Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός: Τα κύπελλα της αμετροέπειας

Οι μέρες της ανασυγκρότησης μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού -που, ό,τι και αν σας πουν οι απ’ έξω, ήταν απολαυστικοί και ίσως οι καλύτεροι της Ιστορίας- με βρήκαν να παρακολουθώ εξ αποστάσεως την …προεκλογική εκστρατεία των «αιωνίων» και να απορώ εξ αποστάσεως.

Πριν ακόμη ακουστεί ο χτύπος της μπάλας στα παρκέ (και στα μάρμαρα του Καλλιμάρμαρου), οι ειδήμονες των social media άθροισαν το λάδι με το ξύδι, πρόσθεσαν τα μήλα στα πορτοκάλια και έκαναν ρηξικέλευθη προφητεία: τελικός Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, στις 25 Μαΐου 2025, στο Άμπου Ντάμπι ή στη Βαρκελώνη ή στο -ο μη γένοιτο- Βελιγράδι. Διότι φτιάξαμε τις ομαδάρες των εφτά ηπείρων και των πέντε θαλασσών.

«Ας έρθουν οι Μπόστον Σέλτικς να μας πάρουν το παγκόσμιο πρωτάθλημα», ήταν το πράσινο κάλεσμα. «Τελείωσαν τα αστεία τώρα που γύρισε ο Βεζένκοβ, επιστρέφουμε στην παλαιά τάξη πραγμάτων», η κόκκινη απάντηση. Τα τρόπαια της αμετροέπειας μοιράζονται πριν από τα πρωτοβρόχια. Είναι όμως έτσι; Ισχύουν οι προβλέψεις δικαίων, αδίκων και στοιχηματζήδων για ελληνική κυριαρχία στη νέα Euroleague;

Το κατώφλι της νέας σεζόν βρίσκει τους δύο «αιώνιους» ζαλισμένους, πριν καλά καλά φτάσει στον ουρανίσκο η πρώτη γουλιά από χειμωνιάτικο κρασί. Ο πρωταθλητής των πάντων Παναθηναϊκός μοιάζει με μεθυσμένο που προσπαθεί να συνέλθει από το πάρτι της προηγούμενης νύχτας και ξορκίζει το hangover ώστε να φτάσει με σταθερό βήμα στην αφετηρία. Ο Ολυμπιακός υποφέρει από άλλου είδους ζαλάδα, αυτή του πυγμάχου που έφαγε ένα ξαφνικό ντιρέκτ, έπεσε νοκ-ντάουν και πασχίζει να στηθεί ξανά στα πόδια του με εισπνοές από αμμωνία.

Και οι δύο ομάδες παρουσίασαν μέτρια και συχνά απογοητευτική εικόνα στα φιλικά, πολλά από τα οποία έγιναν σε οικείο έδαφος και με παρτενέρ που δεν είναι δα τίποτε τρομερά μεγαθήρια. Και όμως, ήταν αυτοί που βρυχήθηκαν πιο δυνατά. Οι καλεσμένοι στα πάρτι των δικών μας.

Το γκρουπ των ομάδων που ενισχύθηκαν αισθητά περιλαμβάνει όχι μόνο τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, αλλά και μνηστήρες που πέρυσι έφτασαν κοντά στην πηγή ή που έχουν την τεχνογνωσία για να αντεπιτεθούν: Φενέρμπαχτσε, Παρτίζαν, Μονακό καταπώς φαίνεται και Μακάμπι. Η Ρεάλ θα είναι εκεί, προφανώς και η Μπαρτσελόνα. Ίσως και η Αναντολού Εφές και κάποιος άλλος που δεν μπορούμε σήμερα να φανταστούμε. Ποιος περίμενε άλλωστε τον Παναθηναϊκό πέρυσι;

Οι δικοί μας επιδόθηκαν σε έναν φιλόδοξο «πόλεμο των άστρων», που εκτόξευσε προϋπολογισμούς, έφερε στην Ελλάδα παίκτες αναμφισβήτητου αναστήματος, αλλά προκάλεσε και αγωνιστικό μπέρδεμα.

Οι ρόλοι στον καινούριο Παναθηναϊκό μοιάζουν ασαφείς και γίνονται ακόμη ασαφέστεροι όσο ο νεοφερμένος Όσμαν ψάχνει το στασίδι του και τα προβλήματα τραυματισμών κρατούν πίσω αναντικατάστατες μονάδες όπως ο Σλούκας. Ο Ολυμπιακός μπαίνει στη νέα σεζόν χωρίς τους δύο «πύργους» Φαλ και Μιλουτίνοφ, με υπερπληθυσμό σε κάποιες θέσεις, σχετική λειψανδρία σε άλλες, συζητήσιμη χημεία, αλλά και νέα ανακατάταξη αρμοδιοτήτων μετά την απόκτηση του Εβάν Φουρνιέ.

Τόσο ο Φουρνιέ όσο και ο Όσμαν, δύο παιχταράδες για να μη μπερδευόμαστε, μοιάζουν ανέτοιμοι και λίγο αποπροσανατολισμένοι. Ο Λορέντζο Μπράουν δεν ξέρει να παίξει άλλο ρόλο εκτός από αυτόν του ηγέτη, ωστόσο τέτοιους έχει ήδη ο Παναθηναϊκός. Ο Κίναν Έβανς θα ήταν μία σπέσιαλ προσθήκη υγιής, αλλά ουδείς γνωρίζει ποιος Έβανς θα εμφανιστεί στο γήπεδο μετά την ανάρρωση.

Με δεδομένα Σεπτεμβρίου, η μεταγραφή της χρονιάς για τις ελληνικές ομάδες δεν είναι κάποιος από τους νεοσύλλεκτους, αλλά ο Σάσα Βεζένκοβ: ο μοναδικός που δεν χρειάζεται διάστημα προσαρμογής και γνωριμίας. Και ταυτόχρονα, ένας MVP των ευρωπαϊκών γηπέδων, που έχασε ελάχιστο έδαφος στη χρονιά του ξενιτεμού από τη «γηραιά ήπειρο».

Ο Φουρνιέ, ο Όσμαν και ο Γιούρτσεβεν ουσιαστικά δεν έχουν παίξει μπάσκετ Euroleague, τουλάχιστον όχι πρόσφατα. Καλές οι εθνικές ομάδες, αλλά το μπάσκετ της FIBA και των 15ήμερων τουρνουά είναι διαφορετικό φρούτο από το μπάσκετ της Euroleague και από το ΝΒΑ.

Προσπαθώ να πω, ότι τα στοιχήματα και τα ερωτηματικά είναι περισσότερα από αυτά που διακρίνονται διά γυμνού οφθαλμού. Οι ομάδες μας θα χρειαστούν χρόνο, υπομονή, ρεαλισμό, λιγότερα λόγια και μερικές ανώμαλες προσγειώσεις για να πατήσουν καλά στις ράγες της ευρωπαϊκής διάκρισης.

Οι εγχώριες διοργανώσεις είναι άλλο καπέλο και, εδώ που τα λέμε, ενδιαφέρουν μοναχά τους φανατικούς της εξέδρας και των προεδρικών γραφείων. Στον πραγματικό κόσμο η νέα σεζόν ανοίγει την αυλαία της στις 3 Οκτωβρίου με το τζάμπολ της Euroleague, αλλά τα μαρμαρένια αλώνια θα φωτιστούν το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, για το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς και για την τσίγκινη κούπα της Ρόδου.

Προσωπικά οπλίζομαι με βουλοκέρι και ωτασπίδες για να αντέξω την απύθμενη τοξικότητα κκαι δηλώνω πανέτοιμος για το πανηγύρι των ζουρλών. Λεφτάδες που ξοδεύουν τόσο χρήμα, τόσο κόπο και τόση φαιά ουσία για να αποδείξουν ότι τους αδικεί κατάφωρα η διαιτησία δεν νομίζω ότι έχουν ξαναματαγεννηθεί στη φύση.

* Περισσότερα, εννοείται, στο πόντκαστ Old School που καταφτάνει ολοταχώς. Κάναμε beauté με τον Δημήτρη Κωνσταντινίδη, ραφτήκαμε, πήγαμε κομμωτήριο και είμαστε πανέτοιμοι για τη μεγάλη επιστροφή. Μείνετε συντονισμένοι.