Ο θρίαμβος των πέντε ρομπότ

Παγιδευμένος σε μία εξουθενωτική κούρσα τραυματισμών, προβλημάτων, απουσιών και απροόπτων, ο Ολυμπιακός έφτασε στην τελική ευθεία μίας δύσκολης και κρίσιμης αναμέτρησης με τέσσερις ετοιμοπόλεμους παίκτες και με ένα δικέφαλο τέρας να γεμίζει τις ρακέτες. Έβδομος δεν υπήρχε.

Ο Μιλουτίνοφ είχε την ασφάλεια μίας παραπανίσιας ανάσας ελέω Φαλ (αν και ο Γάλλος υστέρησε), αλλά οι τέσσερις γενναίοι και αναντικατάστατοι ήξεραν ότι έπρεπε να αφήσουν στο παρκέ κάθε ικμάδα ενέργειας για να καλύψουν το χάντικαπ των 14 βημάτων: Γουόκαπ, Λαρεντζάκης, Γουίλιαμς-Γκος, Παπανικολάου. Τέσσερα ρομπότ.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας προτίμησε να βάλει τιμωρία τον Κάνααν μετά από ένα σουτ-κουτουράδα στον αιφνιδιασμό, παρά να τον κρατήσει ως μπαλαντέρ στο μανίκι του. Ο Πίτερς τραυματίστηκε στην τελευταία φάση της γ’ περιόδου και δεν επέστρεψε στον αγώνα. Και όμως, οι 4+2 του Ολυμπιακού ανέτρεψαν το 53-67 του 28ου λεπτού και κέρδισαν, έστω στην παράταση: 98-94.

Η ομάδα που παίζει σκυλίσια άμυνα ξέρει ότι η ελπίδα δεν πεθαίνει, παρά μόνο όταν, και αν, το ροζ φύλλο καταλήξει στην τσέπη του αντίπαλου προπονητή. Οι παίκτες του Ομπράντοβιτς έβλεπαν το κόκκινο οδόφραγμα να τους περιμένει στη σέντρα και ήξεραν ότι έπρεπε να φτύσουν αίμα για να φτάσουν σε θέση βολής.

Στις κρίσιμες στιγμές του αγώνα, όταν ας πούμε ο Τόμας Γουόκαπ κατάπινε ζωντανό τον Πάντερ στα κρίσιμα δευτερόλεπτα της κανονικής διάρκειας και της παράτασης, ήταν στιγμές που μου ερχόταν στο μυαλό ο …Παναθηναϊκός. Ποιος από τους περιφερειακούς παίκτες του μπορεί να βγάλει τέτοια άμυνα και τι είδους ανάχωμα να στήσουν οι παίκτες του στη σέντρα; Αλλά αυτά θα τα (ξανα)πούμε αύριο.

«Ήταν μία από τις σημαντικότερες νίκες της χρονιάς, παρ’ όλο που είναι ακόμη νωρίς», είπε, σωστά, ο αποκαμωμένος από την κούραση Μπαρτζώκας. Και νομίζω ότι έχει δίκιο. Πέρα από τη βαθμοθηρία, οι «ερυθρόλευκοι» χρειάζονται τέτοιες νίκες για την ψυχολογία τους. Για να πείσουν εαυτούς και αλλήλους ότι η συνταγή λειτουργεί ακόμη. Ότι η ομοψυχία μπορεί να γίνει αντίδοτο και δικλείδα ασφαλείας στις δύσκολες νύχτες.

«Κάθε μέρα ξεκούρασης και προπόνησης είναι για εμάς μάννα εξ ουρανού», πρόσθεσε ο Μπαρτζώκας, χαρακτηρίζοντας το τσουνάμι των τραυματισμών «σοκαριστικό». Και τόνισε, με καμάρι, ότι πάνω απ' όλα η ομάδα του έχει μέθοδο, η οποία ωστόσο δοκιμάζεται από τη λειψανδρία: «Ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό».

Ο Ολυμπιακός νίκησε όχι μόνο την Παρτιζάν, αλλά και τον κακό εαυτό του, και τα νεύρα του, και τα προβλήματά του, και τη μεμψιμοιρία που είχε αρχίσει να απλώνεται στις κατάμεστες κερκίδες. Και οι δύο ευρωπαϊκές νίκες του σημειώθηκαν στην παράταση, πάει να πει ότι το 2-2 μπορούσε να είναι 0-4, πάει να πει ότι οι ισορροπίες παραμένουν εύθραυστες και η σχοινοβασία επίφοβη.

Διαβάζεται, όμως, και διαφορετικά το κλάσμα. Η ήττα από τη Μπάρτσα στο Φάληρο ήταν σχεδόν αυτοχειρία, ενώ και το -12 του Μιλάνου ακούγεται βαρύ για τη μορφή του συγκεκριμένου αγώνα. Απέναντι στην Παρτίζαν, που δεν είναι δα η περυσινή ομαδάρα, ο Ολυμπιακός βρήκε την ηρεμία του όταν κατάλαβε ότι η αμυντική του επίδοση ήταν ικανή να τουμπάρει το ματς μέσα σε αυτά τα 12 λεπτά που υπολείπονταν από το ναδίρ της βραδιάς.

Το μέγα λάθος ήταν ο ακίνδυνος και διστακτικός Φαλ, που έγραψε -10 στο εικοσάλεπτο της συμμετοχής του: με τον ανίκητο στο βαμμένο Μιλουτίνοφ του +14 σημείο αναφοράς στην επίθεση, ο Ολυμπιακός εγκατέλειψε τα τζούφια περιφερειακά σουτ, πάτησε ρακέτα, κέρδισε (και αξιοποίησε) βολές, δημιούργησε φθορά, τρύπησε το μαλακό υπογάστριο των Σέρβων, αφύπνισε την εξέδρα, πάνω απ’ όλα ηρέμησε, συγκεντρώθηκε και απέφυγε τα περιττά φάουλ της κόπωσης.

Μάτι που γυαλίζει όσο του Γιαννούλη Λαρεντζάκη δεν υπάρχει αλλού, μπαλαντέρ δύο θέσεων σαν τον Παπανικολάου δύσκολα συναντά κάποιος στα ευρωπαϊκά γήπεδα, για τον Γουόκαπ ας μη τα ξαναλέμε. Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, αλλά άντεξε να παίξει 31 λεπτά απροπόνητος και πέτυχε το κρισιμότερο καλάθι της βραδιάς στο 92-91.

Στην τελική ευθεία του αγώνα, το μοναδικό χτυπητό λάθος που χρεώνεται ο Ολυμπιακός ήταν η αμυντική αδράνεια στη φάση της ισοφάρισης των Σέρβων, στο φινάλε του κανονικού αγώνα, σε κατοχή 5 δευτερολέπτων. Ο Λαρεντζάκης μπερδεύτηκε και τελικά δεν μάρκαρε κανέναν, η σκέψη για φάουλ έμεινε σκέψη και ο Νάναλι ευστόχησε ανενόχλητος, σαν να βλέπαμε κάποιο ριπλέι από την γ’ περίοδο του αγώνα.

Ωστόσο, ελάχιστοι ανησύχησαν όταν είδαν το μηδενισμένο χρονόμετρο να πηγαίνει ξανά στα 05:00. Ήταν φανερό, ότι ο Ολυμπιακός είχε φέρει το παιχνίδι στα χέρια του και δεν πολυκινδύνευε με ήττα, ιδίως μπροστά στο κοινό του. Η τσακισμένη από τα φάουλ Παρτίζαν ευχαρίστησε για το δώρο που την κράτησε ζωντανή, αλλά ουδέποτε ξαναβρήκε την αισιοδοξία της.