Η ομάδα που αντέχει τους κραδασμούς

Πότε αξιοθαύμαστος και πότε απρόσεκτος, πότε χαλύβδινος και πότε χλιαρός, πάντοτε όμως σίγουρος για τον εαυτό του όταν στρίβει στο τελευταίο βιράζ, ο Ολυμπιακός κέρδισε στο Μιλάνο ένα από εκείνα τα ματς που συχνά κάνουν τη διαφορά όταν μοιράζεται η λυπητερή του Απριλίου.

Οι «ερυθρόλευκοι» σηκώθηκαν από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι έχοντας καταβροχθίσει τη γαλοπούλα και ντυμένοι με τη στολή του αη-Βασίλη, ενώ οι Ιταλοί έμειναν με τη μακαρονάδα και με την όρεξη. Είχαν στο τέλος την ευκαιρία τους και την σπατάλησαν, οπότε έχασαν το δικαίωμα στο παράπονο.

Η ίδια Αρμάνι που πρόσφατα μέτρησε έξι σερί νίκες δοκίμασε τα δόντια των ελληνικών ομάδων και επέστρεψε εκεί όπου ανήκει, δηλαδή στην ημιόροφο της βαθμολογίας. Ο Ολυμπιακός, πάλι, μοιράζεται την κορυφή με τον Βασίλη Σπανούλη, ας πούμε και με την Παρί που έχει μία νίκη λιγότερη και μία ήττα λιγότερη από τους δύο συμπρωτοπόρους: 11-5 έναντι 12-6. Δύο νίκες για κάθε τριάδα αγώνων. Δεν είναι ευκαταφρόνητη υποθήκη, σε αυτήν την κούρσα όπου οι πάντες βάζουν τρικλοποδιά στους πάντες.

«Αντιμετωπίσαμε έναν αντίπαλο επιπέδου φάιναλ-φορ», υπενθύμισε ο Έτορε Μεσίνα σε όσους κατέβηκαν χθες στον πλανήτη Euroleague. Τα τρία προηγούμενα φάιναλ-φορ ο Ολυμπιακός τα πάτησε χωρίς να έχει στο δυναμικό του έναν μπροστάρη ικανό να δημιουργήσει κάτι από το τίποτε, όπως ο Εβάν Φουρνιέ.

Στην τέταρτη περίοδο ο Γάλλος έμεινε χωρίς σκορ, όπως και στο πρώτο ημίχρονο με εξαίρεση 2/2 βολές, αλλά οι 14 πόντοι που πέτυχε στο τρίτο δεκάλεπτο άλλαξαν τις ισορροπίες του παιχνιδιού και έκαναν τους Ιταλούς να νιώθουν έναν σφάχτη στα πλευρά.
Ακόμα περισσότερο βοήθησαν στην οικονομία του αγώνα τα «ψιλά» της στατιστικής του Φουρνιέ, αφού καθένα από τα 5 κλεψίματα έδινε πολύτιμες κατοχές (με αφετηρία πολλές φορές τη σέντρα του γηπέδου), ενώ καθεμία από τις πάρε-βάλε 7 ασίστ του ξεκλείδωνε τη στριφνή άμυνα του Μεσίνα.

Ο Γουίλιαμς-Γκος μοίρασε άλλες 7 μολονότι σχεδόν αόρατος, ο Τόμας Γουόκαπ άλλες 5, ο Παπανικολάου έκλεισε αμέτρητες τρύπες και αναδείχθηκε πρώτος ριμπάουντερ του αγώνα (8), οπότε απέμεινε ένας και μοναδικός γρίφος για να επιλυθεί από τον Γιώργο Μπαρτζώκα ώστε να αξιοποιηθεί η αποτελεσματική «γραμμή κρούσης»: να βρεθεί ένας γκαρντ που να απειλεί δίπλα στους άσφαιρους Γουόκαπ και Γουίλιαμς-Γκος, ιδίως όταν στα πεντάλεπτα της απουσίας του Φουρνιέ.

Η λύση δόθηκε με ένα ρηξικέλευθο σχήμα όπου συνυπήρξαν τρεις χειριστές και ο «άνιωθος» Λούκα Βιλντόσα πρόσφερε στην τέταρτη περίοδο ένα τρίποντο που έμοιαζε με σάλπισμα τελικής επίθεσης (στο 66-67). Ο Μπαρτζώκας δεν χρειάστηκε να επιστρατεύσει τον Μουσταφά Φαλ στην τελική ευθεία, αφού η σωστή χρήση των φάουλ στην πίσω γραμμή περιόρισε τη δράση του Μίροτιτς.

Οι τελευταίες δύο κατοχές των «ερυθρολεύκων» του Πειραιά πρόδιδαν κόπωση και έλλειψη έμπνευσης για την ομάδα των 23 ασίστ, αφού τα σουτ (Φουρνιέ, Βιλντόσα) έγιναν «στεγνά» και χωρίς να κυκλοφορήσει καθόλου η μπάλα. Το άκρο αντίθετο των xG, θα έλεγαν στο ποδόσφαιρο.

Όταν όμως η νίκη κρίνεται από μία άμυνα χωρίς να χρειάζεται καλάθι, ο Ολυμπιακός είναι πάντοτε φαβορί, ιδίως απέναντι σε αντίπαλο που δεν έχει πλέι-μέικερ κλάσης. Ο Νίκο Μάνιον βρέθηκε κλεισμένος ανάμεσα σε κορμιά (Βεζένκοβ, Πίτερς), σάστισε όταν είδε τον Βιλντόσα να πετάγεται ξαφνικά στη γωνία της πάσας και εκτόξευσε άτσαλα τη μπάλα στο τραπέζι της γραμματείας.
Ο Μίροτιτς ζητούσε μάταια μία ευκαιρία, ο Σιλντς τραβούσε τα μαλλιά που δεν έχει και οι παίκτες του Μπαρτζώκα απέδρασαν με το ροζ φύλλο, μέσα σε θερμό χειροκρότημα από 500 Έλληνες που ξελαρυγγιάζονταν στα ορεινά.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε το θρίλερ χωρίς να θαμπώσει κανέναν, με εξαίρεση σκόρπιες στιγμές όπου οι αυτοματισμοί έκρυβαν τη μπάλα. Έκανε μία σειρά από φτηνά λάθη, ενώ δεν μπόρεσε να οχυρώσει το ανάχωμα που έχτισε στο φινάλε (78-84 ενάμισυ λεπτό πριν τη λήξη). Τελικά, κινδύνευσε να χάσει το ματσάκι μέσα από τα χέρια του.

Ας μη ξεχνάμε, όμως, ότι πήγε στο Μιλάνο με μοναδικό ετοιμοπόλεμο σέντερ τον Φαλ, αφού ο Μιλουτίνοφ παροπλίστηκε την τελευταία στιγμή. Το στοίχημα ήταν δύσκολο, αλλά η αντίστοιχη λειψανδρία των Ιταλών στο «βαμμένο», με τον τραυματισμό του αναντικατάστατου Νέμπο, έκανε το πέρασμα των Άλπεων λιγότερο δύσβατο.