Τα ντέρμπι κερδίζονται στα σκοτεινά

Όσο ο Παναθηναϊκός ζούσε τις Αλκυονίδες μέρες του, το Γενάρη και τον Φλεβάρη με τελευταίο πυροτέχνημα το εκπληκτικό διπλό στη Μαδρίτη, ο Ολυμπιακός χειμαζόταν και αναζητούσε ελιξήριο για να ξορκίσει τους τραυματισμούς, τα προβλήματα και τη συσσωρευμένη κόπωση. Ναι, και τον πατροπαράδοτο πεσσιμισμό όσων έχουν τις πλερέζες πρόχειρες χειμώνα καλοκαίρι.

«Άσε με γιατί καίγεται ο πισινός μου», μου είχε πει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, βυθισμένος σε καταλόγους με ελεύθερους παίκτες, ένα βράδυ που τον κάλεσα για πολιτική συζήτηση. «Υπομονή μέχρι να παίξουμε πλήρεις», έλεγε ο ίδιος μπροστά στα μικρόφωνα. Η δουλίτσα έγινε τελικά μακριά από τα φώτα, στα γραφεία των μανατζαραίων, όπου ο Ολυμπιακός βρήκε τις απαραίτητες λύσεις για να μπαλώσει τα κενά του και να γεμίσει τις μπαταρίες του: Πετρούσεφ, Ράιτ, Μήτρου-Λονγκ.

Η ίδια ομάδα που πήγε στο ΟΑΚΑ με την προβιά προβάτου επί σφαγή ξαφνικά βρήκε ενέσεις ενέργειας, φρέσκια καυτή ανάσα, μια δεύτερη ζωή στην καρδιά του χειμώνα. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, το εφαλτήριο της αντεπίθεσης των «ερυθρολεύκων» ήταν δύο όχι νίκες, αλλά …ήττες: στο «αιώνιο» ντέρμπι της Basket League και στη Μαδρίτη, όπου ο αποδεκατισμένος Ολυμπιακός απείλησε με ανατροπές από διαφορές 15-20 πόντων, υπενθυμίζοντας τη δυναμική του.

«Και όμως, απόψε κέρδισε και ο ηττημένος», θυμάμαι να λέω στο παλαιάς σχολής (Old School) podcast μας με τον Δημήτρη Κωνσταντινίδη, πριν ακόμη στεγνώσει η πράσινη σαμπάνια του εγχώριου ντέρμπι. Οι απαισιόδοξοι προχωρούσαν σε δυσοίωνες προφητείες για τον Ολυμπιακό, αλλά ο Μπαρτζώκας είχε σβήσει τις φλόγες και χαμογελούσε.

Ακολούθησαν τα αποτελέσματα: κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας στο Ηράκλειο, 6 νίκες σε ισάριθμα κρίσιμα ευρωπαϊκά ματς φορτωμένα με «πρέπει», πάνω απ’ όλα δύο θρίαμβοι επί του άσπονδου εχθρού, με τα πολλαπλά οφέλη που αυτό συνεπάγεται, βαθμολογικά και ψυχολογικά. Μέσα από διαστρέμματα, θλάσεις, κακώσεις, τραβήγματα, τραβολογήματα, πράγματα, θαύματα.

Η έμφαση στα «θαύματα», παρακαλώ, αφού ο Ολυμπιακός βρίσκεται πλέον πάνω από τον Παναθηναϊκό στη βαθμολογία, και με ευκολότερο πρόγραμμα στην ατζέντα του. Ουσιαστικά κρατάει στα χέρια του την τύχη του σε ό,τι έχει να κάνει με το αβαντάζ έδρας, αφού την τελευταία αγωνιστική θα υποδεχθεί στο ΣΕΦ την ενοχλητική Φενέρ, βασικότερη απειλή στο κυνήγι της 4ης θέσης.

Η πρόβλεψη που εδώ και κάμποσες εβδομάδες κατέθεσα, ότι ο Ολυμπιακός θα τερματίσει ψηλότερα από τον Παναθηναϊκό, κατά πάσα πιθανότητα θα επαληθευτεί. Υπενθυμίζω ότι οι «κόκκινοι» υπερτερούν σε πιθανή ισοβαθμία (όπως και με τη Βίρτους) και θα βάλουν από κάτω και τη Φενέρ, εάν τη νικήσουν με διαφορά μεγαλύτερη των 2 πόντων στο Φάληρο.

Ναι, στο μεταγραφικό παζάρι την κέρδισε την παρτίδα ο Ολυμπιακός. Στα σκοτεινά και στα μουλωχτά! Πόσες νίκες θα έκανε τον τελευταίο μήνα εάν είχε για ρεζέρβα του παροπλισμένου Μιλουτίνοφ, και ταυτόχρονα του Πίτερς, τον …Σίκμα; Ο Μόουζες Ράιτ εξελίσσεται σε πεφωτισμένο προφήτη της ρακέτας, με τον Φίλιπ Πετρούσεφ άξιο παρτενέρ, ταυτόχρονα μία διπλή υποθήκη για το μέλλον, αλιευμένη στα ίδια θολά νερά όπου συνήθως κολυμπάνε ψάρια μισοπεθαμένα και παραζαλισμένα από την αιθαλομίχλη της ανεργίας.

Ακόμα και ο Μήτρου-Λονγκ, που ακόμα ψάχνεται, είναι μία κάποια λύσις, μία κάποια ασφάλεια, όταν η περιφερειακή γραμμή αποδεκατίζεται. Απόψε, βέβαια, το απροπόνητο δίδυμο των Τόμας Γουόκαπ και Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος έδωσε συνολικά 45 λεπτά ποιότητας και σιγουριάς. Θαυμάστε τη στατιστική του ανθρώπου που υπό κανονικές συνθήκες θα έβλεπε το ματς από τον καναπέ του, με το πρησμένο πόδι ψηλά για να ξεκουράζεται: 4 πόντοι, 6 ασίστ, 4 κλεψίματα, 5 ριμπάουντ, μόνο 1 λάθος και άμυνα πάνω σε έναν από τους χαρισματικότερους σκόρερ των ευρωπαϊκών γηπέδων.

«Νιώθω ευγνωμοσύνη για τον Γουόκαπ», υποκλίθηκε και απόψε ο Μπαρτζώκας. Και όταν ο Τεξανοέλληνας χρειάστηκε ανάσες, ο προπονητής του Ολυμπιακού εμπιστεύτηκε για 7-8 συνεχόμενα λεπτά τον φορτωμένο με 4 φάουλ Γουίλιαμς-Γκος και τον είδε να κρατάει το φρούριο με σταθερά χέρια, αβοήθητος μάλιστα στο χειρισμό της μπάλας, αφού είχε δίπλα του μία θάλασσα από μούσκουλα: ΜακΚίσικ, Πίτερς, Πετρούσεφ, Ράιτ.

Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί αυτή την πεντάδα, θυμάμαι όμως τον παινεμένο Λεσόρ να χάνει τα αυγά και τα καλάθια ανάμεσα στα θηρία. Ο Εργκίν Αταμάν προσπάθησε να απαντήσει με σχήμα ανάλογα ψηλό, αλλά πεντάδες που έχουν μέσα τον χλιαρό Ερνανγκόμεθ είναι συνήθως καταδικασμένες να μοιάζουν με τετράδες. Ο Ισπανός πρόδωσε και πάλι τον Παναθηναϊκό, σε μία βραδιά όπου δεν περίσσευε κανείς.

Ο Παναθηναϊκός είχε το πάνω χέρι όσο δούλευε το αμυντικό του πλάνο: πολλή πίεση στους κοντούς του Ολυμπιακού, σβελτάδα στην κάλυψη των χώρων, μαρκάρισμα χωρίς βοήθεια όταν η μπάλα πήγαινε στον αντίπαλο σέντερ. Οι «ερυθρόλευκοι» ζορίστηκαν, αλλά δεν έχασαν το μυαλό ούτε την υπομονή τους: το σήμα κατατεθέν αυτής της υπέροχης ομάδας.

Ο Ολυμπιακός ξανάγινε Ολυμπιακός όταν κατέφτασε από τον πάγκο ο Μόουζες Ράιτ για να κυνηγήσει οτιδήποτε περνούσε από το οπτικό του πεδίο και το εύθραυστο περιφερειακό παιχνίδι του Παναθηναϊκού, με τις φτωχές συνεργασίες, γέμισε με λάθη. Κλέψιμο ο Γουόκαπ στη σέντρα, κλέψιμο ο Ράιτ στη σέντρα, κλέψιμο ο Πετρούσεφ στη σέντρα, κλασσικά χαϊλάιτ Ολυμπιακού, εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό, σερί 8-0 με αφετηρία το 10-19, φτου και απ’ την αρχή το ντέρμπι.

Ο ιδρώτας των «πρασίνων» στο πρώτο μισό του αγώνα, με τα διπλάσια ριμπάουντ (11-22 συνολικά, 1-7 τα επιθετικά), έτυχε τελικά μηδενικής κεφαλοποίησης, αφού οι ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια ισόπαλες, 33-33. Ακολούθησε αυτό που όλοι περίμεναν: μπάσκετ Ολυμπιακού με διπλάσιες ασίστ από λάθη, μπάσκετ Παναθηναϊκού με διπλάσια λάθη από ασίστ, παράσταση για ένα ρόλο.

Ο οίστρος του Κέντρικ Ναν στα μισά του δευτέρου μέρους, με τους 9 απανωτούς προσωπικούς πόντους, εξωράισε την εικόνα του «τριφυλλιού» και κράτησε το ντέρμπι ζωντανό μέχρι τα τελευταία λεπτά. Ουδείς, ωστόσο, πίστευε πια σε διπλό του Παναθηναϊκού. Το ζευγάρωμα του Ράιτ με τον Λεσόρ ήταν τελικά ο πιστός καθρέφτης του ντέρμπι.

Υπενθυμίζω ότι ο Μόουζες Ράιτ δεν είναι ο βασικός σέντερ του Ολυμπιακού, αλλά ο εφεδρικός του Φαλ, ένα καϊνάρι 19 πόντων σε 15,5 λεπτά συμμετοχής. Ο Λεσόρ, πάλι, είναι ο αναντικατάστατος ψηλός του Παναθηναϊκού, αυτός που δεν βγαίνει ούτε δευτερόλεπτο σε ολόκληρα ημίχρονα και που αναγκάζεται εκών άκων να μείνει στο παρκέ 33 λεπτά σερί ακόμα και στην κακή του μέρα. Υποθέτω ότι απόψε δεν θα μαζευτεί πάλι η αγέλη των «ειδημόνων» για να χλευάσει όσους πιστεύουμε ότι ο Γάλλος από τη Μαρτινίκα δεν αρκεί για να κουβαλήσει μία ομάδα πρωταθλητισμού στις πλάτες του.