Το αμαξίδιο δεν την περιόρισε ποτέ. Αντιθέτως, της έδωσε μία ευκαιρία που δεν είχε σκεφτεί πως θα μπορούσε να έχει. Η Ντίεντε ντε Γκρουτ δεν μπορούσε να περπατήσει για περισσότερα από 10 λεπτά συνεχόμενα, καθώς το ισχίο της δεν το αντέχει, έχει μπορέσει όμως να κατακτήσει 17 Γκραν Σλαμ και τρία Ολυμπιακά μετάλλια στο τένις ενώ είναι ακόμη 26 ετών.
Το πρόβλημα στα πόδια και η ιδέα για το τένις σε αμαξίδιο
To 1996 γεννήθηκε στην πόλη Βόερντεν της Ολλανδίας και πολύ γρήγορα ανακάλυψαν μία διαφορά μήκους μεταξύ των δύο ποδιών της. Οπότε από μικρή ηλικία περπατούσε με προσθετικό πόδι αλλά μετά από μερικές επεμβάσεις στο ισχίο της διαπίστωσαν πως θα ήταν πολύ δύσκολο για την ίδια να αθλείται όρθια. Το δεξί της ισχίο δε μπορούσε να αντέξει το περπάτημα για περισσότερο από 10 λεπτά οπότε οι φυσικοθεραπευτές της την ενθάρρυναν να ξεκινήσει να παίζει τένις σε αναπηρικό αμαξίδιο. Και τότε έγινε το κλικ.
Όταν ήταν 7 ετών ξεκίνησε να παίζει τένις σε αναπηρικό αμαξίδιο: «Έμαθα πώς να μετακινώ την καρέκλα και να κρατάω τη ρακέτα ταυτόχρονα» εξηγεί. Στα 17 της έγινε pro και ξεκίνησε η επαγγελματική της καριέρα, παίζοντας τένις συνεχώς, κάθε μέρα της εβδομάδας. «Ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο για να αγωνιστώ με τους καλύτερους, κυρίως στο μονό. Αυτό μου δίδαξε πολλά πολύτιμα πράγματα, γνώρισα τον εαυτό μου και έμαθα πώς να είμαι ανεξάρτητη». Όπως διηγείται η ίδια μεγάλωσε με μία μεγάλη ομάδα φίλων γύρω της, οι οποίοι της έδειχναν συνεχώς πως είναι ακριβώς ίδια με εκείνους παρά το γεγονός πως βρισκόταν σε αναπηρικό αμαξίδιο: «Με πήγαιναν παντού και μου φερόντουσαν πάντα το ίδιο» έχει πει.
Η επαγγελματική πορεία και ο δρόμος προς τα 17 Γκραν Σλαμ
Ξεκίνησε να παίζει στο ITF Wheelchair Tennis Tour το 2009 στα junior και το 2013 κέρδισε το Cruyff Foundation Junior Masters στο μονό και στο διπλό. Την επόμενη χρονιά, κέρδισε το 2014 το Junior Masters στο διπλό. Η πρώτη της συμμετοχή στο Australian Open, ήρθε το 2017 οπότε και ξεκίνησε η σούπερ πορεία της. Εκείνη τη χρονιά κέρδισε τον πρώτο της τίτλο Γκραν Σλαμ, στο Wimbledon ενώ αναδείχθηκε και πρωταθλήτρια στο διπλό του US Open. Σε μία μόνο χρονιά κατάφερε να αποκτήσει δύο τεράστιους τίτλους, που ήρθαν να προστεθούν στο αργυρό μετάλλιο στο διπλό από τους Παραολυμπιακούς του Ρίο 2016. Η σύλλογή της, βέβαια, θα μεγάλωνε πολύ περισσότερο.
Η ντε Γκρουτ αυτή τη στιγμή είναι 33 φορές πρωταθλήτρια major τουρνουά, έχοντας κατακτήσει 17 τίτλους στο μονό και 16 τίτλους στο διπλό. Το 2021, πέτυχε το πρώτο Super Slam (ή Golden Grand Slam) ημερολογιακού έτους στην ιστορία του τένις, κατακτώντας και τους τέσσερις Γκραν Σλαμ τίτλους στο μονό, το χρυσό μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και τον τίτλο του Wheelchair Tennis Masters στο μονό γυναικών. Την επόμενη χρονιά, έγινε η πρώτη παίκτρια σε οποιοδήποτε είδος τένις που υπερασπίστηκε τον Γκραν Σλαμ τίτλο της και κέρδισε και τα τέσσερα major σε δύο διαδοχικά έτη.
Η ντε Γκρουτ είναι δεύτερη πίσω από τη συμπατριώτισσά της Εσθέρ Βέργκερ για τους περισσότερους μεγάλους τίτλους στο μονό στο γυναικείο τένις με αμαξίδιο όμως έχει ακόμη αρκετό χρόνο για να μπορέσει να την ξεπεράσει. Η ίδια έχει δηλώσει πολλές φορές πως θέλει να γίνει η κορυφαία αθλήτρια τένις σε αναπηρικό αμαξίδιο. Αν και περήφανη για τον πρόσφατο θρίαμβό της στη Μελβούρνη, η 26χρονη δήλωσε στο abc.net ότι δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στη θέση της στην ιστορία του τένις: «Πραγματικά προσπαθώ να μείνω μακριά από αυτούς τους αριθμούς, γιατί μπορεί να σε τρομάξουν. Νομίζω επίσης ότι όταν κοιτάς μόνο τους αριθμούς, θα απογοητευτείς όταν δεν συμβεί, παρ' όλο που είναι πολύ ρεαλιστικό να χάνεις μερικές φορές. Όπως δεν είναι φυσιολογικό να κερδίζεις μόνο αγώνες. Έτσι, προσπαθώ πάντα να πηγαίνω σε αυτό και να προσπαθώ να νιώθω καλά και να νιώθω το παιχνίδι. Δεν προσπαθώ να μπω σε αυτό και να σκεφτώ ότι δεν μπορώ να χάσω αυτό το παιχνίδι».
Η ντε Γκρουτ είναι μόλις 26 ετών και, όπως αποδεικνύει συνεχώς, έχει τόση ενέργεια που δεν θα τη δούμε σύντομα να αποσύρεται από το τένις και πολύ σύντομα μπορεί θα είναι πράγματι η καλύτερη παίκτρια τένις σε αναπηρικό αμαξίδιο.