Ξορκίζοντας τη γκρίνια του Οκτώβρη

H γκρίνια τείνει να γίνει εθνικό σπορ στο Φάληρο, εάν κρίνω από τους ανέμους που φυσούν στα social media και στις στήλες των σχολίων, αλλά τα κλειστά αυτιά είναι ο ιδανικός σύμμαχος για τον Ολυμπιακό του Οκτωβρίου. Το ρεκτιφιέ που επιχειρείται -ιδίως από τη μέρα της άφιξης του Εβάν Φουρνιέ και μετά- θέλει χρόνο, εφ’ όσον μιλάμε για ομάδα μαθημένη να ακολουθεί κατά γράμμα το μοιρογνωμόνιο του προπονητή.

Πολλοί «ερυθρόλευκοι» είναι καταπονημένοι και χρειάζονται φρεσκάρισμα για να ξεμπουχτίσουν, άλλοι ψάχνουν ρόλους και λεπτά συμμετοχής που ενδεχομένως δεν υπάρχουν, άλλοι απουσιάζουν ή βρίσκονται σε στάδιο αποθεραπείας.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η δίχως απώλειες πορεία των πρώτων 15 ημερών είναι τίτλος τιμής: θρίαμβος επί του άσπονδου εχθρού στο πρώτο «πρέπει» της χρονιάς, ήττα εντός προγράμματος και in extremis στο δυσκολότερο, ίσως, ταξίδι της χρονιάς, νίκη επί ενός επικίνδυνου αντιπάλου και ευοίωνα σημάδια στην εντός έδρας πρεμιέρα. «Οφείλουμε να είμαστε ταπεινοί», δήλωσε, το αυτονόητο, ο Λούκα Βιλντόσα. Οι άσχημες νίκες είναι ωραίες με τον δικό τους τρόπο.

Οι αναμετρήσεις της επόμενης εβδομάδας με την Αρμάνι και την Εφές, και ειδικά η ήδη δεύτερη αποστολή στην Κωνσταντινούπολη (στο γήπεδο όπου ο Ολυμπιακός νιώθει σαν στο σπίτι του) θα αποτελέσουν ένα διπλό crash test προτού η ομάδα βγει στο πρώτο ξέφωτο. Εάν ο Ολυμπιακός είχε το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού στο ξεκίνημα της Euroleague, μπορεί να ήταν τώρα αυτός που θα χόρευε στις στέγες.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είδε τους παίκτες του να παίζουν μανιασμένη άμυνα στο ξεκίνημα και να τοποθετούν ένα, ισχυρό όπως αποδείχθηκε, θεμέλιο νίκης. Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε 21-6 στο δεκάλεπτο και 33-15 αργότερα, προκάλεσε ασφυξία στον αντίπαλο, έτρεξε στον αιφνιδιασμό, έφτασε στο 15ο λεπτό χωρίς φθορά (2 ομαδικά φάουλ) και άφησε να εννοηθεί ότι ξαναβρίσκει τον ίσιο δρόμο.

Ωστόσο, είχε και κουσούρια ορατά διά γυμνού οφθαλμού: 4/17 τρίποντα, 15 άστοχες βολές, 18 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, 19 λάθη για 18 ασίστ. Στο φινάλε ήταν μαθοδικός και βρήκε τρόπο να περάσει τη μπάλα στα σίγουρα χέρια του Σάσα Βεζένκοβ, αλλά απειλήθηκε και ίδρωσε μέχρι να κόψει το νήμα. Ο Αντρέα Τρινκιέρι κάνει εξαιρετική δουλειά στο Κάουνας. Δεν ήταν τυχαία η νίκη της πρεμιέρας επί της Μπαρτσελόνα.

Στην τελική ανάλυση του αποψινού αγώνα, ο καλύτερος οιωνός για τη συνέχεια ήταν η θαυμάσια κυκλοφορία της μπάλας στα 6,5 λεπτά της συμμετοχής του Μουσταφά Φαλ. Ο Γάλλος επιστρατεύτηκε εκών άκων όταν φορτώθηκαν με φάουλ οι αινιγματικοί Ράιτ και Πετρούσεφ και φρόντισε ώστε να βγουν τα δύο ελεύθερα σουτ που σταθεροποίησαν τον Ολυμπιακό στην κρίσιμη καμπή. Τα απανωτά τρίποντα των Βιλντόσα, Παπανικολάου στο 62-56 έβαλαν φρένο στην αντεπίθεση των Λιθουανών.

Ο εμφανώς αγχωμένος Μπαρτζώκας καλείται να λύσει κάμποσα προβλήματα και προβληματάκια πριν μετατρέψει αυτή την ομάδα σε Ολυμπιακό. Να κρατήσει φρέσκο τον αναντικατάστατο Γουόκαπ. Να κάνει τους Φουρνιέ, Παπανικολάου ντουέτο στις θέσεις «2» και «3», όπως συνέβη στην τελική ευθεία του αγώνα. Να κερδίσει πράγματα από τον Ντόρσεϊ. Να φτιάξει στους ψηλούς rotation που να ικανοποιεί τον Πίτερς και τον Πετρούσεφ. Να βγάλει από την κατάψυξη τον Λαρεντζάκη και τον ΜακΚίσικ. Να αποφασίσει ποιος από τους υπόλοιπους γκαρντ δικαιούται 20-25 λεπτά συμμετοχής. Να βρει τρόπο ώστε να πάψει η αιμορραγία στο αμυντικό ριμπάουντ όταν ο σέντερ βγαίνει στην περιφέρεια για να μαρκάρει.

«Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα των μεγάλων προσδοκιών», δήλωσε -σωστά- ο έτερος Γιώργος του κόκκινου πάγκου, ο Μποζίκας. «Το μπάσκετ είναι μία δυναμική διαδικασία, η χρονιά θα έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Θα είναι λάθος θα δηλώνουμε συνεχώς ανικανοποίητοι. Ακόμη δεν υπάρχουν αυτοματισμοί. Όσα δουλεύουμε στην προπόνηση δεν έχουμε γίνει ακόμη συνήθειά μας».

Το είπαμε όμως και στην αρχή, το εγχείρημα χρειάζεται χρόνο, υπομονή και ίσως τολμηρές αποφάσεις. Η επιστροφή του Φαλ και οσονούπω του Μιλουτίνοφ ξαναστέλνει τον Ολυμπιακό στο θρανίο για ταχύρρυθμο μάθημα χημείας, ώστε να ξαναγίνει σύντομα αυτό που ήταν την προηγούμενη τριετία: ο τρόμος των μηχανοδηγών.

Ειδάλλως, θα γείρει και θα πέσει στις γραμμές. Ωχ, συγγνώμη, αυτό ήρθε από τη διπλανή οθόνη . Και αν θέλετε τη γνώμη μου, πολύ καλά έκανε. Δεν γίνεται να επαναστατούμε μόνο για τη μπαλίτσα, όταν η ζωή μας καίγεται.