Επιτέλους, μία βραδιά με λιακάδα...

Τους φετινούς αγώνες του, ελλείψει Βεζένκοβ και Σλούκα, ο Ολυμπιακός τους ξεκινάει με στόχο να κερδίσει με 75-65. Η επιθετική παραγωγή του ανεβοκατεβαίνει με το ασανσέρ, αλλά αυτό δεν έχει σημασία όσο η μέγγενη στα μετόπισθεν λειτουργεί και τα πόδια του εχθρού λυγίζουν από την ανημπόρια.

Η Εφές, ομάδα χτισμένη για να σκοράρει πολύ και να γεμίζει τα αντίπαλα καλάθια με τρίποντα, χρειάστηκε 37 λεπτά για να φτάσει τους 50 πόντους και είχε τον πρώτο σκόρερ της κολλημένο στο φτωχό 10. Ο Ολυμπιακός τη συνέτριψε χωρίς ξεσπάσματα, χωρίς τρελά ποσοστά στα τρίποντα, χωρίς να έχουν οι μισοί παίκτες του γενέθλια, χωρίς μπάσκετ που να μαγεύει τον ουδέτερο, τον ανυποψίαστο ή τον περαστικό από το ποδόσφαιρο επισκέπτη.

Όλα καλά, λοιπόν. Ομάδα που κατεβάζει την παραγωγικότητα του αντιπάλου της κάτω από τους 60 πόντους δεν φοβάται κανέναν και κοιτάζει τον ορίζοντα με καθαρό βλέμμα. Και ας δυσκολεύεται η ίδια να ξεπεράσει τους 75.

Ο Ολυμπιακός του 2023-24 είναι ο Κώστας Παπανικολάου: άμυνα, σκοράρισμα, δημιουργία, ομαδικότητα, φαιά ουσία, ρυθμός, ένας μπαλαντέρ που παίζει μισό-μισό το ματς σε δύο διαφορετικές θέσεις χωρίς να καταλάβει κανείς τη διαφορά, 28 λεπτά που έμοιαζαν με 38 και 14 πόντοι που έμοιαζαν με 28.

Ο Ολυμπιακός του 2023-24 είναι ο Τόμας Γουόκαπ: αμυντικό ανάχωμα που βγάζει το λάδι των αντιπάλων γκαρντ, 7 ριμπάουντ από τον πόιντ-γκαρντ, 6 ασίστ για 0 λάθη, άστοχα σουτ που κανένας δεν τα σπουδαιολογεί, μούσκουλα και χαμόγελα σε ίσες αναλογίες, 21 λεπτά που έμοιαζαν με 41.

Τα παπούτσια του Σλούκα σιγά σιγά παίρνουν το σχήμα του ποδιού του Ουίλιαμς-Γκος, ο Άλεκ Πίτερς δίνει διψήφιο μέσο όσο σε πείσμα όσου τον θεωρούν καμωμένο για ρόλους κομπάρσου, ενώ το «δικέφαλο τέρας» Μιλουτίνοφ-Φαλ είναι μία πολυτέλεια που δεν τη συναντάς σε καμία ομάδα της Εuroleague.

Το επταήμερο που προηγήθηκε ήταν ίσως το πιο ξένοιαστο για το φετινό Ολυμπιακό, αφού τα προβλήματα τραυματισμών μειώθηκαν, ενώ οι εγχώριες υποχρεώσεις παραήταν εύκολες για να τις πάρει κανείς στα σοβαρά. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του δούλεψαν απερίσπαστοι και η παράσταση που παρέδωσαν απέναντι στην Εφές ήταν η αρτιότερη της φετινής σεζόν.

Η Εφές είναι ένα μαύρο χάλι, ο προπονητής της θυμίζει περισσότερο τους εφέντηδες με τα φέσια που πουλάνε παγωτά ντοντουρμά στην Ιστικλάλ παρά τον εστεμμένο προκάτοχό του, μολαταύτα ομάδα που έχει Λάρκιν και Κλάιμπερν είναι ντε φάκτο επικίνδυνη. Ο Ολυμπιακός την αντιμετώπισε με τον δέοντα σεβασμό και επιβραβεύτηκε για τη σοβαρότητά του.

Μετά από τέσσερα θρίλερ, που καταδίκασαν τους «ερυθρόλευκους» σε σκωτσέζικο ντους ισάριθμων εβδομάδων με τις δύο νίκες και τις δύο ήττες, ο Ολυμπιακός πέρασε, επιτέλους, μία βραδιά χωρίς αγωνία. Την ερχόμενη Πέμπτη τον περιμένει ο Δημήτρης Ιτούδης στην Τουρκία, αλλά κανένα από τα επόμενα τέσσερα παιχνίδια δεν θα γίνει στο σπίτι του αντιπάλου: τρία στο Φάληρο, ένα στη Σερβία με τη Μακάμπι Βελιγραδίου.

Πέρα από λογοπαίγνια και αστεϊσμούς, η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν απόψε αισθητά βελτιωμένη. Στην άμυνα τα δόντια ήταν πιο κοφτερά, στην επίθεση η εκτέλεση πιο γρήγορη, στο μπλοκάκι του προπονητή οι προσαρμογές πιο καίριες. Ο κόσμος στο ΣΕΦ μπορεί να είχε μάτια μόνο για τον Ποδένσε, στο παρκέ όμως ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του παρέδωσαν σεμινάριο.

Το κοντέρ της στατιστικής έγραψε μόλις 10 χαμένες μπάλες, το σκορ μοιράστηκε σε πολλούς, τα ριμπάουντ (+3) και οι ασίστ (21) το ίδιο, τα φτηνά λάθη προηγούμενων αγώνων αποφεύχθηκαν, τα φάουλ ήταν ελάχιστα (15) και επέτρεψαν στους θεατές να προλάβουν τον τελευταίο συρμό του ηλεκτρικού, ο ρυθμός του αγώνα έμεινε υπό απόλυτο έλεγχο από την αρχή ως το τέλος.

Και τελικά έγινε και η απαραίτητη οικονομία δυνάμεων, αφού ουδείς από τους καταπονημένους ξεπέρασε τα 28 λεπτά συμμετοχής. Το ρεζερβουάρ του Γουόκαπ, του Μιλουτίνοφ και του Παπανικολάου, των τριών που κόντεψαν να αφήσουν τα κοκαλάκια τους στη Μανίλα, μπορεί να αποδειχθεί βαρόμετρο για τη φετινή σεζόν του Ολυμπιακού.