Η μεγάλη περιπέτεια του gazzetta με το Ford Ranger Raptor - Vol.3

Η όλη ιδέα ήταν ήδη τρελή: Να ξεκινήσουμε από την Αθήνα και να καταλήξουμε στις Πρέσπες από χωματόδρομους. Διαβάσατε τι έγινε την πρώτη ημέρα, τι έγινε τη δεύτερη ημέρα και ολοκληρώσαμε και την τρίτη με τη διαδρομή από Μέτσοβο προς Πρέσπες.

Αν όμως ήσασταν μαζί μας σήμερα να δείτε το πώς, θα συμφωνούσατε ότι εκτός από τρελή, η ιδέα ήταν και αδύνατη. Επίσης θα φιλούσατε τις λαμαρίνες, τον κινητήρα, τις αναρτήσεις και συνολικά τα μηχανικά μέρη του Ford Ranger Raptor από την ευγνωμοσύνη. Αυτό, τουλάχιστον, κάναμε εμείς. Γιατί;

Σε έναν χωματόδρομο από Βωβούσα προς Γρεβενά, τα μόνα οχήματα που συναντήσαμε -και αυτά πρός το τέλος του- ήταν ένα μικρό χωματουργικό bobcat και ένα μεγάλο JCB. Το γιατί το διαπιστώσαμε πολύ νωρίτερα, όταν προς τα μέσα της διαδρομής και χωρίς δυνατότητα αναστροφής, σε πολλά σημεία το πρανές του βουνού είχε κατέβει στο δρόμο, ενώ τα δεκάδες ρυάκια και οι χείμαρροι είχαν σκάψει αυλάκια μισού μέτρου σε κάθε φουρκέτα.

Στα παραπάνω προσθέστε καμιά δεκαριά δέντρα πεσμένα και άπειρα κλαδιά, για να αντιληφθείτε πως μια απόσταση πέντε χιλιομέτρων μπορεί να πραγματοποιηθεί με αυτοκίνητο σε δύο ώρες. Αν δεν είχαμε αυτό το συγκεκριμένο μάλιστα, θα είμαστε ακόμα εκεί. Και αν συνυπολογίσουμε και τα πολλά ίχνη αρκούδας που εντοπίσαμε, δεν θα μας έβρισκαν ούτε καν εκεί.

Αυτή ήταν η μεγάλη δόση σημερινής περιπέτειας. Εντωμεταξύ όμως είχαμε πάρει τεράστιες μερίδες εντυπωσιακής φυσικής ομορφιάς μέσα στη Βάλια Κάλντα και στο Αρκουδόρεμα. Άλλος εγγυημένος χωματόδρομος αυτός για να καταστρέψεις κάθε φυσιολογικό SUV και 4X4, αλλά αξίζει κάθε ταλαιπωρία. Και με το Ford Ranger Raptor ήταν απλά ημέρα Τετάρτη.

Μετά από τα παραπάνω, η άφιξη στις Πρέσπες ήταν απλά διεκπαιρεωτική, υπό την έννοια ότι δεν εντυπωσιαστήκαμε ούτε από τη λίμνη, ούτε από τη φύση που την περιβάλλει. Αυτά που είχαμε δει ήδη, είχαν κορέσει τις αισθήσεις μας.

Το Ford Ranger Raptor, σε αντίθεση με τις Πρέσπες, μας αφήνει σε κάθε περίσταση με το στόμα ανοιχτό. Ακόμα και σήμερα, που κυριολεκτικά το πρόγραμμα Rock Crawl δούλεψε υπερωρίες, το μόνο που άκουγες μέσα στο αυτοκίνητο ήταν τα παγάκια από τον καφέ στο μεταλλικό θερμός.

Τόσο εγώ όσο και ο Βασίλης Κωστάκος σχολιάζαμε με έκπληξη ότι δεν έχουμε οδηγήσει κάτι πιο στιβαρό και καλά συναρμολογημένο εκτός δρόμου. Συνήθως, τα μεγάλα 4X4 και pick up αυτοκίνητα έχουν κάποιες στρεβλώσεις που αποκαλύπτονται ως τριγμοί στο ταμπλό ή μεταλλικοί ήχοι στα μηχανικά μέρη. Εδώ, ησυχία τάφου. Και το πιο εντυπωσιακό: Αφού είχαμε περάσει κάθε ποτάμι, κάθε μονοπάτι ημιονηγών, κάθε πέτρα και κορμό που βρέθηκε στο δρόμο μας, βγαίνουμε στην άσφαλτο και το αυτοκίνητο δεν έχει την παραμικρή ελαστικότητα, τον παραμικρό κραδασμό και ταυτόχρονα ταξιδεύει σαν καθαρόαιμο επιβατικό.

Για όλες τις παραπάνω "υπερφυσικές" ικανότητες του αυτοκινήτου, ένα σημαντικό ποσοστό ευθύνης θα πρέπει να αποδοθεί και στα ελαστικά BFGoodrich All Terrain που φορά ως πρώτης τοποθέτησης. Παρότι μετά από περίπου 700 χιλιόμετρα στο χώμα έχουν παραδώσει το πνεύμα όσον αφορά στο πέλμα, δεν παρουσίασαν το παραμικρό πρόβλημα πουθενά -και κανένα κλατάρισμα.

Κλείνουμε με τα στατιστικά. Σήμερα πετύχαμε την χαμηλότερη μέση κατανάλωση όλης της έως τώρα περιπέτειας, με 14,1 λίτρα αμόλυβδης/100 χλμ. Διανύσαμε 345 χιλιόμετρα, εκ των οποίων 100 περίπου σε ενδιάμεσα κομμάτια ασφάλτου. Κλείσαμε επτάμισι ώρες συνεχούς οδήγησης και η μέση ωριαία ταχύτητα δεν ξεπέρασε τα 46 χλμ./ώρα.

Αύριο με την αυγούλα επιστρέφουμε Αθήνα μέσω Εγνατίας και Ιόνιας οδού, όπου πλέον θα έχουμε τη δυνατότητα να δούμε και το πρόσωπο του Ford Ranger Raptor στον αυτοκινητόδρομο. Επίσης, θα κρατήσουμε και στοιχεία κατανάλωσης υψηλών ταχυτήτων, διότι αυτά που έχουμε έως σήμερα είναι "ειδικών συνθηκών". Μείνετε μαζί μας γιατί έρχεται μεγάλο θέμα με την περιπέτεια σε πλήρη ανάπτυξη, καθώς και video που μάλλον θα παρεκλίνει προς... ντοκιμαντέρ χρονικά, με τον όγκο των λήψεων που έχουμε.

Φωτογραφίες Vol.1 - 3: Βασίλης Κωστάκος