Το όνομα Μισέλ Μουτόν έχει ιδιαίτερο βάρος στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Η Γαλλίδα οδηγός πρωταγωνίστησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ σε μια εποχή που είχε να «δαμάσει» τα πιο δύσκολα αυτοκίνητα και να ανταγωνιστεί μερικά από τα «ιερά τέρατα» των ράλλυ. Αντιμετώπισε οδηγούς που όχι μόνο κοίταξε στα μάτια αλλά κέρδισε πολλές φορές και πολύ πειστικά, για να γράψει το όνομά της με χρυσά γράμματα στην ιστορία του σπορ. Στις 23 Ιουνίου 1951, η Μισέλ Μουτόν ήρθε στον κόσμο για τον κατακτήσει πίσω από ένα τιμόνι, όπως θα μπορούσε να τον είχε κατακτήσει πίσω από ένα γραφείο.
Ταλαντούχα σε όλα
Η Μισέλ Μουτόν είναι ένας ταλαντούχος άνθρωπος και αυτό έγινε φανερό από πολύ νωρίς. Γεννημένη στην πόλη Grasse της Νότιας Γαλλίας, πάντα ξεχώριζε σε ό,τι κι αν έκανε, είτε ήταν τα σπορ είτε ο χορός είτε οι ακαδημαϊκές επιδόσεις. Προοριζόταν για καριέρα στο νομικό κλάδο αλλά από πολύ νωρίς την κέρδισαν τα αυτοκίνητα και οι αγώνες. Στα βουνά γύρω από το μέρος που μεγάλωσε γίνονταν συνεχώς Ειδικές Διαδρομές αγώνων ράλλυ και ο βρυχηθμός των κινητήρων πάντα τη γοήτευε. Η πρώτη της βόλτα με το 2CV του πατέρα της, όταν ήταν ακόμα έφηβη, ήταν αρκετή για να καθορίσει την πορεία που θα ακολουθούσε στη ζωή της.
Η πρώτη της πραγματική εμπειρία από τα ράλλυ ήρθε όταν νεαρή κοπέλα άρχισε να κάνει το συνοδηγό σε ερασιτεχνικούς αγώνες. Γρήγορα πέρασε από το δεξί κάθισμα στο αριστερό και άρχισε να δείχνει το ταλέντο της. Ένας από τους πρώτους που το εντόπισε ήταν ο πατέρας της, οποίος έκανε μια συμφωνία μαζί της. Της αγόρασε μια Alpine A110 και χρηματοδότησε μία αγωνιστική χρονιά. Αν έφερνε καλά αποτελέσματα, θα μπορούσε να συνεχίσει. Αν όχι, θα επέστρεφε στη νομική.
Το ξεκίνημα του μύθου
Η ίδια η Μουτόν περιγράφει πώς ξεκίνησαν όλα: «Ποτέ δεν σχεδσίαζα να γίνω οδηγός ράλλυ. Ένας φίλος οδηγούσε σε ερασιτεχνικό επίπεδο και είχα πάει μαζί του για να παρακολουθήσω έναν αγώνα του στην Κορσική. Δεν τα πήγαινε καλά με το συνοδηγό του και ζήτησε από εμένα να γίνω συνοδηγός. Ήταν καθαρά κατά τύχη. Τότε ο πατέρας μου μού είπε: 'Ξέρω ότι σου αρέσει να οδηγείς. Θα σου αγοράσω ένα αυτοκίνητο και θα πληρώσω για μία σεζόν. Αν όντως είσαι καλή, θα πρέπει να φέρεις μερικά αποτελέσματα'».
Και τα αποτελέσματα φυσικά ήρθαν και ήταν εμφατικά. Τα επόμενα χρόνια η Μουτόν έτρεξε σε αρκετά ράλλυ και κέρδισε την κατηγορία των γυναικών τόσο στο Γαλλικό όσο και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Πήρε επίσης γεύση και από αγώνες πίστες, με συμμετοχή στις 24 Ώρες του ΛεΜάν το 1975. Ο αγώνας αυτός έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη της ως εξής: «Θυμάμαι ότι άρχισε να βρέχει και εγώ άρχισα να τους περνάω όλους. Έτρεχα με σλικ ελαστικά. Στα pit μου έλεγαν 'Μισέλ, πρέπει να σταματήσεις', αλλά δεν ήθελα να το κάνω γιατί τους περνούσα όλους».
Η αναπόφευκτη καταξίωση
Οι επιτυχίες και το εξόφθαλμο ταλέντο της μελαχρινής Γαλλίδας δεν έμειναν απαρατήρητα. Η γαλλικής εταιρεία πετρελαιοειδών Elf της πρόσφερε χορηγία και η Μουτόν συνέχισε να τρέχει στο Γαλλικό Πρωτάθλημα και σε κάποιους αγώνες του Π.Π. Ράλλυ. Το 1977 εντάχθηκε στο δυναμικό της Fiat, οδηγώντας το 131 Abarth σε μερικά πολύ καλά πλασαρίσματα. Το 1980 μάλιστα στο Γύρο της Κορσικής βρέθηκε μέχρι τη 2η θέση, προτού αντιμετωπίσει προβλήματα με τον κινητήρα και πέσει στην 5η θέση.
Τότε ήρθε η κλήση από την Audi. Η γερμανική εταιρεία σχημάτιζε μια νέα αγωνιστική ομάδα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ και κάλεσε τη Μεσέλ Μουτόν να ενταχθεί σε αυτήν, μια κίνηση που συζητήθηκε αρκετά εκείνη την εποχή, γιατί η Γαλλίδα προτιμήθηκε έναντι αρκετά πιο προβεβλημένων ανδρών οδηγών. Της έδωσαν μάλιστα και γυναίκα συνοδηγό, την Φαμπρίτσια Πονς, σε μια συνεργασία που κράτησε για αρκετά χρόνια.
Η ίδια θυμάται ότι δεν περίμενε αυτήν τη κλήση: «Όταν με κάλεσαν από την Audi ήταν το απόλυτο σοκ για εμένα. Όταν είσαι μια Γαλλίδα οδηγός και σε καλούν από μια γερμανική ομάδα να τρέξεις στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα απλώς δεν το πιστεύεις. Δεν ήξερα πού πήγαινα αλλά δεν υπήρχε καμία περίπτωση να αρνηθώ. Και ο ομόσταβλός μου θα ήταν ο Χάνου Μικολα. Πάντα τον θαύμαζα, ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους. Και τώρα θα τρέχαμε για την ίδια ομάδα!».
Έτσι, το 1981 ήταν η πρώτη της χρονιά στο τιμόνι του Audi Quattro, ενός εμβληματικού αγωνιστικού αυτοκινήτου που ήταν το πρώτο που ξεπερνούσε σε απόδοση τους 300 ίππους, με τούρμπο και τετρακίνηση. Στον πρώτο της αγώνα, το Ράλλυ Μόντε Κάρλο, δεν κατάφερε καν να ξεκινήσει λόγω μηχανικής βλάβης. Στο δεύτερο αγώνα όμως, στο Ράλλυ Πορτογαλίας, πήρε την 4η θέση παρά τα προβλήματα με τα ηλεκτρονικά. Και λίγο αργότερα, στο Ράλλυ Σαν Ρέμο στην Ιταλία ήρθε η πρώτη νίκη. Μια νίκη που ήρθε στα ίσια απέναντι σε οδηγούς όπως ο Χένρι Τόιβονεν και ο Άρι Βάτανεν, ο οποίος πήρε το πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά.
Η μάχη του τίτλου και ο θρίαμβος στο Ράλλυ Ακρόπολις
Το 1982 ήταν μια μεγάλη χρονιά για τα ράλλυ και η Μουτόν θα οδηγούσε την προσπάθεια της Audi να πάρει το πρωτάθλημα, έχοντας απέναντί της ονόματα όπως ο Βάλτερ Ρερλ με Opel, ο Μάρκου Άλεν με τη Lancia 037 και φυσικά οι οδηγοί την ίδιας της της ομάδας, όπως ο Χάνου Μικολα. Τη χρονιά εκείνη η Μουτόν έδειξε από τι είναι φτιαγμένη. Πήρε τρεις νίκες, σε Πορτογαλία, στο Ράλλυ Ακρόπολις και στη Βραζιλία και έφτασε να διεκδικεί τον τίτλο μέχρι τον προτελευταίο αγώνα. Στο τέλος όμως ο Βάλτερ Ρερλ ήταν εκείνος που κατάκτησε τον τίτλο, αφήνοντας τη Μουτόν 12 πόνους πίσω.
Πολύ χαρακτηριστική ήταν η νίκη της στο Ράλλυ Ακρόπολις, έναν αγώνα ιδιαίτερα σκληρό. Το Ράλλυ Ακρόπολις του 1982 ξεκίνησαν 136 πληρώματα και μόνο 32 από αυτά είδαν τη σημαία του τερματισμού. Οι Μουτόν και Πονς όχι μόνο τερμάτισαν αλλά θριάμβευσαν, αφήνοντας πίσω τους τον Ρερλ στη 2η θέση με διαφορά πάνω από 13 λεπτά. Στο τέλος της χρονιάς η Audi κέρδισε το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών και η Μουτόν το Βραβείο International Rally Driver of the Year από το Autosport.
Η ώρα της αποχώρησης
Το 1983 ξεκίνησε η εποχή των Group B, των πιο δυνατών αυτοκινήτων ράλλυ στην ιστορία. Η Μισέλ Μουτόν συνέχισε να οδηγεί για την Audi, ωστόσο τα αποτελέσματά της δεν ήταν το ίδιο καλά με την προηγούμενη χρονιά. Στο τέλος της σεζόν, η καλύτερη θέση που είχε πετύχει ήταν η 3η στην Αργεντινή ενώ είχε αρκετές εγκαταλείψεις. Το 1984 η Audi ενέταξε στο δυναμικό της τον Βάλτερ Ρερλ και η Μουτόν πήρε μέρος μόνο σε 5 αγώνες του WRC. Το 1985 έτρεξε μόνο σε ένα ράλλυ του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.
Το 1986 η Μουτόν έφυγε από την Audi και πέρασε στο «στρατόπεδο» της Peugeot. Με το αποδεδειγμένα νικηφόρο Peugeot 205 Turbo 16 κέρδισε το Γερμανικό Πρωτάθλημα Ράλλυ και έτρεξε και σε δύο αγώνες του WRC. Μετά το θάνατο του Χένρι Τόιβονεν και του συνοδηγού του Ρομάν Κρέστα στο Γύρο της Κορσικής εκείνης της χρονιάς, ανακοίνωσε την οριστική αποχώρησή της από τους αγώνες. Η ίδια αναφέρει ως λόγους της αποχώρησης, πρώτον ότι ήθελε να κάνει οικογένεια και δεύτερον την κατάργηση των Group B.
Η καριέρα μετά τους αγώνες
Παρότι σταμάτησε να τρέχει στο ανώτατο επίπεδο, η Μουτόν δεν έμεινε μακριά από τους αγώνες. Το 1988 ξεκίνησε το θεσμό Race of Champions, στη μνήμη του αδικοχαμένου Τόιβονεν. Έκανε και μερικές σποραδικές εμφανίσεις σε διάφορους αγώνες. Από το 2010 ανέλαβε θεσμική δράση, όταν έγινε η πρώτη Πρόεδρος της Επιτροπής Γυναίκες και Μηχανοκίνητος Αθλητισμός της FIA. Επίσης, το 2011 έγινε διευθύντρια του WRC από τη FIA.
Η Μισέλ Μουτόν ήταν γνωστή όταν έτρεχε ως το «Μαύρο Ηφαίστειο», λόγω της πλούσιας μαύρης κόμης της και του εκρηκτικού της χαρακτήρα. Είχε τις ικανότητες, την τόλμη και την αποφασιστικότητα να πρωταγωνιστήσει σε ένα χώρο που ήταν αποκλειστικά ανδροκρατούμενος, σε μια εποχή που η επικρατούσα άποψη ήταν ότι για να οδηγήσεις σε αγώνες στο κορυφαίο επίπεδο έπρεπε να έχεις μπράτσα και «μπαλάκια». Η Μουτόν στην πράξη απέδειξε ότι όλα αυτά είναι απλώς ανοησίες και το γεγονός ότι μετά από αυτήν δεν βρέθηκαν άλλες αγωνιζόμενες να ακολουθήσουν το παράδειγμά της παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο ακόμα και για την ίδια.
Το βέβαιο είναι ότι εκεί που μετράει, δηλαδή πίσω από το τιμόνι μερικών πολύ τρομακτικών αυτοκινήτων και μέσα στις Ειδικές Διαδρομές των πιο δύσκολων ράλλυ, η Μισέλ Μουτόν κοίταξε στα μάτια τους πιο φημισμένους οδηγούς και όχι μόνο δεν τους φοβήθηκε, αλλά τους ανάγκασε να τη σεβαστούν – και γι' αυτό θα μείνει στην ιστορία.