Το καπρίτσιο της κακιάς στιγμής

Μία βραδιά που εξελισσόταν σε «πράσινη» γιορτή γύρισε τούμπα με ένα στραβοπάτημα του Ματίας Λεσόρ και άφησε τη σεζόν των πρωταθλητών κρεμάμενη σε μία κλωστή. Ο αναντικατάστατος Γάλλος σέντερ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για εξετάσεις που από την πρώτη στιγμή έμοιαζαν δυσοίωνες, τα πρόσωπα συμπαικτών και θεατών μούσκεψαν από τα δάκρυα και η παγωμάρα έκανε το ΟΑΚΑ να μοιάζει Σιβηρία. Ήταν περισσότεροι από ένας ή δύο εκείνοι που λιποθύμησαν.

Ας ελπίσουμε ότι ο κοσμαγάπητος Λεσόρ θα επιστρέψει γρήγορα και ότι η ζημιά είναι μικρότερη απ’ όσο αρχικά φάνηκε. Όταν είδα τον αστράγαλό του να κοιτάζει προς τη λάθος πλευρά μετά την άτσαλη προσγείωση πάνω στο πόδι του Μονέκε, θυμήθηκα τον τραυματισμό που ουσιαστικά τερμάτισε την αμερικανική καριέρα του Χόρχε Γκαρμπαχόσα το 2007 στο Τορόντο.

Ο νυν πρόεδρος της Ισπανικής Ομοσπονδίας υπέστη τότε κάταγμα περόνης, εξάρθρωση αστραγάλου και ρήξη συνδέσμων, οπότε χρειάστηκε δύο εγχειρήσεις για να αναρρώσει. Κρίνοντας από τη σπιρτάδα -και από την ηρεμία- με την οποία ο Λεσόρ έσπευσε αβοήθητος στα αποδυτήρια, ευελπιστώ ότι η ζημιά στο πόδι του είναι μικρότερη και ότι θα επιβεβαιωθεί στην πράξη ο χαρακτηρισμός του βιονικού.

Ο Εργκίν Αταμάν μίλησε για σπασμένο πόδι, στις πρώτες δηλώσεις του μετά τον αγώνα. Δύσκολα θα ξαναδούμε τον Λεσόρ στα γήπεδα πριν ολοκληρωθεί η τρέχουσα σεζόν, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ας γίνουν τα δάκρυα των συμπαικτών του «λίπασμα» για να τον ξαναφέρουν γρήγορα στα γήπεδα.

Το ρεπορτάζ για τον κακότυχο Λεσόρ θα το διαβάσετε αναλυτικά σε άλλες στήλες, οπότε ας κοιτάξουμε λίγο παρακάτω. Το μόνο βέβαιο αυτή τη στιγμή είναι ότι ο πρωταθλητής Ευρώπης θα χρειαστεί να βγει άμεσα στην αγορά για να βρει αντικαταστάτη του Γάλλου.

Ψηλοί ετοιμοπαράδοτοι δεν υπάρχουν, οι δε ομάδες που αναζητούν ενισχύσεις στη γραμμή κρούσης είναι περισσότερες από πέντε, χωρίς πια να συμπεριλαμβάνεται σε αυτές ο Ολυμπιακός. Ο τραυματισμός του Λεσόρ είναι το χειρότερο δυνατό σενάριο, για έναν Παναθηναϊκό που από πέρυσι κιόλας έμοιαζε ευάλωτος στο συγκεκριμένο θέμα.

Οι επόμενες παράγραφοι ομολογώ ότι γράφτηκαν πριν από το τζάμπολ του αποψινού αγώνα, όπου ο Παναθηναϊκός, όσο έπαιζε πλήρης, φαινόταν να ξαναβρίσκει τη συνταγή της επιτυχίας. Αυτή η «διαβολοβδομάδα» έμοιαζε με εφαλτήριο αντεπίθεσης, μέχρι που σήμανε η κακιά η ώρα.

Ο Παναθηναϊκός ολοκληρώνει τον πρώτο γύρο με 10 νίκες σε 17 αγώνες, αλλά είναι ένα μάλλον φτηνό 10-7, πολύ κοντά στο απόλυτο μίνιμουμ για τα μέτρα του, αφού περιέχει ελάχιστες νίκες επί ομάδων από το πάνω ράφι: το διπλό επί της Φενέρ στην Κωνσταντινούπολη (δύο μέρες πριν την άλωση του ΣΕΦ στο εγχώριο ντέρμπι), η in extremis νίκη επί της Μπαρτσελόνα εν Αθήναις, αυτά.

Η Μονακό και ο Ολυμπιακός τον νίκησαν στο ΟΑΚΑ, η Εφές, η Ρεάλ, η Παρί, η Παρτίζαν και η Ζαλγκίρις στα δικά τους σπίτια. Τρία «διπλά», επί της Μακάμπι, της Βίρτους και του Ερυθρού Αστέρα σημειώθηκαν με ανατροπές και με βασικό επιχείρημα το ειδικό βάρος της φανέλας.

Το 10-7 δεν είναι μικρό κατόρθωμα σε αυτή την Euroleague των εκπλήξεων, των ανατροπών και των μεγάλων αιρετικών, ούτε όμως αποτελεί τίτλο τιμής για έναν εν ενεργεία πρωταθλητή Ευρώπης. Εάν η κανονική περίοδος τελείωνε σήμερα, ο Παναθηναϊκός θα προσγειωνόταν όχι στα πλέι-οφ, αλλά στα πλέι-ιν.

Ξέρω τι θα πείτε, διαβάζω καθαρά τα χείλη σας. «Τον Απρίλιο και τον Μάιο η ομάδα θα κλείσει στόματα». «Στα ίδια ήμασταν και πέρυσι». «Κάνουμε οικονομία δυνάμεων για να φορτσάρουμε στα πλέι-οφ». «Ο Αταμάν ξέρει». «Ο Σλούκας ξέρει». «Δεν υπάρχουν μεγαθήρια στη διοργάνωση». «Στο Άμπου Ντάμπι θα είναι ωραία, με το όγδοο παρέα».

Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. είτε βρεθεί αντάξιος αντικαταστάτης του Ματίας Λεσόρ είτε όχι. Εάν θέλουμε να είμαστε τίμιοι με το μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός του 2024-25 δεν παίζει καλά ούτε εμπνέει εμπιστοσύνη ότι θα κυριαρχήσει σε ένα δύσκολο ζευγάρωμα χωρίς πλεονέκτημα έδρας. Πλέον δεν μπορεί να ξαφνιάσει κανέναν από τους αντιπάλους που τον περιμένουν σε κάθε γωνιά για να κατατροπώσουν τον περυσινό πρωταθλητή.

Εκείνο το εκκωφαντικό τριήμερο του Οκτωβρίου, με τα διπλά στην Πόλη και στο Φάληρο, ήταν αρκετό για να κρατήσει τους «πράσινους» στον ίσιο δρόμο και να διώξει τα σύννεφα που είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται, αλλά δεν παύει να είναι ένα τριήμερο.

Επειδή τρεις μέρες εξαιρετικού μπάσκετ είναι αρκετές μόνο σε συνθήκες φάιναλ-φορ και όχι μες στο καταχείμωνο, ο Παναθηναϊκός καλείται να μαζέψει το κουράγιο του και να ανάψει τις μισόσβηστες μηχανές το συντομότερο δυνατό, ορφανός από τον σέντερ που κουβάλησε την ομάδα στις πλάτες του μήνες ολόκληρους. Το επόμενο διάστημα θα αποτελέσει ένα φριχτά δύσκολο τεστ για σύσσωμο τον οργανισμό.