Όταν η Μαξίν Εστεμπάν, η πρωταθλήτρια της ξιφασκίας από τις Φιλιππίνες, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά το 2022, παθαίνοντας ρήξη πρόσθιου και οπίσθιου χιαστού στο αριστερό γόνατο, χρειάστηκε να μείνει εκτός προπονήσεων και αγώνων για τουλάχιστον έναν χρόνο. Η Εστεμπάν μόλις έμαθε την έκταση του τραυματισμού της, έγραψε αμέσως στην ομοσπονδία των Φιλιππίνων ζητώντας να απαλλαγεί από τις εθνικούς και διεθνείς προκριματικούς αγώνες με την ομοσπονδία να της απαντά εγγράφως πως θα την απαλλάξει.
«Σε άλλες χώρες δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό. Σε απαλλάσσουν και η κατάταξή σου παραμένει όσο αναρρώνεις, γιατί αυτό είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν για να δείξουν την εκτίμησή τους για τις υπηρεσίες και τις θυσίες σου».
Η ομοσπονδία της, όμως, δεν ήθελε να περιμένει αλλά ούτε να διατηρήσει την κατάταξή της και έτσι την έβγαλε εκτός εθνικής ομάδας. Το όνειρο της Εστεμπάν να βρεθεί στους Ολυμπιακούς μόλις είχε σβήσει αφού η μοναδική της δίοδος ήταν μέσω προκαθορισμένων τουρνουά στα οποία θα μπορούσε να συμμετέχει μόνο αν τη δήλωνε η ομοσπονδία της σε αυτά. Η ομοσπονδία την άφησε εκτός καθώς λόγω του τραυματισμού της δεν μπορούσε να συμμετέχει στους εθνικούς αγώνες και άρα να επιβεβαιώσει την κατάστασή της για να είναι μέλος της ομάδας.
Η αθλήτρια επισκεπτόταν την Ακτή Ελεφαντοστού για καμπ και είχε έρθει σε επαφή με τους ιθύνοντες της ομοσπονδίας. Έτσι, η χώρα αυτή φάνηκε μία καλή δίοδος για να συνεχίσει να ονειρεύεται. Τελικά, αποφάσισε να διεκδικήσει τη θέση της στη δική του ομάδα και σε ένα περιβάλλον «με σεβασμό και ίσες ευκαιρίες», όπως το περιγράφει.
«Μερικές φορές, πρέπει να δώσουμε στον εαυτό μας αρκετό σεβασμό για να απομακρυνθούμε από κάτι που δεν εκτιμά την αξία μας. Θέλω όλοι να γνωρίζουν ότι έκανα ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να εκπληρώσω αυτό το μακρόχρονο όνειρό μου με τη σημαία των Φιλιππίνων ραμμένη στη στολή μου. Μια σειρά από ατυχή γεγονότα -πολύ λίγα από τα οποία είχα οποιονδήποτε έλεγχο- με ανάγκασαν να κυνηγήσω το όνειρό μου σε μια μακρινή, αλλά οικεία χώρα.
Δεν εγκατέλειψα τη χώρα μου, εγκατέλειψα την ομοσπονδία, γιατί πρώτα εγκατέλειψαν εμένα. Η πραγματικότητα είναι πως με διέγραψαν από το ρόστερ της εθνικής ομάδας χωρίς καν να μου δοθεί η ευγένεια μιας γραπτής ή προσωπικής ειδοποίησης και ήμουν μέλος της εθνικής ομάδας για οκτώ χρόνια με καλή θέση. Εάν η επαναφορά μου δεν ήταν δυνατή, τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν διασωθεί με μια απλή αποδοχή του αιτήματός μου για ακρόαση, διότι ήθελα απλώς να αντιμετωπίσω το διοικητικό συμβούλιο και να μου εξηγήσει γιατί με απομάκρυναν, έστω και αν μου εξέδωσαν δικαιολογητική επιστολή».
Η νεαρή πρωταθλήτρια έκανε πρόσφατα άλμα 16 θέσεων και βρέθηκε στο Νο46 του κόσμου στην παγκόσμια κατάταξη για το foil, που είναι η καλύτερη θέση στην οποία έχει βρεθεί ποτέ Φιλιππινέζα: «Τις τελευταίες εβδομάδες, βυθίστηκα στην προετοιμασία και τον αγώνα, καθώς ξεκίνησαν τα προκριματικά των Ολυμπιακών Αγώνων, και τώρα σφυρηλατώ την πορεία μου προς το όνειρό μου να αγωνιστώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τώρα, μπορώ να πω ότι βρίσκομαι στο σωστό σωματικό και πνευματικό χώρο για να αγωνιστώ για μια Ολυμπιακή παρουσία στο Παρίσι το 2024. Ο δρόμος μπροστά μου είναι ακόμα μακρύς και γεμάτος αβεβαιότητες και προκλήσεις, αλλά τουλάχιστον τώρα, υπάρχει δρόμος».
Το αποκορύφωμα της προσπάθειάς της, όμως, ήταν το ότι τελικά πέτυχε το όνειρό της και προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς. Όχι, όμως, για την πατρίδα της: «Αυτό είναι για την Ακτή Ελεφαντοστού, τη χώρα που με αγκάλιασε, πίστεψε σε μένα και με στήριξε σε όλη τη διαδρομή. Και για τις Φιλιππίνες, τη χώρα που η καρδιά μου θα χτυπάει πάντα περήφανη», έγραψε μετά την πρόκριση αφιερώνοντάς της και στις δύο χώρες.