Ολυμπιακός: Ένα φλαμένκο για τα μάτια

O αφορισμός που διατύπωσα σε κάποιο σχόλιο στο ξεκίνημα της σεζόν πλησιάζει όλο και περισσότερο να γίνει θέσφατο: ένας Ολυμπιακός που σουτάρει καλά από το τρίποντο είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Διότι όλα τα υπόλοιπα χαρίσματα που τον διακρίνουν είναι σταθερά και αδιαπραγμάτευτα: επιθετική λειτουργία βγαλμένη από κομπιούτερ, ομοιογένεια που αγγίζει το όριο του ασύλληπτου, άμυνα που γίνεται σημείο αναφοράς ακόμα και όταν είναι λιγότερο αποτελεσματική από την περυσινή, περίσσευμα φαιάς ουσίας, ικανότητα να καλύπτει κάθε κενό και κάθε απουσία. Και μία ατίθαση καρδιά, σαν φόρος τιμής στον Ντέιβιντ Λιντς που αποδήμησε σήμερα.

Ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στην Ισπανία δίχως τον παίκτη στον οποίο στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό το οικοδόμημα (Tόμας Γουόκαπ) και άλωσε κατά σειρά τη Βιτόρια και τη Μαδρίτη, για να στρογγυλοκαθίσει ακόμα πιο αναπαυτικά στην κορυφή της κατάταξης: 16 νίκες σε 22 αγώνες, 7-5 εκτός Φαλήρου με βολικό πρόγραμμα στον ορίζοντα, τέσσερα σερί διπλά σε στριφνές ευρωπαϊκές έδρες, άπταιστη διαδρομή μετά τις 13 Δεκεμβρίου, παρέλαση προς το Άμπου Ντάμπι, όχι με αργοκίνητη δρομάδα καμήλα αλλά με υπερήφανο άλογο κούρσας.

Κερδίζει χωρίς Βεζένκοβ, χωρίς Φουρνιέ, χωρίς Φαλ, χωρίς Μιλουτίνοφ, χωρίς Παπανικολάου, χωρίς Γουόκαπ. Ο μοναδικός αστερίσκος που χωράει στην πορεία του (μαζί και σε όλων των άλλων) αφορά τις εύθραυστες ισορροπίες και τη μισόκλειστη ψαλίδα. Οι ομάδες που μοιράζονται την 3η θέση (Μονακό, Παναθηναϊκός, Παρί) απέχουν από την 11η Ζαλγκίρις μόλις δύο νίκες. Στο ρετιρέ των 6 ηττών, βέβαια, δεν υπάρχει χώρος για άλλον πλην του Ολυμπιακού.

Σε αυτή την …ισπανοβδομάδα, που θα μνημονεύεται για καιρό ιδίως αν συγκριθεί με την περυσινή αφλογιστία απέναντι στις ισπανικές ομάδες, οι παίκτες του Μπαρτζώκα σούταραν 54 τρίποντα και έβαλαν περισσότερα από τα μισά (29). Ο Εβάν Φουρνιέ έγραψε 11/16 και έκοψε τα ποδάρια όσων προσπάθησαν να τον αντιμετωπίσουν με προσευχές. Ποιος είπαμε -στο προχθεσινό Old School- ότι είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας; Ηγέτης είναι αυτός που έχει το μπάλα δική του και φτιάχνει κάτι από το τίποτα. Όχι το τέλειο εργαλείο που χρειάζεται την άψογη λειτουργία της μηχανής για να φτάσει στο φόρτε του.

Οι 89+86 πόντοι των αντιπάλων του δεν είναι λίγοι, αλλά μιλάμε για ομάδες με άφθονο επιθετικό ταλέντο και υψηλό ρυθμό, που δεν περιορίζονται εύκολα. Η Ρεάλ έβαλε μόλις 54 στα πρώτα τρία δεκάλεπτα του σημερινού αγώνα, ενώ στο προχθεσινό κοντσέρτο για πολυβόλα με παρτενέρ τη Μακάμπι, είχε 57 στο ημίχρονο και 91 στο τέλος της τρίτης περιόδου.

Ο Ολυμπιακός πέτυχε τα δύο διπλά με τον Σάσα Βεζένκοβ στους 16,0 πόντους, δίχως την παραμικρή βοήθεια από τον Άλεκ Πίτερς, με έναν σέντερ σε ρηχά νερά σε κάθε ματς, με 52 λεπτά από τον πολύτιμο ρολίστα ΜακΚίσικ που στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν υπολογίζεται καν, με τον Γουίλιαμς-Γκος να αντέχει μόλις 14 λεπτά απέναντι στον φορμαρισμένο Καμπάτσο. Τίποτε από όλα αυτά δεν τον πτόησε.

Και αν η Ρεάλ βρήκε ζωτικό χώρο για το 10-0 που την ξανάβαλε στιγμιαία στο παιχνίδι μετά το 68-86, εκεί που ο Ολυμπιακός έπαιζε μουσική φλαμένκο για τα μάτια, το οφείλει στη συσσωρευμένη κόπωση των αντιπάλων της. Ίσως ο Μπαρτζώκας μπορούσε να δώσει μερικές ανάσες στους Φουρνιέ, Βεζένκοβ, ώστε να μην αναγκαστεί να τους αποσύρει ταυτόχρονα στον πάγκο.

Το κλειδί απόψε ήταν η άμυνα του Λούκα Βιλντόσα απέναντι στον συμπατριώτη του Φακούντο Καμπάτσο, όπως συνέβη και στον τελικό του Παναθηναϊκού με τη Ρεάλ στο Βερολίνο. Ο Αργεντινός που πλέον φοράει τα κόκκινα γνωρίζει καλά το παιχνίδι του παλαιού του συνοδοιπόρου και δεν παύει να εκμεταλλεύεται αυτή τη γνώση. Οι 11 πόντοι και οι 5 ασίστ που έδωσε στην άλλη άκρη του γηπέδου ήταν ένα «μπόνους» που έκανε διαφορά.

Τα θεμέλια της αποψινής νίκης θεμελιώθηκαν όχι στη Μαδρίτη, αλλά βορειότερα, στη Χώρα των Βάσκων. Το διπλό απέναντι στη Βασκόνια απελευθέρωσε ψυχολογικά τους Πειραιώτες και τους έλυσε τα χέρια, αφού η δουλίτσα (ένα διπλό σε δύο αγώνες) είχε ήδη γίνει.

Δεν ξέρω κατά πόσον ο Παναθηναϊκός θα εμφανιστεί το ίδιο ξένοιαστος αύριο στη Βιτόρια. Η ήττα από τη Μπάρτσα τον φορτώνει με κάποιου είδους «πρέπει», που πολλαπλασιάζεται από το εγχώριο ντέρμπι που πλησιάζει ολοταχώς. Εάν δεν το υπηρετήσει, θα βρεθεί στον σωρό των ομάδων που συνωστίζονται στις 9 ήττες και ενδεχομένως εκτός εξάδας.

Η Ρεάλ (την οποία ο «κόκκινος» οργανισμός έχει απίστευτο άχτι από τα πλέι-οφ του 2014) ασφαλώς δεν είναι η ίδια Ρεάλ που παρατάχθηκε απέναντι στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό πριν από οκτώ μήνες στο Βερολίνο, αλλά ουδείς θα τη θέλει για αντίπαλο στα πλέι-οφ, ανεξάρτητα από το αβαντάζ έδρας. Ο Ντένις Σμιθ τζούνιορ μόλις κατέφτασε στη Μαδρίτη, ενώ οι Ιμπάκα, Ντεκ έμειναν ανενεργοί απόψε λόγω τραυματισμών.

Είπαμε και στον πρόλογό, όμως, ότι οι μεγάλες ομάδες ξέρουν να καμουφλάρουν τα κενά τους. Οι επαγγελματίες γκρινιάρηδες στο ΣΕΦ ίσως να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ομάδα τους έφτασε πέρυσι στο final-4 με την τωρινή της περίπου σύνθεση μείον τους δύο σούπερ σταρ Φουρνιέ, Βεζένκοβ! Είναι ένα κατόρθωμα που θα πρέπει να αξιολογηθεί και να στολιστεί με τα κομπλιμέντα που του αξίζει.