Ολυμπιακός: Το διήμερο στην Λευκωσία και η λογική της απόκτησης Μπραζντέικις

• Το ότι δεν είναι έτοιμος, δεν σημαίνει ότι έχει χάσει την ταυτότητά του
• Δύο μετεγραφές στο “4”
• Η μπάλα πάει πιο συχνά στο «ζωγραφιστό»
• Κίνηση και δημιουργία από όλους
• Φυσιολογικά τα κενά διαστήματα, ερωτηματικό το σκοράρισμα
• Τι δείχνει η έκπληξη με Μπραζντέικις
• Σε σταθερά ανοδική πορεία από τον περασμένο Ιανουάριο

Συμπληρώνουμε αισίως δύο εβδομάδες από το Mundobasket και το “basketball overdose” που ζήσαμε στις Φιλιππίνες (και όχι μόνο) και ήδη η αγωνιστική δραστηριότητα μας λείπει και ο ενθουσιασμός των μπασκετόφιλων για τη νέα σεζόν, που βρίσκεται προ των πυλών, ξεχειλίζει...

Λίγο η ολική επαναφορά του Παναθηναϊκού με τις 11 μετεγγραφές και το διαφορετικό καλοκαίρι που βίωσε ο δευτεραθλητής Ευρώπης, Ολυμπιακός, λίγο η μετακίνηση του Σλούκα από το ΣΕΦ στο ΟΑΚΑ και οι τρεις μαζεμένες πρώτες αναμετρήσεις των «αιωνίων αντιπάλων» μέσα σε διάστημα ενός μηνός και λίγο η μεγάλη κινητικότητα και οι πολλές ανακατατάξεις στις περισσότερες ομάδες της Euroleague, το σκηνικό έχει αλλάξει και όλες αυτές οι ανακατατάξεις, έχουν προσδώσει άγρια ομορφιά στο μπασκετικό σκηνικό.

Για τους «πράσινους» τα είπαμε στο blog της περασμένης Δευτέρας (18/09) μετά το “Nick Galis International Tournament” της Ρόδου και θα τα ξαναπούμε λίαν συντόμως, μόλις ολοκληρωθεί και το διεθνές τουρνουά που διοργανώνουν στη μνήμη του αναμορφωτή της ομάδας, Παύλου Γιαννακόπουλου.

Το διήμερο που μας πέρασε, όμως, είχαμε για πρώτη φορά την ευκαιρία να δούμε για πρώτη φορά αγωνιζόμενο τον Ολυμπιακό, σε δύο φιλικά με αντιπάλους του επιπέδου της Euroleague (το αντίστοιχο με την Αρμάνι Μιλάνο ήταν προπονητικού χαρακτήρα και διήρκεσε 30 λεπτά), ενώ η είδηση της επικείμενης απόκτησης του Ίγκνας Μπραζντέικις από την Ζάλγκιρις, έδωσε τροφή για συζήτηση και σχόλιο.

Ας τα διαχωρίσουμε, όμως και ας καταθέσουμε αρχικά τις εντυπώσεις που αποκομίσαμε από τα πρώτα αγωνιστικά δείγματα που παρουσίασε η ελλιπής, ακόμη (δεν έπαιξαν οι Φαλ και ΜακΚίσικ), ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Το ότι δεν είναι έτοιμος, δεν σημαίνει ότι έχει χάσει την ταυτότητά του

Το εφετινό καλοκαίρι των Πειραιωτών, ήταν αν μη τι άλλο διαφορετικό από τα προηγούμενα. Η αποχώρηση του MVP και πρώτου σκόρερ της Euroleague (Σάσα Βεζένκοβ) για το ΝΒΑ και τους Σακραμέντο Κινγκς ήταν λίγο-πολύ αναπόφευκτη, ενώ η «ρήξη» στις σχέσεις με τον Κώστα Σλούκα, που επέφερε την μετακόμιση στον «αιώνιο αντίπαλο», αποτέλεσε πλήγμα σε επικοινωνιακό αλλά και σε αγωνιστικό επίπεδο.

Παρ’ όλα αυτά, ο οργανισμός του Ολυμπιακού δεν κυριεύτηκε από πανικό και έχοντας ως βασικό του μέλημα την διατήρηση της αγωνιστικής φιλοσοφίας και ταυτότητάς του, προγραμμάτισε τις κινήσεις, αναβαθμίζοντας την frontline του με τους Μιλουτίνοβ και Σίκμα (ο Τανούλης θα μας απασχολήσει κατά κύριο λόγο στην Basket League), αλλά και με την εσωτερική μετεγγραφή του Άλεκ Πίτερς.

Δύο μετεγραφές στο “4”

Αν η εικόνα που έχετε για τον 28χρονο Αμερικανό power forward είναι αυτή της περυσινής σεζόν, θα ήταν καλό να αρχίσετε να την ξεχνάτε. Πολύ απλά γιατί είναι άλλο να έχεις μπροστά σου τον Βεζένκοβ, να παίζεις δύο 6λεπτα και να προσπαθείς να βρεις ρυθμό και άλλο να ξεκινάς, να παίζεις 25-30 λεπτά και να σε ψάχνει η ομάδα σου για το σουτ!

Οι πρώτες αποδείξεις φάνηκαν στα δύο νικηφόρα φιλικά της Κύπρου (με Ζάλγκιρις και Μακάμπι), όπου ο πρωταθλητής Ευρώπης με την ΤΣΣΚΑ (2019) έπαιξε κατά μ.ο. 32 λεπτά και ήταν ο πιο επιδραστικός παίκτης και πρώτος σκόρερ των «ερυθρολεύκων» με μ.ο. 20 πόντους και 50% στο τρίποντο (7/14). Και το κυριότερο χωρίς να κάνει κατάχρηση και χωρίς πολυχρειάζεται να ντριμπλάρει (πάρε βάλε).

Ο Πίτερς μαζί με τον έμπειρο Σίκμα, που άφησε θετικές εντυπώσεις με την δημιουργική του ικανότητα και το πληθωρικό του παιχνίδι, θα καλύψουν την θέση “4”, η οποία φέτος θα προσφέρει λιγότερο σκοράρισμα από πέρυσι.

Η μπάλα πάει πιο συχνά στο «ζωγραφιστό»

Το “gap” θα καλυφθεί από την υπεραξία που δίνει επιθετικά και αμυντικά ο Νίκολα Μιλουτίνοφ στο “5”, όπου μαζί με τον Φαλ, συνθέτουν ίσως το καλύτερο δίδυμο ψηλών στην Euroleague.

Το ενθαρρυντικό για τον Γιώργο Μπαρτζώκα είναι ότι παρά την κούραση από το γεμάτο Mundobasket, ο “Μίλου” δείχνει ορεξάτος και το βγάζει και στο παρκέ, ενώ σε αρκετά καλή κατάσταση έδειξαν να βρίσκονται ο Παπανικολάου με τον Λαρεντζάκη, που κι αυτοί είχαν βεβαρυμένο καλοκαίρι.

Δεν ισχύει το ίδιο, όμως και για τον Γουόκαπ, που είχε την μεγαλύτερη επιβάρυνση από τους διεθνείς των Πειραιωτών στην Μανίλα και παρ’ ότι ήταν ο πρώτος πασέρ της ομάδας στο τουρνουά της Λευκωσίας, ήταν πιο βαρύς (έπαιξε σχεδόν από 26 λεπτά σε κάθε παιχνίδι) από τους υπόλοιπους και άστοχος.

Από ‘κει και πέρα, χωρίς να δίνεται μεγάλη βάση στο αποτέλεσμα των δύο νικών, αν μπορούμε να απομονώσουμε κάποια στοιχεία, αυτά έχουν να κάνουν με την μεγαλύτερη τάση να παίξουν με πλάτη και να τροφοδοτήσουν τον ψηλό (εν προκειμένω τον Μιλουτίνοφ και τον Σίκμα, που είτε πόσταραν, είτε έπαιζαν πολύ αποτελεσματικά το pick’n’roll και «βυθίζονταν» με επιτυχία κοντά στο καλάθι), αλλά και με την συνεχή κίνηση και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση.

Κίνηση και δημιουργία από όλους

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες της ομάδας έχουν στο μυαλό τους την δημιουργία (είχαν μ.ο. 20 ασίστ στους δύο αγώνες της Λευκωσίας), ενώ φάνηκε (σε αυτό βοηθάει ότι λόγω των συνθηκών δεν έχουν γίνει ούτε πολλές σκληρές προπονήσεις, ούτε εν γένει μία βαριά προετοιμασία) ότι υπάρχει μεγάλη διάθεση και πολύ καλές συνεργασίες στην άμυνα.

Ο Γουίλιαμς-Γκος έδειξε ότι κατά κύριο λόγο θα έχει οργανωτικό και δημιουργικό ρόλο, σαν back up point-guard και αυτό είναι ένα κομμάτι που μπορεί να υποστηρίξει αποτελεσματικά και φάνηκε πέρυσι στην Ρεάλ, όπου πάντως υπήρχαν παιχνίδια που είχε και αξιοσημείωτη επιθετική επιρροή. Άλλωστε, για την εκτελεστική του ικανότητα φημίζεται περισσότερο ο Κάνααν, ο οποίος ψάχνει ακόμη ρυθμό αλλά και τον τρόπο που θα γίνει περισσότερο επιδραστικός.

Φυσιολογικά τα κενά διαστήματα, ερωτηματικό το σκοράρισμα

Σε γενικές γραμμές, ο Ολυμπιακός, παρ’ ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με τον βαθμό της περυσινής ετοιμότητας που είχε στην δεδομένη στιγμή, έδειξε ότι θα είναι μία ομάδα που δεν θα παρεκκλίνει από τις αρχές του μπάσκετ που πρεσβεύει ο προπονητής της, αλλά σίγουρα θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να βρει τους αυτοματισμούς που θέλει και να προσαρμοστεί σε μία διαφορετική ισορροπία, που θα έχει φέτος το παιχνίδι της μεταξύ του inside και του outside game.

Η έλλειψη διάρκειας στην απόδοσή του και τα λάθη στα οποία υπέπεσε κατά κύριο λόγο στο 2ο μέρος με την Μακάμπι, αποτελούν απόλυτα φυσιολογική συνέπεια της εποχής και δεν θα πρέπει να προκαλούν ανησυχίες.

Άλλωστε, ακόμη του λείπουν τρία σημαντικά γρανάζια της «μηχανής» του που πρέπει να ενσωματωθούν (Φαλ, ΜακΚίσικ και Μπραντζέικις) και να βρουν τους ρόλους στην λειτουργία της και αυτό θα πάρει λίγο περισσότερο χρόνο.

Για την ώρα, πάντως, τα αμυντικά μηνύματα που εξέπεμψε στην Κύπρο (απέναντι σε δύο ομάδες που παίζουν γρήγορο κι ελεύθερο μπάσκετ) ήταν ενθαρρυντικά, ενώ το αν κι εφόσον θα δυσκολεύεται να πλησιάζει ή να ξεπερνάει τους 85 πόντους, θα πρέπει να εξεταστεί όταν θα αγωνιστεί πλήρης.

Τι δείχνει η έκπληξη με Μπραζντέικις

Small talk before the game! 😄 pic.twitter.com/5iLgOjfXIs

— BC Zalgiris Kaunas (@bczalgiris) September 22, 2023

Το ότι ο Ολυμπιακός είχε στοχεύσει τον Κέντρικ Ναν και τον Τέρενς Ντέιβις (που είναι combo guards, αλλά περισσότερο “δυάρια” και λιγότερο “άσοι”) για να καλύψει το κενό του Σλούκα και τελικά κατέληξε στην απόκτηση του Ίγκνας Μπραζντέικις (που είναι “τριαρόδυαρι”), δείχνει δύο πράγματα:

Κατ’ αρχάς, ότι οι παίκτες του NBA δεν την «βλέπουν» την Euroleague και την θεωρούν ύστατη λύση για την συνέχιση της καριέρας του. Ειδικότερα εκείνοι που έχουν αποδείξει ότι μπορούν ακόμη να διαδραματίσουν αξιοπρεπή ρόλο στο πρωτάθλημα (όπως οι δύο προαναφερθέντες). Δεν εξηγείται αλλιώς, η συνεχής παράταση που ζητούσαν και από τα τέλη Αυγούστου, έφτασαν μέχρι τα τελευταία κοψίματα πριν την έναρξη της regular season στον «μαγικό κόσμο».

Κατά δεύτερον, μοιάζει πλέον ξεκάθαρο ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας παρακολουθούσε από το ξεκίνημα της περυσινής σεζόν τον 24χρονο Καναδολιθουανό forward, που ήρθε για πρώτη φορά να παίξει στην Ευρώπη και τον είχε στο μυαλό του.

Πιθανά, λοιπόν και σε συνάρτηση με την δυσκολία συνεννόησης με τους ατζέντηδες των NBAers που τον ενδιέφεραν, να έκρινε ότι ένας αθλητικός και δυναμικός παίκτης που «πατάει» εξίσου καλά στο “2” και στο “3”, να του είναι πιο χρήσιμος και να βοηθήσει την ομάδα περισσότερο στο σκοράρισμα.

Άλλωστε πρόκειται για έναν παίκτη που δεν έχει δείξει ακόμη το ταβάνι του και με βάση την σταθερά ανοδική πορεία που παρουσιάζει προϊόντος του χρόνου (από πέρυσι τον Σεπτέμβριο που πρωτοαγωνίστηκε με την Εθνική Λιθουανίας στο Eurobasket), μοιάζει να έχει ακόμη αρκετό upside στο παιχνίδι του.

Θυμίζουμε ότι o γεννημένος στο Κάουνας, πέρασε σχεδόν όλη του την ζωή στα περίχωρα του Τορόντο και δεν είχε καμία σχέση με το μπάσκετ που παίζεται στην Ευρώπη, όπως εξομολογήθηκε στην συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει, πριν από περίπου έναν χρόνο (14/10/2022).

Σε σταθερά ανοδική πορεία από τον περασμένο Ιανουάριο

Μετά την αναγνωριστική του παρουσία στα γήπεδα της Γερμανίας (μ.ο. 10,7π., 3,7ρ., 1,7ας. με 70% βολ., 40,5% διπ. & 36% τριπ. σε 22,4’), όπου η Λιθουανία δεν τα πήγε καλά κι έμεινε εκτός 8άδας, ακολούθησε η περυσινή γεμάτη σεζόν στην Euroleague (μ.ο. 11,4π., 3,1ρ. & 1,3ας. με 80,5% βολ., 49% διπ. & 31,3% τριπ. σε 22,4’) και στην λιθουανική λίγκα ως rookie και η πολλά υποσχόμενη απόδοσή του στην Μανίλα και το Mundobasket (μ.ο. 11,0π., 3,5ρ. & 2,5ας. με 64,3% βολ., 48,5% διπ. & 52,6% τριπ. σε 23,0’).

Αν υπάρχει ένα στοιχείο που αξίζει να σημειώσουμε από την παραπάνω διαδρομή, αυτό είναι η συνεχής σταδιακή βελτίωσή του στους περισσότερους τομείς του παιχνιδιού του, κυρίως από το 2ο μισό της περυσινής σεζόν κι εντεύθεν.

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το ότι ο Μπραζντέικις είναι ένα δυνατό κι αθλητικό κορμί που πέραν του καλού περιφερειακού του σουτ, επιδιώκει την επαφή και πηγαίνει συχνά προς το καλάθι με διείσδυση, στο επιθετικό ριμπάουντ αλλά και στην προσπάθεια για post up, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ολυμπιακός παίρνει έναν παίκτη που έχει τα χαρακτηριστικά και την προοπτική να τον βοήθησει ουσιαστικά για να καλύψει τις ανάγκες του.

Η νεαρή του ηλικία (24 ετών) και το κίνητρό του να παίξει σε μία μεγαλύτερη μπασκετική αγορά της Ευρώπης από την Λιθουανία, ήταν παράμετροι που έπαιξαν κι αυτοί τον ρόλο τους.

Στα ερωτηματικά της περίπτωσής του, θα μπορούσαν να καταχωρηθούν ο βαθμός προσαρμοστικότητας σε ένα μπάσκετ λιγότερο ελεύθερο (αλλά όχι πιο πολύπλοκο) απ’ αυτό έχει συνηθίσει στην καριέρα του, αλλά και στην αδιανόητα διαφορετική πίεση που χωρίζει την πρώην από την νέα του ομάδα.