Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός: Αχρείαστη η ανησυχία, εποικοδομητικός ο προβληματισμός!

• Limit up: H Μπασκόνια, η Ζάλγκιρις, η Εφές, η Μονακό και η Μπάγερν!
• Ολυμπιακός: Αν «ξενίζει» κάτι, αυτό είναι η εικόνα
• Παναθηναϊκός: Με 21 ασίστ και 4 λάθη, κερδίζεις κι ας μην παίζεις καλά!

Η πρώτη αγωνιστική του εφετινού μαραθωνίου στην regular season της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στην Ευρώπη, πέρασε ήδη στα βιβλία και πέρα από τα πολλά συναρπαστικά παιχνίδια και τα ουκ ολίγα μη αναμενόμενα αποτελέσματα, μας έδωσε αρκετή τροφή για συζήτηση.

Όχι βέβαια για ασφαλή συμπεράσματα, αλλά όπως και να το κάνουμε, έχουμε στα χέρια μας τα πρώτα επίσημα αγωνιστικά δείγματα, ώστε να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε τι μας επιφυλάσσει η συνέχεια.

Φυσικά στο επίκεντρο του κειμένου που διαβάζετε, βρίσκονται τα πεπραγμένα των «αιωνίων αντιπάλων», που έφτιαξαν τα πιο ποιοτικά και πλήρη ρόστερ που είχαν στην σύγχρονη ιστορία τους, ωστόσο, πριν σταθούμε σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό ξεχωριστά, ας καταθέσουμε όλα όσα μας εντυπωσίασαν, θετικά κι αρνητικά, στο πρώτο αγωνιστικό διήμερο της εφετινής διοργάνωσης.

Limit up: H Μπασκόνια, η Ζάλγκιρις, η Εφές, η Μονακό και η Μπάγερν!

Να αρχίσω από τους Βάσκους, που πραγματικά με εξέπληξαν με τον ρυθμό που απέκτησαν σταδιακά στην επίθεση, φορτώνοντας το καλάθι μίας ομάδας με όλα τα αμυντικά εχέγγυα με 56 πόντους στο 2ο μέρος και με σχεδόν 90 συνολικά. Σεντεκέρσκις, Λουάου-Καμπαρό (δεν τον πιστεύω ιδιαίτερα) και Φόρεστ, ελάφρυναν κατά πολύ τους ώμους του Χάουαρντ και του Μονέκε κι έτσι η Μπασκόνια λύγισε ένα σύνολο με πολύ ταλέντο, μέγεθος και αθλητικότητα που είναι θέμα χρόνου να μπει στον σωστό ρυθμό. Με 15 νέα πρόσωπα, η Παρτίζαν θα χρειαστεί ένα διάστημα για να τοποθετήσει σωστά τα κομμάτια στο παζλ και σίγουρα τον Κάρλικ Τζόουνς σε περισσότερο επιδραστικό ρόλο.

Στο Κάουνας, το “small-ball” του Τρινκιέρι, που ξεκίνησε το ματς με ψηλότερο παίκτη τον Μπραζντέικις (2,01) και χωρίς σέντερ, έδωσε στην Ζάλγκιρις έξτρα ταχύτητα και βραχυκύκλωσε τόσο πολύ τους Καταλανούς, που στο πρώτο ημίχρονο η διαφορά έφτασε ακόμη και στο +13. Παρά το πολύ χαμηλότερο μέγεθος, οι γηπεδούχοι κυριάρχησαν και στα ριμπάουντ και πήγαν το παιχνίδι εκεί που ήθελαν, αφήνοντας τον Πεναρόγια, να ψάχνει με τα κυάλια για να βρει διακριθέντα παίκτη της Μπαρτσελόνα.

Στην Μπολόνια, η Εφές έδειξε στοιχεία συγκροτημένου και ισορροπημένου (ανάμεσα σε άμυνα κι επίθεση) συνόλου, που δεν πτοήθηκε όταν είδε τους γηπεδούχους να «σβήνουν» το προβάδισμα των 9 πόντων που πήρε στα μέσα της 3ης περιόδου και να παίρνουν κεφάλι στο σκορ. Λάρκιν, Μπομπουά και Μπράιαντ αποτελούν εγγύηση και θα βάλουν πλάτη, μέχρι να πάρει στροφές ο Νουόρα και να βρει ρυθμό ο Τόμπσον, ενώ μέσα στο «ζωγραφιστό», ο Οτούρου είναι αυτός που φέτος θα μας απασχολεί ολοένα και περισσότερο. Για την γηρασμένη Βίρτους, τα έχουμε πει εκτενώς. Χρήσιμος και με πληθωρική προσφορά ο Κορντινιέ, αλλά αν είναι αυτός ο πιο συνεπής παίκτης του Λούκα Μπάνκι, τα πράγματα δεν αρχίζουν καθόλου καλά.

Στο Πριγκηπάτο, η Μονακό πέτυχε την πιο εύκολη νίκη απέναντι σε μία Αρμάνι, που όσο θέλουμε να την δούμε πιο θετικά, τόσο μας απογοητεύει ολοένα και περισσότερο. Με τα λίγα λάθη (8) να αποτελούν το σήμα κατατεθέν της, η ομάδα του Σάσα Ομπράντοβιτς δεν δυσκολεύτηκε να ξεπεράσει τους 90 πόντους με +13 ριμπάουντ και 65% στα δίποντα και να ξενοιάσει από νωρίς, ανησυχώντας μόνο για την σοβαρότητα του τραυματισμού του Κορκμάζ, στα μέσα της 3ης περιόδου. Για την πρώτη εικόνα των Μιλανέζων, που έκαναν season low της αγωνιστικής στα ριμπάουντ (23) και έδειξαν ελάχιστη συνοχή και μηδενική αμυντική διάθεση, είναι προτιμότερο να κρύψουμε λόγια. Τουλάχιστον για την ώρα.

Στο ολοκαίνουριο “SAP Garden” του Μονάχου, ο πρωτοεμφανιζόμενος στην Euroleague, Γκόρντον Χέρμπερτ, μας θύμισε εν πολλοίς το εκπληκτικό μπάσκετ που έπαιξε τα τελευταία χρόνια με την Εθνική Γερμανίας. Με 15 εύστοχα τρίποντα, 22 ασίστ και με απόλυτη ελευθερία σε Νέϊπιερ και Έντουαρντς στην επίθεση, η Μπάγερν χάλασε το μυαλό των Μαδριλένων (στο τέλος παρασύρθηκε και ο εξαιρετικός Καμπάτσο) και γιόρτασε με νίκη και fun to watch απόδοση, τα εγκαίνια του νέου γηπέδου της.

Ολυμπιακός: Αν «ξενίζει» κάτι, αυτό είναι η εικόνα

Αρχίζουμε από τα πιο φρέσκα κουλούρια και την ήττα (82-71) των «ερυθρολεύκων» στην πρεμιέρα της Euroleague, μετά από τέσσερα χρόνια (2020) και τρία σερί ξεκινήματα με το δεξί (πέρυσι με Παναθηναϊκό εκτός, πρόπερσι με Μπαρτσελόνα εκτός και το 2021 με την Μπασκόνια εντός).

Την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και ειδικότερα σε μία ομάδα σαν τον Ολυμπιακό με 4 καινούρια πρόσωπα στο rotation (Βεζένκοβ, Ντόρσεϊ, Βιλντόζα και Φουρνιέ), μία εκτός έδρας ήττα από την Φενερμπαχτσέ, δεν πονάει, ούτε προκαλεί ανησυχία για την συνέχεια. Ελάχιστες ομάδες θα περάσουν νικηφόρα, άλλωστε, από την ασιατική πλευρά της Πόλης. Μην ξεχνάτε ότι οι Πειραιώτες έπαιξαν χωρίς τους δύο βασικούς πυλώνες τους στην θέση του σέντερ (Φαλ και Μιλουτίνοφ) και ακόμη ψάχνονται, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά.

Αν υπάρχει κάτι που προκαλεί προβληματισμό και χωράει συζήτηση, είναι μεταξύ άλλων, η ταυτόχρονη μέτρια έως κακή αγωνιστική εικόνα των βασικών επιθετικών όπλων της ομάδας (Βεζένκοβ, Ντόρσεϊ και Φουρνιέ είχαν μαζί 21 πόντους με συνολικά 14 προσπάθειες), σε συνδυασμό με την δυσκολία να βρεθεί επιδραστικός χρόνος και χώρος για τον πιο συνεπή επιθετικά παίκτη της περυσινής σεζόν.

Ο λόγος για τον Πίτερς, που σε τρία επίσημα παιχνίδια έχει παίξει συνολικά 36 λεπτά (μέσο όρο 12 ανά παιχνίδι) και έχει σκοράρει μόλις τρία καλάθια! Είναι χαρακτηριστικό ότι στο χθεσινό παιχνίδι οι δύο καλύτεροι αλλά και πιο μαχητικοί παίκτες των «ερυθρόλευκων» στην επίθεση, ήταν ο Μόουζες Ράιτ, που όταν γυρίσουν οι δύο ψηλοί, ίσως να μην πατάει καν παρκέ και ο Σακίελ ΜακΚίσικ, ο οποίος προερχόταν από απραξία λόγω ενοχλήσεων και στην Τουρκία, έπαιξε για πρώτη φορά φέτος σε επίσημα ματς.

Γενικά, αυτό που διαφαίνεται και σε έναν βαθμό είναι λογικό, έχει να κάνει με το ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν έχει βρει ακόμη τα σχήματα με τα οποία θα πορευτεί σε σταθερή βάση και θα του προσφέρουν μία συνέπεια στο κομμάτι της συνολικής αγωνιστικής λειτουργίας, με αποτέλεσμα να ψάχνεται και μοιραία κάποιες φορές να χάνεται εν μέσω των πολλών επιλογών που διαθέτει, αλλά και της προσπάθειας που ίσως ενδόμυχα κάνει για να χωρέσει όσο περισσότερους παίκτες μπορεί. Γιατί όλοι τους είναι ένας κι ένας!

Ένα πολύ παράδοξο στοιχείο είναι η ατολμία και η διστακτικότητα του Φουρνιέ στην εκτέλεση. Σύμφωνοι, ο Γάλλος σκόρερ είναι και καλός πασέρ, ενώ δεν σε καμία περίπτωση δεν είναι «τρύπα» πίσω. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός δεν τον πήρε για να κάνει 3 και 4 σουτ στο ματς και αντί να είναι επιθετικός, επί το πλείστον να δυσκολεύεται στην απόφαση (του σουτ όχι της πάσας).

Πάμε, όμως και στην άμυνα, που βάσει της διαφορετικής σύστασης του εφετινού ρόστερ, δύσκολα θα είναι στα περυσινά και τα προπέρσινα επίπεδα (1η στην Euroleague). Σίγουρα, το κενό του Φαλ κατεβάζει αρκετά την αποτελεσματικά της ομάδας του 58χρονου τεχνικού στα μετόπισθεν και το κριτήριο θα είναι πιο ασφαλές όταν οι Πειραιώτες παίξουν πλήρεις, ωστόσο με περισσότερους επιθετικογενείς παίκτες στο rotation, μία αμυντική πτώση σε σχέση με πέρυσι δεν μπορεί να θεωρηθεί παράλογη.

Αυτό που είναι σίγουρα ανεπίτρεπτο για τα «θέλω» του εφετινού Ολυμπιακού, όμως, είναι η χθεσινή εικόνα στην διεκδίκηση των ριμπάουντ, τομέας στον οποίο η ομάδα του Γιασικεβίτσιους (στο τέλος είχε έντονη λογομαχία με τον Μπαρτζώκα) έκανε τους «ερυθρόλευκους» να μοιάζουν με τρομερά χαμηλότερο μέγεθος. Τα +20 ριμπάουντ που είχε η τουρκική ομάδα συνολικά και τα οκτώ περισσότερα επιθετικά που μάζεψε (με τον 33χρονο Μέλλι και τον ούτε δίμετρο Κόλσον να κάνουν την διαφορά), φανέρωσαν έλλειψη διάθεσης, συγκέντρωσης και μαχητικότητας πίσω, με τον Πετρούσεφ να έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης.

Συμπερασματικά και από πλευράς μπάσκετ (4/20 τριπ.), η ελληνική ομάδα παρουσιάστηκε πολύ κατώτερη των απαιτήσεων ενός τέτοιου αγώνα και σκεφτείτε ότι παρ’ ότι είχε μόλις 1 ασίστ και 3/17 σουτ στα πρώτα 11,5 λεπτά (έχοντας βρεθεί να χάνει με 6 πόντους διαφορά), λίγο πριν το τέλος της 3ης περιόδου είχε φέρει τα ματς στα μέτρα της και ήταν μπροστά με 52-56. Ενώ παρέδωσε πνεύμα, ουσιαστικό στο τελευταίο 3λεπτο.

Ο Ολυμπιακός ίσως να χρειαστεί περισσότερο χρόνο απ’ όσο νομίζουμε όλοι για να μπει σε ρυθμό, αλλά όταν το κάνει θα είναι σαν μία σύγχρονη Λερναία Ύδρα. Θα κόβεις ένα κεφάλι και θα φυτρώνουν δύο...

Παναθηναϊκός: Με 21 ασίστ και 4 λάθη, κερδίζεις κι ας μην παίζεις καλά!

Το «φωνάζαμε» και στο live σχόλιο στην διάρκεια του ματς και το επισημάναμε και στο πρώτο “EuroKalka Show”. Η Άλμπα δεν φαίνεται να έχει καμία δουλειά στην Euroleague. Ομάδα, που με ρεκόρ 49-109 στις 5 τελευταίες σεζόν και με χειρότερη πορεία απ’ όλες την περυσινή με 5 νίκες και 29 ήττες, προσθέτει στο ρόστερ της μόλις δύο rookies στην διοργάνωση, οι οποίοι μάλιστα δεν ξεκινούν βασικοί (Γουίλιαμς και ΜακΝτάουελ-Γουάιτ), πως να την πάρεις στα σοβαρά. Όταν μάλιστα, ο προπονητής της, απορώ πως κατάγεται από μεσογειακή χώρα όπως η Ισπανία. Ο Ίσραελ Γκονζάλες φαίνεται πιο Γερμανός από τους Γερμανούς, με την απάθεια και την ψυχρότητα που τον διακρίνει όσο παίζεται το ματς.

Όπως αντιλαμβάνεστε, με βάση όλα τα παραπάνω, το ότι η ουραγός της περυσινής κατάταξης, έφτασε τον πρωταθλητή Ευρώπης στις δύο κατοχές, με 2’17” για το τέλος, δεν βάζει καλό βαθμό στην προσπάθεια του Παναθηναϊκού στην τιμημένη “Uber Arena”.

Ωστόσο, αν γυρίσετε το κεφάλι σας και δείτε τι έκαναν και οι 3+1 ομάδες επιπέδου Final 4 (Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Ολυμπιακός και Παρτίζαν), που έπαιξαν εκτός έδρας στην πρεμιέρα, τότε θα σας γίνει πιο εύκολο να κατανοήσετε το επικρατέστερο αφήγημα της εποχής. Εκείνο, δηλαδή, που θέλει το αποτέλεσμα (87-77) να έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από την αγωνιστική εικόνα.

Έστω και προσωρινά και ειδικότερα για έναν σύλλογο που, εκτός του ότι κάθε εβδομάδα θα αντιμετωπίζει και το έξτρα κίνητρο των αντιπάλων απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης, στηρίζεται σε αρκετούς παίκτες που επιβαρύνθηκαν με τις Εθνικές ομάδες (Λεσόρ, Μπράουν, Ερνανγκόμεθ και Μήτογλου) ή έκαναν ελλιπή προετοιμασία το καλοκαίρι (Ναν).

Σύμφωνοι, οι «πράσινοι» είχαν αρκετά κενά διαστήματα κι έχασαν κατά κράτος τα ριμπάουντ (28-40), δίνοντας δικαιώματα στην Άλμπα να τον απειλήσει, ωστόσο, κάθε φορά που ένιωθαν την ανάσα των γηπεδούχων, λες και πατούσαν ένα κουμπί κι εκτόξευαν την διαφορά σχεδόν αμέσως σε διψήφιο νούμερο.

Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ομοιογένεια και τους επιθετικούς αυτοματισμούς που έχει η ομάδα του Εργκίν Αταμάν από πέρυσι και στον υψηλό βαθμό ενσωμάτωσης στους ρόλους τους, τόσο του Λορέντζο Μπράουν (οργανωτικά, δημιουργικά κι επιθετικά), όσο και του Γιούρτσεβεν (περισσότερο στο πάρε βάλε από τον Σλούκα κοντά στο καλάθι). Ο Όσμαν προσπάθησε, αλλά είναι εμφανές ότι ακόμη ψάχνει τον ρόλο του.

Το στοιχείο, όμως, που φαίνεται ότι, προοδευτικά, μπορεί – αν σταθεροποιηθεί – να απογειώσει τον εφετινό Παναθηναϊκό είναι η τεράστια βελτίωση της ομάδας στην αναλογία ασίστ/λαθών. Ένα κομμάτι που πέρυσι ήταν η «αχίλλειος πτέρνα» του «τριφυλλιού» (μ.ο. 16,7 τελικές έναντι σε 12,5 χαμένες μπάλες). Σε αυτόν τον τομέα, οι «πράσινοι» αρίστευσαν στο Βερολίνο, τελειώνοντας το ματς με 21 ασίστ και μόλις 4 λάθη.

Κακά τα ψέματα, όταν έχεις δύο τόσο καλούς δημιουργούς (Σλούκας και Μπράουν), αρκετούς αποδέκτες με καλά τελειώματα μέσα στην ρακέτα (Λεσόρ, Γιούρτσεβεν και Αντετοκούνμπο όταν επιστρέψει), αλλά και παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν τις δικές τους φάσεις (Ναν, Μήτογλου, Γκραντ), τότε η super επίθεση μπορεί να καλύψει την κακή αμυντική βραδιά ή την έλλειψη συγκέντρωσης.

Υγ.: Αυτή την εποχή, οι επαγγελματικές νίκες του Ερυθρού Αστέρα στο Παρίσι και της Μακάμπι επί της Βιλερμπάν στο άδειο «Αλεξάντερ Νίκολιτς Χολ», είναι το απόλυτο ζητούμενο. Ειδικότερα για ομάδες που αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα (τραυματισμών και «ξεσπιτώματος»), οπότε Σφαιρόπουλος και Κάτας αξίζουν τα εύσημα, μόνο και μόνο που απέφυγαν το στραβοπάτημα.