Αναζητά με το βλέμμα της τις αδερφές της Βάσω και Ελευθερία στην πισίνα. Μια ενστικτώδης αντίδραση, μετά από κάθε δυσκολία, μετά από κάθε χαρά του αθλητισμού. Ένα ιδιαίτερο, δικό τους, σύστημα επικοινωνίας που ξεκινάει από τους δεσμούς αίματος κι ολοκληρώνεται στην πισίνα. «Είναι μοναδικό συναίσθημα να τις έχω δίπλα μου», λέει η Μαργαρίτα στο GWomen η μεγαλύτερη εκ των τριών αδερφών Πλευρίτου, για την συνύπαρξη με τις αδερφές της τόσο στον Ολυμπιακό όσο και την Εθνική Ομάδα. «Υπάρχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο και τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται καν να μιλήσουμε για να συνεννοηθούμε. Υπάρχει υγιής ανταγωνισμός μεταξύ μας ενώ και η καθημερινότητά μας εκτός πισίνας έχει άμεση εξάρτηση από το πρόγραμμα των προπονήσεων».
Cover photo by: Ιωάννα Τζετζούμη
Μαζί άφησαν τη Θεσσαλονίκη το 2011 και τον Ηρακλή, κι έγιναν «αθλητικοί μετανάστες», για χάρη του Ολυμπιακού και του πρωταθλητισμού. Δεν ήταν κάτι που σχεδίασαν με τέτοιον ορίζοντα. Κατέβηκαν για ένα χρόνο και να που δόμησαν τη ζωή τους όλη δίπλα στη θάλασσα του Πειραιά και τα ερυθρόλευκα.
Το πόλο στη ζωή της Μαργαρίτας μπήκε τυχαία και «από την πρώτη ημέρα κόλλησα, δεν ήθελα να βγω από την πισίνα. Eίναι ένα ομαδικό άθλημα "επαφής" με κύρια χαρακτηριστικά τη δύναμη, την ταχύτητα και την αντοχή. Από την πρώτη στιγμή που έπεσα στην πισίνα το ερωτεύτηκα και δεν ήθελα να βγω. Μπορώ να πω ότι νερό είναι το στοιχείο μου. Ο συνδυασμός του νερoύ με ένα τόσο δυναμικό και ενδιαφέρον παιχνίδι με έκαναν να μην μπορώ να ξεκόλλησω».
«Ήρθαμε από τη Θεσσαλονίκη - Πειραιά για τον Ολυμπιακό, μπορούμε να θεωρηθούμε "αθλητικοί μετανάστες"»
Με τον πρωταθλητισμό συστήθηκαν όταν ήταν παιδί, «την στιγμή που πήραμε την απόφαση να μετακομίσουμε με τις δυο αδερφές μου στον Πειραιά και να αλλάξουμε όλη μας τη ζωή, για να συνεχίσουμε τον πρωταθλητισμό σε μία μεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Λόγω του νεαρού της ηλικίας μας, μετακόμισε όλη η οικογένεια μαζί μας και μπορούμε να θεωρηθούμε και “αθλητικοί μετανάστες”».
Παιδικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη, εφηβεία κι ενηλικίωση στον Πειραιά. Κοινό στοιχείο και των δύο πόλεων; Η θάλασσα.
«Ένα θετικό χαρακτηριστικό της Θεσσαλονίκης είναι ότι οι αποστάσεις είναι μικρότερες σε σύγκριση με την Αθήνα που είναι χαοτική. Από την άλλη στην Αθήνα έχεις πολλές περισσότερες επιλογές στο πώς θα επιλέξεις να περάσεις τον ελεύθερό σου χρόνο. Επίσης το μεγαλύτερο θετικό χαρακτηριστικό της Αθήνας είναι ότι έχει το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και με ένα πλοίο, σε μερικές ώρες, βρίσκεσαι στα περισσότερα νησιά της Ελλάδος. Τα πρώτα χρόνια στην πρωτεύουσα ήταν αρκετά δύσκολα είναι η αλήθεια, η αλλαγή ήταν μεγάλη. Χαίρομαι όμως παρά πολύ που οι γονείς μου πήραν αυτήν την δύσκολη απόφαση τότε και κάναμε αυτό το μεγάλο βήμα κι ήρθαμε εδώ, γιατί με το πέρασμα των χρόνων, μόνο θετικό πρόσημο έχουμε με αυτή την επιλογή.»
Μετά από 8 πρωταθλήματα Ελλάδας, 3 Κύπελλα, 2 Πρωταθλήματα Ευρώπης, 1 Len Trophy και 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης, η Μαργαρίτα νιώθει τον Ολυμπιακό δεύτερη οικογένεια, κι εκείνο το ταξίδι που έκανε στα 17 της, από την συμπρωτεύουσα - στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, απόφαση ζωής! Μιας ζωής γεμάτη διακρίσεις, εκ των οποίων ξεχωρίζει την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος πέρυσι, «γιατί ήταν μια πολύ δύσκολη χρόνια και παρά τις αντίξοες συνθήκες τα καταφέραμε, κατακτήσαμε την κορυφή της Ευρώπης», ενώ ξεχωριστή θέση στην καρδιά της έχει και ο τελικός του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με την Εθνική Ομάδα το 2018 στην Βαρκελώνη, παρότι δεν ήρθε το «χρυσό».
«Μετά τον αποκλεισμό στους Ολυμπιακούς του Τόκιο ένιωσα άδεια μέσα μου»
Στον αντίποδα, από τις πιο δύσκολες στιγμές αγωνιστικά, ήταν ο αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. «Ένιωσα άδεια μέσα μου, δεν ήξερα αν θα ξανά έβρισκα την δύναμη να αγωνιστώ, δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω στην συνέχεια. Μετά από κάποιους μήνες όμως πήρα την απόφαση να συνεχίσω μέχρι και το Παρίσι και να παλέψω για να διεκδικήσω αυτό που πιστεύω ότι μου αξίζει σαν αθλήτρια».
Η 26χρονη αθλήτρια, αφότου η Άλκηστη Αβραμίδου αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, είχε την τιμή και την ευθύνη να χριστεί νέα αρχηγός των Πρωταθλητών Ελλάδας, ενώ διαδέχτηκε και στην αρχηγεία της Εθνικής την Χριστίνα Τσουκαλά, ούσα πλέον captain και των δύο ομάδων. «Ο ρόλος του αρχηγού έχει μια πολύ σημαντική θέση μέσα στην ομάδα και χαίρομαι παρά πολύ για την εμπιστοσύνη που μου δείξανε οι προπονητές, του Ολυμπιακού και την εθνικής ομάδας αντίστοιχα, χρίζοντας με αρχηγό», λέει η ίδια, που δεν αποδέχεται τον ρόλο αναφορικά στη σχέση της με τις αδερφές της εκτός πισίνας. «Ρόλο αρχηγού δεν θα το έλεγα ότι έχω. Είμαι η μεγαλύτερη όμως, έχω έτσι "προστατευτικό ρόλο"».
«Θυμάμαι την στιγμή που ο Γιαννιώτης πέρασε μπροστά, είχα αρχίσει να βουρκώνω»
Αθλητικό της πρότυπο, ο Σπύρος Γιαννιώτης. Η πολύπειρη πολίστρια έχει μεταλάβει ολόκληρη τη refuse - to - lose λογική του Ολυμπιονίκη, το «αθλητικό του πείσμα», όπως το ορίζει συγκεκριμένα. Μπορεί να ανασύρει μάλιστα από τη μνήμη της την τελευταία κούρσα του κολυμβητή που τού χάρισε το ολυμπιακό μετάλλιο. «Έβλεπα τον αγώνα από την τηλεόραση και είχα ανατριχιάσει. Θυμάμαι την στιγμή που πέρασε μπροστά στα τελευταία μέτρα και είχα αρχίσει να βουρκώνω. Ο Σπύρος είναι ένας αθλητής που όσα χρόνια και αν τον έβλεπα στις πισίνα και στην προπόνηση ακόμα, μου έβγαζε μια τρομερή δύναμη και προσήλωση στον στόχο του. Χαίρομαι πράγματα που τον έχω γνωρίσει».
Ο μεγάλος Ολυμπιονίκης μας κατάφερε να εκπληρώσει τον μεγάλο του στόχο στο Ρίο το 2016, στα 36 του χρόνια. Αυτός είναι κι ο μεγάλος στόχος της Μαργαρίτας, που έχει κατακτήσει τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο και θέλει να ανέβει και στο βάθρο των νικητών με το εθνόσημο στο σκουφάκι της. «Νομίζω πως το όνειρο κάθε αθλητή σε υψηλό επίπεδο είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες. Έχω φτάσει δυο φορές πολύ κοντά στο να πάρω μέρος σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση αλλά δεν τα κατάφερα. Τώρα ο στόχος μου για το Παρίσι δεν είναι μόνο η συμμετοχή μου αλλά η κατάκτηση Ολυμπιακού μεταλλίου. Κοιμάμαι και ξυπνάω με αυτή την εικόνα στο μυαλό μου, την ελληνική ομάδα στο Ολυμπιακό βάθρο».
Αν μπορούσε να κατονομάσει το μεγαλύτερο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει μια γυναίκα πρωταθλήτρια, αυτό θα ήταν «η αναβολή της μητρότητας μέχρι την στιγμή που θα αποφασίσεις να αφήσεις τον πρωταθλητισμό από την ζωή σου. Αλλά και η μεγάλη διαφορά στις οικονομικές απολαβές».
«Υπάρχουν ακόμα αθλήματα που θεωρούνται "αντρικά"»
«Υπάρχει διαφορετική προβολή και απεικόνιση των ανδρών αθλητών έναντι των γυναικών αθλητριών διαφόρων ατομικών αγωνισμάτων και ομαδικών αθλημάτων, που συνεχίζουν να αναπαράγουν στάσεις και αντιλήψεις κοινωνικής ανισότητας. Αρκετά είναι τα αθλήματα που θεωρούνται “αντρικά“ κι ακόμα και σήμερα είναι εμφανής ο διαχωρισμός», τονίζει, συμπληρώνοντας: «βλέποντας και ζώντας τις καθημερινές δυσκολίες που συναντάμε (σ.σ. οι γυναίκες αθλήτριες) αναπτύσσεται ένας ισχυρός δεσμός. Όταν η μονάδα γίνεται ομάδα, τότε η αυτοπεποίθηση, η δύναμη και η αλληλεγγύη αποκτάνε άλλη βαρύτητα. Καμία δεν είναι μόνη»!
Στην αθλητική της διαδρομή, δεν βρέθηκε ποτέ μπροστά σε κάποιο συμβάν από εκείνα που κάνουν τον φίλαθλο κόσμο να μουδιάζει και τον ίδιο τον αθλητισμό να ντρέπεται. Τουναντίον μιλά για την μαγεία του να αγωνίζεσαι σε ένα γεμάτο κολυμβητήριο.
«Θυμάμαι στον τελικό το 2015, που κατακτήσαμε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, όταν τελείωσε ο αγώνας, γύρισα το κεφάλι μου στις κερκίδες και δεν πίστευα στα μάτια μου! Δεν έχω ξαναδεί τόσο γεμάτο το κολυμβητήριο και ο κόσμος να φωνάζει για εμάς, είναι ένα συναίσθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ».
Τη ζωή μετά τον πρωταθλητισμό δεν την σκέφτεται ακόμα. Ξέρει ότι η μεταβατική περίοδος θα είναι δύσκολη. Έχοντας «χάσει» την παιδική ξεγνοιασιά για χάρη του και υιοθετώντας μια καθημερινότητα με «στρατιωτική» πειθαρχία, δεν το μετανιώνει. Είναι όμως κι απόλυτα συνειδητοποιημένη ξέρει πως «έχει ημερομηνία λήξης».
«Το πόλο είναι μία αγάπη που έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Είναι το άθλημα που ξεκίνησε σαν χόμπι, συνέχισε στον πρωταθλητισμό και έγινε τρόπος ζωής μαζί με πολλές θυσίες και στερήσεις. Αν μπεις στον πρωταθλητισμό από μικρή ηλικία ”χάνεις” την παιδική ξεγνοιασιά γιατί πρέπει να μάθεις να είσαι “στρατιώτης" στις υποχρεώσεις.
Μετέπειτα η προσωπική σου ζωή έρχεται σε δεύτερη μοίρα, ο χρόνος στην καθημερινότητα σου είναι περιορισμένος και πολλές φορές η κούραση δεν σε αφήνει να αξιοποιήσεις τον χρόνο που σου μένει όπως θα ήθελες. Ξέρω ότι έχει “ημερομηνία λήξης” και είναι κάτι με το οποίο δεν μπορείς να πορευθείς όλη σου τη ζωή. Γι’ αυτό και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο τμήμα των Ναυτιλιακών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Στο μέλλον με φαντάζομαι να ασχολούμαι πάνω στον τομέα που επέλεξα να σπουδάσω».
Το Final 4 του Champions League
Ο Ολυμπιακός θα είναι ξανά στο Final 4 του Champions League. Στις 2 και στις 3 Απριλίου η ομάδα γυναικών των «Ερυθρόλευκων» θα παλέψει στον Πειραιά και στο «Παπαστράτειο» για την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης. Στα ημιτελικά θα αντιμετωπίσει την Ούιπεστ, ενώ ο άλλος ημιτελικός είναι ανάμεσα στην Σαμπαντέλ και την Πάντοβα.
Η Μαργαρίτα Πλευρίτου ανυπομονεί κι ελπίζει πως ο κόσμος θα είναι στο πλευρό της ομάδας. Όπως τότε, το 2015. Να δημιουργήσει πάλι ένα ερυθρόλευκο «τσουνάμι». «Είμαι παρά πολύ χαρούμενη που θα γίνει το Fnal 4 της Ευρώπης στο Παπαστράτειο. Είναι κάτι που το ήθελα πάρα πολύ και ανυπομονώ να έρθουν οι αγώνες. Ελπίζω να έρθει πάρα πολύς κόσμος, να μας στηρίξει και να υπάρχει μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα στο κολυμβητήριο».