Στην πιο σπουδαία νύχτα της ζωή της. Τη βραδιά που δεν θα αγγίξει ποτέ η λήθη. Ένα χρόνο μετά την πιο σημαντική απόφαση της καριέρας της, να απέχει από την Εθνική ομάδα της Νορβηγίας ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ανισότητες ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες διεθνείς. Την στιγμή της απονομής της Χρυσής Μπάλας, ο Μάρτιν Σόλβεϊγκ, παρουσιαστής της εκδήλωσης, ζήτησε από την Άντα Χέγκερμπεργκ να κάνει twerk. Αλλά η επιθετικός της Λυών δεν ήταν εκεί για να χορέψει...
Μιλώντας πριν από τέσσερα χρόνια για τη βραδιά της απονομής, τόνισε πως για εκείνη τα πάντα στη ζωή εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου έχουν να κάνουν με τον σεβασμό. Κάτι που έμαθε από μικρή. Κάτι που υποστήριξε έμπρακτα για πέντε χρόνια, με την απόφασή της να απέχει από τις διεθνείς υποχρεώσεις της Εθνικής Νορβηγίας Γυναικών. Κάτι που υποστηρίζει και τώρα, που αποφάσισε να επιστρέψει!
-«Άντα, μπορείς να κρατήσεις ένα μυστικό;»
Αυτή ήταν η αρχή αυτού του φανταστικού ονείρου. Ένας από τους βοηθούς προπονητές της στην Λυών την είχε καλέσει στο γραφείο του μετά το τέλος μιας προπόνησης.
-«Άκου, δεν πρέπει να να το πεις σε κανέναν».
-«Δεν πρόκειται να το πω σε κανέναν»
-«Θα κερδίσεις τη Χρυσή Μπάλα!»
Πέντε λέξεις και αμέσως το μυαλό της άρχισε να γεννά χιλιάδες αναμνήσεις. Δεν ήταν μόνο η Χρυσή Μπάλα. Ήταν η πρώτη Χρυσή Μπάλα για γυναίκες. Άρχισε να κλαίει και κατάφερε να κρατήσει εκείνο το μυστικό για περίπου 10 λεπτά. Μόλις έφτασε στο αυτοκίνητό της, έκανε βιντεο-κλήση στους γονείς της.
-«Μαμά, δεν θα το πιστέψεις».
-«Τι έγινε; Είσαι καλά;!"
-«Μαμά, θα πάρω τη Χρυσή Μπάλα»
Η μητέρα της βούρκωσε, ο πατέρας της κουνούσε το κεφάλι του με δυσπιστία. Θυμήθηκε την κόρη του μικρή, να κάθεται στην κερκίδα ενός άσημου γηπέδου της Νορβηγίας διαβάζοντας ένα βιβλίο, ενώ η υπόλοιπη οικογένεια παρακολουθούσε τα επιτεύγματα της αδερφής της Αντρίν.
Η ιεροτελεστία του γηπέδου για την μικρή Άντα ήταν αδιάφορη. Το ίδιο το ποδόσφαιρο της ήταν αδιάφορο μέχρι να κλείσει τα 10. Μια ημέρα κάποιος απ' την κερκίδα ρώτησε, αν σκοπεύει μεγαλώνοντας να γίνει και η ίδια ποδοσφαιρίστρια όπως η αδερφή της, κι εκείνη χαμένη στις σελίδες του βιβλίου, τον κοίταξε με μια έκφραση αηδίας κι αποκρίθηκε «όχι, θα βρω μια κανονική δουλειά».
Όταν έκλεισε το τηλέφωνο, απλώς κάθισε στο αυτοκίνητό της σιωπηλή και σκεφτόταν πως δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Πως λογικά ονειρευόταν. Η ίδια σκέψη είχε κάνει κατάληψη στο κεφάλι της για δύο εβδομάδες. «Δεν μπορεί να είναι αλήθεια!». Μετα βίας κοιμόταν το βράδυ. Πήγαινε στο προπονητικό κέντρο της Λυών, την αποχαιρετούσε για όσο διαρκούσε η προπόνηση, και την ξανά έβρισκε μόλις έμπαινε στο αυτοκίνητό της με προορισμό το σπίτι. «Δεν μπορεί να είναι αλήθεια! Είσαι το κοριτσάκι από το μικροσκοπικό νορβηγικό χωριό!»
Η Άντα γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1995 στη Sunndalsøra, ένα ορεινό χωριό του δήμου Sunndal της Νορβηγίας στις εκβολές του ποταμού Ντρίβα. Η μητέρα και ο πατέρας της ήταν προπονητές. Η μεγάλη της αδερφή εξαιρετική παίκτρια. Έπαιζε σε μια ομάδα αγοριών. Για την ακρίβεια ήταν η αρχηγός. Και προπονητής; Η μητέρα της.
Η ίδια βέβαια δεν ήθελε να έχει κάποια σχέση με το ποδόσφαιρο. Ωστόσο είχε μεγαλώσει σε μια πόλη 7.000 κατοίκων στη μέση του πουθενά, γνωρίζοντας πώς είναι η πραγματική ισότητα. Βλέπετε κανείς δεν είπε ποτέ κάτι για την αδερφή της που ηγούνταν μιας ομάδας ποδοσφαίρου αγοριών, ούτε για τη μητέρα της που ήταν πρώτη προπονήτρια. Δεν έμαθε για ποδόσφαιρο αγοριών και ποδόσφαιρο κοριτσιών. Για εκείνη ήταν απλώς ποδόσφαιρο.
Αυτή η απόσταση που την χώριζε με το ποδόσφαιρο εκμηδενίστηκε σε μόλις ένα παιχνίδι. Όταν η αδερφή της την προκάλεσε να παίξουν ένα «μονό» για να περάσει η ώρα τους. Το ερωτεύτηκε με την πρώτη επαφή και γρήγορα κατάλαβε ότι δεν θέλει να παίζει μόνο για διασκέδαση. Ήθελε να γίνει σαν τον Τιερί Ανρί, τον οποίο θεωρεί τον πιο ολοκληρωμένο ποδοσφαιριστή στην Ιστορία. Ήθελε να φύγει από το χωριό της, να παίξει στο εξωτερικό, να γίνει σπουδαία.
Όταν ήταν 11 ετών δήλωσε στον μπαμπά της πως θέλει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιρίστρια. Κι εκείνος της είπε: «Αν το θέλεις πραγματικά είμαστε μαζί σου 100%. Θα κάνουμε τα πάντα για σένα. Αλλά μόνο αν το θέλεις». Για να πάρει την απάντηση: «Το θέλω περισσότερο από οτιδήποτε στον κοσμο. Το θέλω 1000%».
Για την Άντα δεν ήταν θέμα χρημάτων. Δεν ήταν η ιδέα των εκατομμυρίων που την δελέασε. Εξάλλου δεν υπήρχαν χρήματα. Η απόφασή της παρακινούνταν αποκλειστικά από το πάθος, καθαρά από το ποδόσφαιρο. Κάθε φορά που έχανε έναν αγώνα στεναχωριόταν τόσο πολύ που γυρνούσε στο σπίτι κλαίγοντας. Παρότι μιλάμε για ένα παιδικό παιχνίδι σε κάποιο γήπεδο της Νορβηγίας. Στη μέση του πουθενά. Ένα παιχνίδι που δεν είχε σημασία. Για κάποιους. Για εκείνη είχε.
Όταν ήταν 17 ετών αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε ομάδα εκτός Νορβηγίας, στη γερμανική Turbine Potsdam. Παράλληλα είχε χριστεί διεθνής και προσπαθούσε να τελειώσει το λύκειο. Είχε προπόνηση 3 φορές τη μέρα. Προπονούνταν στην βροχή, στο χιόνι. Σε επίπεδα επαγγελματισμού. Κάθε ημέρα. Χωρίς δικαιολογίες, χωρίς παράπονα. Γύριζε στο σπίτι της το βράδυ τόσο εξαντλημένη που λιποθυμούσε στο κρεβάτι της δίπλα σε βιβλία. Στο τέλος της σεζόν 2013/14 μετά από μία σειρά σπουδαίων εμφανίσεων με τη Νορβηγία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Σουηδίας ήρθε η πρόταση της Λυών, για την οποία στάζει μέλι.
Με τους Λιονέ μετράει επτά σεζόν [το 2020/21 δεν αγωνίστηκε λόγω σοβαρού τραυματισμού]. Στην πρώτη της χρονιά στο γαλλικό πρωτάθλημα σημείωσε 26 γκολ σε 22 αγώνες. Τη δεύτερη 33 σε 21 συμμετοχές. Σύμφωνα με το footyStats βρίσκει δίχτυα κάθε 88 λεπτά. Μοιράζει ασίστ κάθε 144'. Όμως δεν ήταν μόνο το ταλέντο και οι ικανότητές της εντός τεσσάρων γραμμών που την έκαναν ευρέως γνωστή. Αλλά και όσα υποστήριζε εκτός αγωνιστικού χώρου, αλλά και η θυσία της, να θέσει εαυτόν εκτός Εθνικής προκειμένου να κερδίσει τον αγώνα για ισότητα.
«Ποτέ δεν είδα τον εαυτό μου ως γυναίκα ποδοσφαιρίστρια. Ούτε όταν ήμουν στο μικρό μου χωριό στη Νορβηγία. Ούτε όταν υπέφερα στη Γερμανία. Ούτε όταν έφτασα τελικά στη Λυών. Δουλεύουμε το ίδιο σκληρά με κάθε ποδοσφαιριστή, τελεία. Περνάμε τις ίδιες εμπειρίες και στενοχώριες. Κάνουμε τις ίδιες θυσίες. Αφήνουμε πίσω τις οικογένειές μας για να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Πρόκειται απλώς για σεβασμό.
Ήμουν πολύ τυχερή που υπέγραψα στη Λυών, η οποία είναι το πρότυπο για αυτό το επίπεδο σεβασμού. Στη Λυών, η ανδρική και η γυναικεία ομάδα αντιμετωπίζονται ως ίσες. Χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους στο παιχνίδι με ίδιο όραμα με αυτό του Ζαν Μισέλ Ολάς, ο οποίος ξέρει ότι η επένδυση στο γυναικείο παιχνίδι είναι win-win κατάσταση για τον σύλλογο και την πόλη και τους παίκτες. Όταν κάνεις επενδύσεις παγκόσμιας κλάσης, έχεις κι αποτελέσματα παγκόσμιας κλάσης», εξομολογείται στο The Player's Tribune.
Όταν ανακοινώθηκαν οι υποψήφιες για την πρώτη Χρυσή Μπάλα Γυναικών, οι επτά εκ των 15 αγωνίζονταν στη Λυών. Στον γαλλικό σύλλογο άνδρες και γυναίκες αντιμετωπίζονται ως συνάδελφοι. Για την Άντα οι υποψηφιότητες εκείνης της απονομής ήταν η απόδειξη της δουλειάς που γίνεται στη γαλλική ομάδα και του ενδεδειγμένου τρόπου συμπεριφοράς απέναντι στις γυναίκες που παίζουν μπάλα. 
Όταν σηκώθηκε να παραλάβει το βραβείο της το απαράδεκτο «αστείο» του παρουσιαστή που την ρώτησε αν θα χορέψει twerk ήταν το μόνο μελανό σημείο της βραδιάς. Μιας βραδιάς στην οποία άνδρες και γυναίκες ποδοσφαιριστές στέκονταν δίπλα - δίπλα. Στην οποία η Άντα πόζαρε δίπλα στον Μόντριτς και τον Μπαπέ και έβλεπε στο πλήθος τον Ρόμπερτο Κάρλος να την χειροκροτά. Δεν ήταν η Χρυσή Μπάλα. Ήταν ότι απολάμβανε τον σεβασμό τον οποίο θεωρούσε μη διαπραγματεύσιμο.
«Λοιπόν, όχι, λυπάμαι που το λέω - δεν μπορώ να κάνω twerk. Αλλά αν με πιάσει τη σωστή νύχτα, και νιώθω καλά, και βάλεις το τέλειο ιρανικό ποπ τραγούδι… μπορώ να τραγουδήσω με την καρδιά μου. Και μπορώ να παίξω και λίγο ποδόσφαιρο», κλείνει η εξομολόγησή της στο The Player's Tribune.
Αναζητώντας περισσότερο σεβασμό
Με ένα βλέμμα κάπως ανέκφραστο σε πλήρη αντίθεση με αυτό που συνηθίζει να έχει όταν αγωνίζεται η Άντα Χέγκερμπεργκ κοίταξε την κάμερα, πίσω το 2019, και είπε: «Τώρα είναι η ώρα για δράση». Η Νορβηγίδα σούπερ σταρ επιλέχθηκε από την UEFA ως το πρόσωπο μιας καμπάνιας με στόχο τη βελτίωση του προφίλ και των προτύπων του ποδοσφαίρου γυναικών.
Και επιλέχθηκε όχι μόνο ως η πρώτη γυναίκα που κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα, όχι μόνο επειδή είναι εξαιρετική παίκτρια (6 πρωταθλήματα, 5 Champions League, πρώτη σκόρερ της διοργάνωσης), αλλά επειδή από το 2017 έδωσε μια μοναχική μάχη για ισότητα και μεγαλύτερο σεβασμό στο άθλημα, για όλες τις ποδοσφαιρίστιες στον κόσμο!
Η Χέγκερμπερκ αποφάσισε να σταματήσει να εκπροσωπεί την εθνική ομάδας το καλοκαίρι του 2017 [μετρώντας 38 γκολ σε 66 συμμετοχές], εξαιτίας αυτού που ορίζει ως γενική περιφρόνηση για το ποδόσφαιρο γυναικών στη χώρα της. Η ουσία όσων υποστηρίζει είναι ο άνισος ρυθμός προόδου και στρατηγικής ανάπτυξης στο ποδόσφαιρο γυναικών. Αποφάσισε να σταματήσει να εκπροσωπεί την εθνική ομάδα σε μια προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή στις διαφορές αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών.
«Πάντα σεβόμουν τους ποδοσφαιριστές για αυτά που κερδίζουν. Το χάσμα είναι τεράστιο, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να δώσετε στις νέες γυναίκες και στα κορίτσια την ίδια ευκαιρία με τους άνδρες. Εκεί πρέπει να κάνουμε την αλλαγή. Υπάρχουν ομοσπονδίες, υπάρχουν σύλλογοι, υπάρχουν άνδρες σε υψηλές θέσεις που έχουν την ευθύνη να βάλουν τις γυναίκες στη σωστή θέση και εκεί νομίζω, νιώθω και ξέρω ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας», δήλωνε λίγο πριν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019.
Η νορβηγική ποδοσφαιρική ομοσπονδία κατέληξε σε συμφωνία με την ένωση παικτών της Νορβηγίας για ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών τον Δεκέμβριο του 2017! Λίγους μήνες αφότου η Χέγκερμπερκ αποχώρησε από την εθνική ομάδα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο στο διεθνές ποδόσφαιρο.
Την επόμενη χρονιά, αθλητική διευθύντρια της ομοσπονδίας ανέλαβε η Λιζ Κλάβενες, η οποία μοίραζε τομ χρόνο της εξίσου μεταξύ των ανδρικών και των γυναικείων ομάδων της χώρας και έτρεξε ένα έργο με στόχο την ανάπτυξη κορυφαίων γυναικών προπονητών. Ωστόσο η Άντα πίστευε πως υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν...
«Το όνομά μου είναι Άντα Χέγκερμπεργκ»
Είχε τα εφόδια να γίνει διεθνής σούπερ σταρ, να είναι το πρόσωπο του παιχνιδιού. Νέα, όμορφη, ταλαντούχα, επιτυχημένη. Με τον παράγοντα αυτόν. Της διασημότητας του Χόλιγουντ. Όμως η Χέγκερμπερ δεν ήταν διατεθειμένη να θυσιάσει την ακεραιότητά της για να γίνει αστέρι.
«Τις περισσότερες ημέρες είμαι αισιόδοξη. Το υπόσχομαι. Και μετά έρχονται μέρες που δεν είμαι. Νιώθω απελπισία. Φτάνει ένα σημείο που είσαι έξαλλος θες να ουρλιάξεις. Και καταλαβαίνω τις γυναίκες που είναι οργισμένες σήμερα, γιατί υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα για τα οποία μπορούν να εξοργιστούν».Αυτά είναι τα πρώτα λόγια της στο ντοκιμαντέρ «My name is Ada Hegerberg».
Αυτό που έκαναν οι παίκτριες των ΗΠΑ ως ομάδα, η Άντα το έκανε μόνη της, θυσιάζοντας την παρουσία της ακόμα και στο Παγκόσμιο που φιλοξενήθηκε στη Λυών, τη δεύτερη πατρίδα της. Η πενταετής διαμαρτυρία της Χέγκερμπερκ δεν απασχόλησε τους τίτλους των ειδήσεων. Αν ήταν ο Λιονέλ Μέσι ή ο Κριστιάνο Ρονάλντο που αποφάσισαν να θέσουν εαυτόν εκτός εθνικής διαμαρτυρόμενοι για κάτι, τότε θα μιλούσαμε για την μεγαλύτερη ιστορία στον κόσμο του αθλήματος στη σύγχρονη εποχή. Αλλά επειδή είναι γυναίκα, πέρασε λίγο ή πολύ απαρατήρητο. Αυτοί ήταν και οι λόγοι που το Relevent Sports Group πρότεινε στην Χέγκερμπεγκ να φτιάξουν το ντοκιμαντέρ.
Σε αυτή την μικρού μήκους ταινία φωτίζεται η εσωτερική μάχη της έμπειρης επιθετικού. Το πώς η ψυχή του επαναστάτη ψάχνει να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα. Ο φόβος, που έρχεται την στιγμή που αποφασίζει να ζητήσει περισσότερα. Όπως συνέβη σε πολλές γυναίκες πριν από αυτήν εκτός ποδοσφαίρου.
Μήπως φανεί αχάριστη;
Μήπως την πουν ενοχλητική;
Φαντασιόπληκτη;
Η στιγμή που η γυναίκα ζητά περισσότερα, είναι η στιγμή που δίνει προτεραιότητα σε αυτά που χρειάζεται κλείνοντας τα αφτιά της στο τί θα πουν οι άλλοι.
Στο ντοκιμαντέρ βλέπει κανείς την Χέγκερμπεργκ να αναφέρεται στην έλλειψη πρόσβασης σε προπονητικά υψηλών προδιαγραφών στην ομάδα γυναικών της Νορβηγίας καθώς προετοιμαζόταν για τη συμμετοχή της σε μεγάλο τουρνουά. Η ομάδα των ανδρών δεν είχε προκριθεί σε τελική φάση για δύο περίπου δεκαετίες αλλά εξακολουθούσε να έχει προτεραιότητα. Η Νορβηγίδα στράικερ είχε ρωτήσει τότε σχετικά τον γενικό διευθυντή και πριν καλά καλά εκείνος απαντήσει, ο προπονητής της μπήκε μπροστά και την επίπληξε που ρώτησε!
«Ένιωθα ότι έλειπαν τόσα [πολλά] πράγματα. Δεν πίστευα ότι ο πήχης ήταν αρκετά ψηλά. Προσπάθησα να μιλήσω για αυτά τα θέματα, αλλά όταν αυτό δεν πήγε καλά, προσπάθησα να χαμηλώσω τη φωνή μου και να χωρέσω στο σύστημα. Ούτε αυτό λειτούργησε. Τότε μένεις με μια επιλογή. Ή μένεις στο σύστημα και δεν είσαι ο εαυτός σου ή κάνεις μια επιλογή και προχωράς. Είναι τόσο εύκολο και τόσο δύσκολο ταυτόχρονα».
Αποφάσισε να απομακρυνθεί από την ομάδα. Κατά την έξοδό της, είπε ότι έδωσε στη νορβηγική ομοσπονδία μια λεπτομερή λίστα με προτάσεις και αιτήματα, ελπίζοντας ότι οι συνθήκες θα αλλάξουν για τις συμπαίκτριές της και για την επόμενη γενιά. «Πρόκειται για μια αλλαγή κουλτούρας. Πρόκειται για μια ομοσπονδία που λειτουργεί με τόσο παλιό τρόπο. Πήρε ένα τρένο το πήγε πίσω στο 1800 και έμεινε εκεί», δήλωνε.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τη μεγάλη θυσία του να μην μπορεί να εκπροσωπήσει ένας παίκτης τη χώρα του και να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί τα οφέλη του να παίζει σε διεθνές επίπεδο. Αλλά η Χέγκερμπεγκ στην προσωπική της ζυγαριά μέτρησε παραπάνω τη θυσία του να αγωνίζεσαι για μια ομάδα που δεν ενδιαφέρεται για τη διάκριση. Μια ομάδα που δεν παρέχει τις καλύτερες συνθήκες εργασίας, τον καλύτερο εξοπλισμό και τους καλύτερους προπονητές.
Στην ταινία θυμάται τα παιδικά της χρόνια, όταν έπαιζε στις ομάδες των αγοριών. «Όντας μέρος του περιβάλλοντος των αγοριών, σου επέτρεπαν να θυμώσεις αν έχανες και τσαντιζόσουν στην προπόνηση. Αυτή η προθυμία να κερδίσω, μου άρεσε πολύ. Γιατί έχετε κάποιες προσδοκίες [για] τα κορίτσια και κάποιες άλλες προσδοκίες [για] τα αγόρια; Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για να σπάσουμε όλα τα στίγματα για τα νεαρά κορίτσια. Νομίζω ότι είμαστε φτιαγμένοι για πολλά περισσότερα από αυτό»
Η ιερή επιστροφή
Μια φωτογραφία με την χαρακτηριστική ξανθιά αλογουαρά της, το πλατύ της χαμόγελο και τη νορβηγική σημαία στους ώμους της συνόδευσε το μήνυμα: «Χέι Νορβηγία, χρόνια και ζαμάνια». Η επιθετικός της Λυών μετά από πενταετή απουσία από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας της επιστρέφει στη διεθνή σκηνή.
🇳🇴 Heia Norge. #longtimenosee pic.twitter.com/TWZ05JQ3JZ
— Ada S Hegerberg (@AdaStolsmo) March 24, 2022
«Ένιωσα ότι τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή», λέει στον Guardian. «Μου έλειψε, μου έλειψε πολύ. Το να παίζεις για τη χώρα σου, να εκπροσωπείς τη χώρα σου, είναι φανταστικό. Κάτι που έχει βαθιά σημασία είναι η σύνδεση με τη νέα γενιά. Θυμάμαι τον δεσμό με όλα αυτά τα νεαρά κορίτσια και αγόρια ένιωθες ότι έχετε μια σύνδεση και ότι τα εμπνέεις αυτό ήταν μεγάλη υπόθεση για μένα».
Η απόφαση της απόσυρσης από την Εθνική ομάδα από αυτή τη σύνδεση τροφοδοτήθηκε. Από την επιθυμία να βελτιώσει τα πράγματα για τη νέα γενιά. Όσο άνθιζε για τον σύλλογό της, τόσο περισσότερο ο κόσμος θρηνούσε την απουσία της από τις μεγαλύτερες σκηνές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αλλά το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: έπρεπε να γίνουν περισσότερα για να υποστηριχθεί η εθνική ομάδα γυναικών και και να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο γυναικών και κοριτσιών στη Νορβηγία για να φορέσει ξανά τη φανέλα με το εθνόσημο στο ύψος της καρδιάς.
Αυτός ο στόχος δεν έχει αλλάξει, αλλά η άποψη της Χέγκερμπεργκ για το πώς βοηθά αυτή τη διαδικασία έχει και η Νορβηγική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία είναι επίσης ένας άλλος, εξελιγμένος οργανισμός. Μεγάλος παράγοντας στην προθυμία της να ξαναγυρίσει ήταν η προσέγγιση της προέδρου της ομοσπονδίας, Λιζ Κλάβενες, η οποία εξελέγη στις 7 Μαρτίου, έχοντας διατελέσει αθλητική διευθύντρια του κυβερνητικού οργάνου του ποδοσφαίρου της χώρας από το 2018.
Η Χέγκερμπεργκ είχε περιορισμένη επαφή με την ομοσπονδία μετά την απόφασή της να αποχωρήσει. Αλλά η Κλάβενες ήταν κάτι περισσότερο από το πρόσωπο της ομοσπονδίας όταν πλησίασε την επιθετικό. Ήταν ένα φιλικό πρόσωπο, οικείο. Κάποια που έπαιξε το τελευταίο της παιχνίδι για τη Νορβηγία την ίδια χρονιά που η Χέγκερμπεργκ κέρδισε την πρώτη της συμμετοχή.
«Ήταν η πρώτη που δημιούργησε αυτή τη σχέση», λέει η πέντε φορές νικητής του Champions League. «Είχα παίξει μαζί της, οπότε ένιωθα ότι δεν μιλούσα απευθείας με έναν εκπρόσωπο της ομοσπονδίας, αλλά με κάποιον με τον οποίο θα μπορούσα να είμαι ανοιχτή και να συζητήσω όλη την κατάσταση. Ήμουν πολύ ειλικρινής με τη Λιζ σχετικά με το πού βρισκόμουν και, καθ' όλη τη διάρκεια της περιόδου, έλεγα ότι, αν πρόκειται να συμβεί αυτό [το comeback της], πρέπει να βασίσουμε αυτή τη σχέση στην ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη»
«Η Λιζ είναι κάποιος που ήταν στο σύστημα εκείνη την περίοδο. Είχαμε μεγάλες συζητήσεις και έχουμε το ίδιο όραμα για το παιχνίδι. Έχει μεγάλη συνείδηση για τις προκλήσεις που αντιμετωπίσαμε τότε, εκείνες στις οποίες έδειξα με το δάχτυλό μου το 2017, και για την κατάσταση του γυναικείου ποδοσφαίρου γενικότερα, οπότε ήταν πολύ ανακουφιστικό που είχα αυτές τις συζητήσεις μαζί της. Ήταν πολύ ξεκάθαρη ότι υπήρξαν πολλές αλλαγές στο σύστημα, νέοι άνθρωποι, που βοήθησαν στη δημιουργία νέας δυναμικής. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε μαζί τώρα. Θέλω να γίνω και πάλι μέρος του και να προσπαθήσω να βοηθήσω να ανεβάσουμε τα πράγματα ακόμα περισσότερο, γιατί προφανώς υπάρχουν πάντα περισσότερα να κάνουμε».
Από την πλευρά της η Κλάβενες είπε ότι «δεν ήταν καλό συναίσθημα να έχουμε έναν από τους καλύτερους παίκτες μας εκτός εθνικής ομάδας» και ότι χρειάστηκε «πάρα πολύς χρόνος» για να εμπλακεί ξανά το πιο διάσημο πρόσωπο στο γυναικείο ποδόσφαιρο της Νορβηγίας.
«Οι συνομιλίες μας μού έδωσαν μια εικόνα για το πώς είναι τα πράγματα σήμερα. Ξέρω ότι πολλά πράγματα έχουν βελτιωθεί – όσον αφορά τις συνθήκες που δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου το ποδόσφαιρο κοριτσιών και γυναικών είναι πραγματικά σε θέση να αναπτυχθεί- Τώρα, είναι στο χέρι μου να το δω λαμβάνοντας πραγματικά μέρος. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να πω ότι επιστρέφοντας δεν έβαλα απαιτήσεις σε τίποτα, δεν το έκανα. Αντίθετα, η προτεραιότητα ήταν να καταλάβουν ότι μοιράζονταν το ίδιο όραμα για το πού θέλουμε να πάμε με το γυναικείο ποδόσφαιρο» και να βεβαιωθούν ότι η φωνή της θα ήταν ευπρόσδεκτη όσο και η ικανότητά της στο παιχνίδι!
Ένα άλλο σημαντικό κομμάτι του παζλ ήταν η συζήτηση για την επιστροφή της με την υπόλοιπη εθνική ομάδα. «Το να μιλάς με τους παίκτες ήταν το παν», λέει. «Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα και πιο σημαντικά βήματα για μένα πριν επιστρέψω. Κάναμε διαλόγους, μιλήσαμε για τα πάντα και ήταν πολύ σημαντικό για μένα να συνομιλήσω μαζί τους πριν επιστρέψω». Τώρα, η προσοχή της είναι στραμμένη στην πρώτη προετοιμασία τον Απρίλιο για τα παιχνίδια με το Κόσοβο και την Πολωνία στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Όταν ρώτησαν την Άντα Χέγκερμπεργκ τι θα έλεγε σε ένα κορίτσι που τώρα ξεκινάει το ποδοσφαιρικό της ταξίδι, είπε: «Το μόνο που θα πω σ’ ένα κορίτσι που ξεκινάει τώρα την πορεία του, είναι: μη χάσεις τη φωτιά ου. Να μην αφήσεις κανέναν να σβήσει τη φωτιά σου. Αν έχεις μεγάλα όνειρα η φωτιά είναι το μόνο πράγμα που θα σε οδηγήσει εκεί. Το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί. Η υπομονή δεν μπορεί να το κάνει. Θα δοκιμαστείς και θα φτάσεις στα όριά σου. Θα χρειαστεί να δουλέψεις εξίσου σκληρά με τους άνδρες για να φτάσεις στην κορυφή, αλλά με πολύ λιγότερα χρήματα. Θα κλάψεις, θα κάνεις εμετό. Θα πονέσεις. Αλλά δεν πρέπει να χάσεις το πάθος σου».