Ολυμπιακός: Οι μπουκαπόρτες μπάζουν νερά

«Όταν η ομάδα ξεπεράσει τους τραυματισμούς και εμφανιστεί πλήρεις, θα δείξει την πραγματική δύναμή της», υπόσχονταν προπονητές, παίκτες και ενίοτε οπαδοί του Ολυμπιακού, όσο ο περυσινός φιναλίστ αγκομαχούσε στις ανηφόρες του χειμώνα και παραδινόταν σε όποιον μιλούσε ισπανικά.

Οι τραυματισμοί ξεπεράστηκαν, οι απόντες επέστρεψαν, οι προπονήσεις γίνονται με φουλ σύνθεση, έμπειροι διεθνείς μένουν εκτός αποστολής σε κάθε ματς, αλλά η εικόνα χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται, τα σύννεφα πολλαπλασιάζονται αντί να αραιώνουν και οι εξοικειωμένοι με τη χρηματιστηριακή διάλεκτο μιλούν για limit down.

Και πράγματι, limit down ήταν αυτό που βίωσαν οι Πειραιώτες στη σπανίως φιλόξενη Βιτόρια. Οι περισσότεροι από τους παίκτες που τράβηξαν το κουπί για να κρατήσουν το σκάφος σταθερό το πρώτο τρίμηνο της σεζόν εμφανίστηκαν στο γήπεδο σκασμένοι και ανήμποροι να βάλουν το ένα πόδι μπροστά από το τέλος και να συγκεντρωθούν στο παιχνίδι.

Ο Τόμας Γουόκαπ είχε περισσότερα λάθη (3) και φάουλ (4) παρά ασίστ (1) ή πόντους (3). Ο Κώστας Παπανικολάου κατάφερε να κάνει όλο κι όλο ένα σουτ και να μαζέψει 2 ριμπάουντ, μόλις πέντε μέρες μετά το 17+12 των Λιοσίων. Ο Άλεκ Πίτερς σταμάτησε στο 2 χωρίς προσπάθειες για τρίποντο, σημαδεύτηκε ανελέητα στην άμυνα και δεν είχε κουράγιο ούτε για να θυμίσει ότι δικαιούται, και αυτός, μία κακή βραδιά. Ο Μουσταφά Φαλ δεν μπορούσε καλά καλά να πιάσει τη μπάλα. Ο Λαρεντζάκης, ο Μπραζντέικις και ο ΜακΚίσικ πήραν από ένα δεκάλεπτο και έδωσαν και οι τρεις μαζί ακριβώς 1 πόντο.

Η ρέντα του Αϊζέια Κάνααν στα πρώτα λεπτά, με τα 4/4 τρίποντα, έκρυψε πολλές τρύπες και κράτησε την ομάδα όρθια, ο Φίλιπ Πετρούσεφ ήρθε από την άκρη του πάγκου για να υπενθυμίσει την ποιότητά του, αλλά τα φτηνά λάθη έκαναν τα μάτια να πονάνε, όσο και τα τούβλα στην επίθεση.

Ο ένας πατούσε τη γραμμή ανενόχλητος, ο άλλος έπεφτε σαν τρελό φορτηγό πάνω σε συμπαίκτη του, ο τρίτος σέρβιρε τη μπάλα λουκούμι σε αντίπαλο για αιφνιδιασμό, ο τέταρτος σούταρε 0/3 βολές και 0/2 λέι-απ, ο πέμπτος πάσαρε συνεχώς σε πόδια αντί για χέρια. Και όλοι μαζί έμοιαζαν απελπιστικά αργοί στην άμυνα -το δυνατό τους όπλο- ακόμα και όταν περίμενε κανείς να φανερωθεί το ένστικτο της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης.

Όταν η διαφορά μειώθηκε σε 51-45, στα μέσα της γ’ περιόδου, η Βασκόνια βρήκε τρία πανεύκολα καλάθια ανενόχλητη, με δράστες τον Μονέκε και τον Κοστέλο και έφτασε ξανά σε διψήφιο νούμερο (59-49). Όχι, αυτό που είδαμε στη Βιτόρια δεν ήταν Ολυμπιακός. Τα δομικά λάθη είναι πλέον αναμφισβήτητα και οφθαλμοφανή, αλλά τα πατροπαράδοτα αντανακλαστικά που καμουφλάριζαν τις αδυναμίες έχουν ατονήσει και αφήνουν τις μπουκαπόρτες ορθάνοιχτες.

Πώς να συγχωρηθούν δύο ήττες από αυτή τη συγκριτικά ατάλαντη Βασκόνια, που έχει έναν αλλόκοτο τρόπο να κατεβάζει τον αντίπαλο στο επίπεδό της για να τον κοιτάζει στα μάτια; Και πώς ακριβώς περιμένει ο Ολυμπιακός να νικήσει οποιονδήποτε όταν δέχεται 80-85 πόντους στην άμυνα και υποπίπτει σε 17 λάθη στην άλλη άκρη του γηπέδου;

«Για πρώτη φορά χάσαμε τη συνεκτικότητά μας και δεν ήμασταν όλοι στην ίδια σελίδα», ομολόγησε ο Γιώργος Μποζίκας μετά τον αγώνα. Και επισήμανε, ορθά, ότι ο Ολυμπιακός ήταν κατώτερος των περιστάσεων ακόμα και στο πρώτο μέρος, όταν βρισκόταν στα ίσα (33-32) αλλά άφηνε ανεκμετάλλευτη την ολοφάνερη υπεροχή του στις δύο ρακέτες.

Το κοντέρ των ριμπάουντ έγραψε +12, οι δύο Σέρβοι έβαλαν μαζί 26 πόντους όταν τροφοδοτήθηκαν μεθοδικά στο «βαμμένο», αλλά ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να κερδίσει δίχως τη δημιουργία του Φαλ από χαμηλά και του Γουόκαπ από ψηλά. Μία καλή ομάδα μπορεί να μείνει στους 69 πόντους όταν σουτάρει άσχημα από την περιφέρεια, αλλά όχι σε βραδιά με 10/22 τρίποντα.

Οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται πλέον στο 50% με χαμένες τις περισσότερες ισοβαθμίες, υστερούν όποτε συγκρούονται με φιλόδοξους μνηστήρες μακριά από τη θαλπωρή του Φαλήρου και καλούνται -με επανεκκίνηση, όπως επισήμανε ο Γιώργος Μπαρτζώκας- να κερδίσουν όλα τα κομβικά ματς στην κρίσιμη καμπή, αρχής γενομένης από το καυτό τετραήμερο που έρχεται: Μακάμπι μέσα, Παναθηναϊκός έξω.

Ναι, ξέρω. Αυτό το τελευταίο δεν είναι για την Euroleague, αλλά για το ελληνικό πρωτάθλημα. Κάτι μου λέει, όμως, ότι το εγχώριο ντέρμπι της Δευτέρας 22 Ιανουαρίου θα διαμορφώσει ένθεν κακείθεν ισορροπίες, που θα μείνουν αναλλοίωτες για πολλές πολλές εβδομάδες.