο πρόσωπο του Τάιλερ Ντόρσεϊ και εισέπραξε για αντάλλαγμα ένα ολοστρόγγυλο κουλουράκι της Λαμπρής: 0 πόντοι με 0/3 σε 20 λεπτά. Ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να χάσει μόνο από τον Χέις-Ντέιβις, τον Πιερ, τον Μότλεϊ και τον μισό Γκούντουριτς, ούτε φοβάται τα μακρινά σουτ του Καλάθη.

Το ρομπότ Γουόκαπ περιόρισε τη δημιουργία του Νικ (2 ασίστ, 2 λάθη) και το σκηνικό στήθηκε στην πορεία του αγώνα για να ανεβεί στο παλκοσένικο ο κανονικός Ολυμπιακός. Αυτός που στους τρεις φετινούς αγώνες του με τη Φενέρ έχει πετύχει 94+93+79 πόντους, με αντίτιμο τους 67+73+68 που εισέπραξε.

H κακή εικόνα της Φενέρ στο τελευταίο δίμηνο (και της Εθνικής στη νοκ-άουτ φάση του Ευρωμπάσκετ) μας έκανε να λησμονήσουμε πόσο σπουδαίος είναι ο δις εστεμμένος προπονητής που κάθεται στον πάγκο της. Η γεμάτη τρικ άμυνα των Τούρκων προκάλεσε βραχυκυκλώματα και μποτιλιαρίσματα στην παινεμένη επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού, από τη στιγμή μάλιστα που κάποια χέρια έτρεμαν. Πόσο συχνά βλέπει κανείς τόσο άτσαλα τελειώματα από τον Σλούκα και τον Πίτερς;

Μέχρι το 15ο λεπτό, ο Ολυμπιακός είχε μόνο αναλαμπές, αλλά η επιστροφή του Σάσα Βεζένκοβ από τον πάγκο συνοδεύτηκε από απανωτές «φάσεις Ολυμπιακού». Μία άμυνα του Γουόκαπ στον Μότλεϊ στην πίσω γραμμή. Ένα ποστάρισμα του Βεζένκοβ που έφερε 2 πόντους και το δεύτερο φάουλ του Γκούντουριτς. Δύο υποδειγματικές συνεργασίες του Γουόκαπ με τον Φαλ.

Και μία άμυνα ασφυξίας του Παπανικολάου στον Μαχμούτογλου πάνω που ακουγόταν η κόρνα, αμέσως μετά το τρίποντο του αρχηγού. Έχω την αίσθηση, ότι αυτό το τρίλεπτο (μετά το 26-32) άλλαξε τελεσίδικα τη δυναμική του αγώνα. Μολονότι παγιδευμένος στον υπνωτιστικό ρυθμό της Φενέρ, ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια με προβάδισμα και με σερί 11-3.

Τα δύο τρίποντα του Αϊζέια Κάνααν στις αρχές της γ’ περιόδου υπενθύμισαν ότι στα πλέι-οφ απαιτείται και ιδιωτική πρωτοβουλία, πέρα από το σκάκι. Ο …νεοέλλην Γουόκαπ έκλεβε τις μπάλες στα μετόπισθεν από τους ψηλούς της Φενέρ και το δίλημμα «Γουόκαπ ή Ντόρσεϊ για την Εθνική» έπνευσε τα λοίσθια στο παρκέ του ΣΕΦ. Ο Κάνααν, κλασσικός streaky σουτέρ, έκανε τα δύο πέντε και εκτόξευσε τη διαφορά στους 12 πόντους.

Για λίγη ώρα, ο Ολυμπιακός θύμισε τον καλύτερο εαυτό του, το τόπι εξαφανίστηκε και η κερκίδα χόρευε. Αλλά το ματς δεν είχε τελειώσει. Καταπώς συνηθίζεται στο λιμάνι, τα συμπτώματα ναρκισσισμού ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστούν και η Φενέρ τα εκμεταλλεύτηκε με γρήγορη αντεπίθεση και σερί 0-7 μετά το 63-51.

Και κάπου εκεί, τελείωσαν όλα. Ο Κώστας Σλούκας έγινε ο μπροστάρης που ο Ολυμπιακός αναζητούσε απεγνωσμένα στο second unit του, ο Σακίλ ΜακΚίσικ κατέφτασε για να γιορτάσει το νέο του συμβόλαιο και το «ερυθρόλευκο» 16-6 αποτελείωσε τη Φενέρ, απογειώνοντας το ποσοστό του τρίποντου στο 55 τοις εκατό (16/29). Ήταν όμως η άμυνα αυτή που όρισε τους κανόνες της παρτίδας. Να το γράψω άλλη μία φορά; Ας το γράψω: ο πραγματικός ΜVP της φετινής Euroleague, έστω εξ ημισείας με τον MVP-elect Βεζένκοβ, είναι ο Τόμας Γουόκαπ.

Ελπίζω ότι τα πανηγύρια κλειδώθηκαν στα αποδυτήρια του ΣΕΦ και ότι ο Ολυμπιακός έχει μάθει πια τη χρυσή συνταγή των πλέι-οφ: η χαρά της νίκης και η στεναχώρια της ήττας πρέπει να εξανεμίζονται το επόμενο πρωινό.
Πέρυσι τέτοιες μέρες, η στραπατσαρισμένη Μονακό του πρώτου προημιτελικού (71-54) μετατράπηκε σε άρμα μάχης μέσα σ’ ένα 48ωρο και τιμώρησε τον Ολυμπιακό με εκκωφαντικό διπλό (72-96), απειλώντας τον με ολοκληρωτική ανατροπή.

Τότε οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν τρόπο να αλώσουν το Μόντε Κάρλο και να ξαναφέρουν τη σειρά στα χέρια τους, αλλά η Φενέρ έχει διαφορετικό ειδικό βάρος και πολύ πιο δύσβατη έδρα. Άλλο πριγκηπάτο, άλλο σουλτανάτο.
Επισημαίνω ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε πλήρης, ενώ η Φενέρ παρατάχθηκε χωρίς τους Ουίλμπεκιν, Μπούκερ, Μπιέλιτσα, και με απροπόνητο τον Γκούντουριτς.

Ο πρώτος μάλλον θα επιστρέψει στον αγώνα της Παρασκευής για να φορέσει τα παπούτσια του άτολμου Ντόρσεϊ, οπότε η τουρκική ομάδα θα δυναμώσει. Θα ξαναβρεί όμως κουράγιο, τώρα που γνωρίζει ότι ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο δεν μπόρεσε να της χαρίσει ούτε καν μία μονοψήφια ήττα;

Τα μεσάνυχτα της Παρασκευής θα ξέρουμε, νομίζω, αν κάναμε καλά όσοι σπεύσαμε να αγοράσουμε αεροπορικά εισιτήρια για το Κάουνας και να γραφτούμε στους εκλογικούς καταλόγους των αποδήμων. Το 2-0 είναι περίπου απίθανο να τουμπάρει, αλλά το πιθανό 1-1 αλλάζει ριζικά το τοπίο και μετατρέπει τον Ολυμπιακό από γκραν φαβορί σε, ας πούμε, αουτσάιντερ.