Τα «μπράβο» και τα «πάλι καλά» της Εθνικής

Κατ’ αρχήν, μια ματιά στα μαθηματικά, για να είμαστε εξηγημένοι. Η Εθνική μας δεν έχει εξασφαλίσει ακόμη την παρουσία της στα τελικά του Ευρωμπάσκετ 2025. Αντέχει όμως πια να κάνει ακόμα και δύο ήττες στα δύο παιχνίδια που χρωστάει, με συνολικά διαφορά μέχρι και 19 πόντους, ενδεχομένως και μεγαλύτερη. Λογικά δεν θα χρειαστούν κομπιουτεράκια σαν εκείνο το θρυλικό της Βίρνας Δράκου, αλλά ο διάολος έχει πολλά ποδάρια και χρήσιμο είναι να τα μετράμε προσεκτικά πριν σχεδιάσουμε το επόμενο βήμα.

Τον Φεβρουάριο, η ελληνική ομάδα θα αντιμετωπίσει την Τσεχία εκτός έδρας και την Ολλανδία εντός. Το μοναδικό σενάριο που μπορεί να την απειλήσει είναι η τετραπλή ισοβαθμία στην κορυφή του Ομίλου, με όλες τις ομάδες ισόβαθμες στο 3-3. Αυτή τη στιγμή, η Εθνική μας μετράει 3 νίκες και 1 ήττα, με συνολικό συντελεστή πόντων +19.

Ποιος μπορεί να προβλέψει τη σύνθεσή της τις κρύες νύχτες του κουτσοφλέβαρου; Μπορεί εκείνα τα κρίσιμα βράδια να έχουν οι «Ευρωλιγκάτοι» διεθνείς πιο σοβαρές δουλειές, εκόντες άκοντες. Να, για παράδειγμα, τις προάλλες η Εθνική ηττήθηκε στο Λονδίνο για να παίξουν ο Λαρεντζάκης 8:03 απέναντι στη Μπασκόνια και ο Καλαϊτζάκης 4:21 κόντρα στη Ζαλγκίρις.

Οι ίδιοι οι παίκτες, για να μη μπερδευόμαστε, τη θέλουν την Εθνική. Ιδίως εκείνοι που έχουν περιορισμένη συμμετοχή στους αγώνες της Πέμπτης και της Παρασκευής. Οι δύο που προαναφέρθηκαν διαμαρτυρήθηκαν ηχηρά στα μέσα της εβδομάδας, γι’ αυτό και τους χρησιμοποιώ ως παράδειγμα.

Ο Κώστας Παπανικολάου, 34 Μαΐων παρακαλώ, έλυσε το περιβραχιόνιο του Ολυμπιακού, έδεσε το περιβραχιόνιο της Εθνικής, έβγαλε την κόκκινη φανέλα για να φανεί η μπλε που ούτως ή άλλως φορούσε από μέσα, και έπαιξε 33 λεπτά απέναντι στους Βρετανούς, με απολογισμό 14 πόντους, 10 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 2 κλεψίματα, ενώ μπορούσε να πάρει τη φαμίλια και να φύγει για τριήμερο ρεπό. Μπράβο του, λοιπόν. «Μπράβο μου», αστειεύτηκε και ο ίδιος.

Η πείρα του Παπανικολάου έπαιξε ρόλο ακόμα και όταν χρειάστηκε μία δυνατή φωνή στο παρκέ για να εισηγηθεί στον Βασίλη Σπανούλη να γίνει ένσταση. Το «τσάλεντζ», που λέμε νεοελληνιστί. Ο ελληνικός πάγκος την κέρδισε και το 71-62 έγινε γρήγορα 77-62 με τρίποντο του ίδιου του Παπανικολάου, για να αρχειοθετηθεί η υπόθεση.

Θα έχανε η Εθνική στο Λονδίνο εάν έπαιζε ένας, έστω, από τους πολύτιμους τρεις που προστέθηκαν απόψε στη σύνθεσή της; Μπορεί ναι, πιθανότατα όχι. «Πρέπει όλοι να μάθουν ότι η Εθνική οφείλει να κερδίζει», ξεσπάθωσε την Πέμπτη ο Σπανούλης, για να προλάβει τις δικαιολογίες. Έχει και αυτός το δίκιο του.

Η αισθητά βελτιωμένη άμυνα της Εθνικής εκμαίευσε 27 λάθη, οπότε η δουλειά μπορούσε να γίνει και πιο εύκολα. Ο ιδρώτας που χύθηκε στα μετόπισθεν βοήθησε ώστε να ξαποστάσει λίγο ο αναντικατάστατος και καταπονημένος Τολιόπουλος, ενώ τα χιλιόμετρα που γράφουν ο Χουγκάζ στο ισπανικό κρατίδιο με τα αφορολόγητα και οι Λούντζης, Ζούγρης, Κουζέλογλου στα μαρμαρένια αλώνια της Basket League φρόντισαν ώστε να υπάρξει παραπανίσιο μέταλλο στη μηχανή.

Ο Ναζ Μήτρου-Λονγκ, αν και εμφανώς σκουριασμένος, τίμησε το νέο του διαβατήριο με δύο 12άρες και όσοι απουσίασαν ανέπνευσαν με ανακούφιση, αφού απαλλάχτηκαν από τυχόν ενοχές. Η Εθνική μας δεν είναι το μοναδικό μεγαθήριο που παραπάτησε πασχίζοντας να περάσει από στενό χειμωνιάτικο «παράθυρο», λ.χ. η Ισπανία σώθηκε από θαύμα στη Σλοβακία και οι Σλοβένοι ηττήθηκαν στην Πορτογαλία, αλλά παραμένει όρθια και αισιόδοξη, με την αγάπη των αγνών φιλάθλων για κινητήριο δύναμη.

Οι Τούρκοι πάντως έκαναν περίπατο τις προάλλες, στο κωμικά εύκολο ματσάκι με την Ουγγαρία. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε αυτό, κύριε Λιόλιο μου. Να μη σας χαλάω την κυριακάτικη ραστώνη μπροστά στο τζάκι.

Το μεγάλο ραντεβού του 2025, πρώτα στη Λεμεσό και αργότερα στη Ρίγα όπου θα διεξαχθούν τα τελικά, ίσως να εξελιχθεί σε τελευταίο χορό για τη γενιά του Κώστα Παπανικολάου. Αν και, όπως τον βλέπω, αυτός είναι ικανός να βάλει σημάδι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες! Tότε θα έχει μέσες άκρες τη σημερινή ηλικία του Σέρχι Γιουλ.