Zündapp KS 750 Deutches Africa Korps

Η μοτοσικλέτα της παρουσίασης-δοκιμής μας, η Zündapp KS 750 Africa Korps σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε μέσα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Γεννήθηκε μέσα σε αυτόν και είναι παιδί του. Oφείλεται στο γεγονός ότι ο Γερμανικός στρατός και συγκεκριμένα η Wehrmacht ζήτησε και πέτυχε μια επαναστατική σχεδίαση από το εργοστάσιο της Zündapp G.m.b.H. αφού η συγκεκριμένη πολεμική μοτοσικλέτα διέθετε κίνηση και στους δύο πίσω τροχούς, τόσο της μοτοσικλέτας όσο και του πλαϊνού καλαθιού μεταφοράς προσωπικού.

Κατασκευάστηκαν περίπου 18.000 κομμάτια για καθαρά πολεμική χρήση με πολλούς επιχειρησιακούς ρόλους. Με κινητήρα Boxer τετράχρονο με δύο κυλίνδρους στα 751 κ.εκ., βαλβίδες επί κεφαλής (overhead valves), κιβώτιο πέντε σχέσεων και με μία ταχύτητα για όπισθεν με συνδυασμό μπλοκέ διαφορικού, η KS 750 μπορούσε να κινηθεί σε κάθε είδους έδαφος με τις ακόλουθες δυνατότητες:

- Μπορούσε να φορτωθεί με 500 κιλά βάρος, μεταφέροντας τρεις σε αριθμό με πλήρη εξάρτηση στρατιώτες μαζί με όλο τους τον οπλισμό.
- Με πλήρες φορτίο μπορούσε να κινηθεί με ταχύτητα 80χλμ/ώρα, με ανώτατη τελική τα 95 χιλιόμετρα που είναι και η μεγαλύτερη ταχύτητα της, ενώ η μικρότερη ταχύτητα που μπορούσε να κινηθεί ήταν τα 4 χλμ./ώρα με την κοντή πρώτη σχέση στο κιβώτιο της.
- Οι τρεις τροχοί της των 4.5Χ16 ιντσών είναι εφοδιασμένοι με τρακτερωτά λάστιχα, ιδανικά για εκτός δρόμου χρήση, και το μετατρόχιο της είναι με τέτοιες διαστάσεις που αν τα αφαιρούσες μπορούσε να κινηθεί επάνω σε ράγες τρένου.

Η συγκεκριμένη μοτοσικλέτα της δοκιμής μας, που είναι κατασκευασμένη το 1942, πολέμησε κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. Ήρθε οδικώς στην Ελλάδα και μετά μεταφέρθηκε αεροπορικώς με μεταγωγικό αεροσκάφος Junkers στην Κρήτη. Αναβάτης και οδηγός της ήταν ένας Γερμανός με το όνομα Χανς Πέτερ Μπέκερς, που ζούσε στην Πολωνία και συγκεκριμένα στην περιοχή του Γκντανσκ, το γνωστό λιμάνι στη Βόρειο Θάλασσα, όπου ζούσαν πολλοί Γερμανοί. Ας μην ξεχνάμε ότι από την Πολωνία, την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, ξεκίνησε ο Β' Π.Π.

Λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου, ένα εκπαιδευτικό πλοίο του Γερμανικού Ναυτικού είχε ζητήσει άδεια για ανεφοδιασμό λίγες ημέρες νωρίτερα από την Πολωνική κυβέρνηση. Μόνο που το συγκεκριμένο πλοίο ήταν γεμάτο από κρυμμένους Γερμανούς στρατιώτες και λίγο αργότερα κατέλαβαν το λιμάνι απελευθερώνοντας τους ντόπιους με γερμανικές ρίζες, ενώ ταυτόχρονα με τον υπόλοιπο στρατό της Wehrmacht που έκανε εισβολή και από άλλα σημεία, κατακτούσαν Πολωνικά εδάφη.

Ο συγκεκριμένος αναβάτης αμέσως κατατάχθηκε στη Wehrmacht για να πολεμήσει. Αυτό το γεγονός το αναφέρω γιατί οι αναβάτες που οδηγούσαν όλες τις στρατιωτικές μοτοσυκλέτες έγραφαν επάνω στο μπροστινό μέρος του καλαθιού της, το όνομα της αγαπημένης τους. Έτσι η μοτοσικλέτα της δοκιμής μας έχει γραμμένο επάνω της το όνομα «Erika» από το 1942! Το γεγονός αυτό ταυτοποιήθηκε από τον σημερινό ιδιοκτήτη της KS 750, Γιάννη Μπλούγουρα, σε συνέχεια μιας φωτογραφίας που βρέθηκε μαζί με τη μοτοσικλέτα.

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε την προσωπική ιστορία του Γερμανού αναβάτη της, του Πέτερ. Ανοίγοντας το καπάκι που σφραγίζει το πίσω καλάθι, μέσα στην εσωτερική του πλευρά, ώστε να είναι προστατευμένη από τις καιρικές και καθημερινές συνθήκες, στον αποθηκευτικό του χώρο, ο στρατιώτης μοτοσικλετιστής είχε τοποθετήσει μια ασπρόμαυρη φωτογραφία πορτρέτο του ίδιου μαζί με την γυναίκας του Έρικα. Η Έρικα, με χειρόγραφη αφιέρωση γραμμένη με μια σπάνια τοπική διάλεκτο, που ευτυχώς σώθηκε στο πέρασμα του χρόνου, έγραφε στον αγαπημένο της που έφευγε για την Βόρεια Αφρική μέσω Κρήτης: «Αν και σε κρατάω τόσο σφικτά στην αγκαλιά μου, δυστυχώς θα μου φύγεις».

Αυτή την φράση την μετέφρασε μετά από αρκετό ψάξιμο ο κάτοχος της Zündapp από το 1991, Γιάννης Μπλούγουρας. Κανένας Γερμανός δεν μπορούσε να την μεταφράσει, εξαιτίας της σπανιότητας της συγκεκριμένης διαλέκτου. Μετά από ενδελεχή του έρευνα, όπως αναφέραμε λίγο πιο πάνω, ανακάλυψε ότι η συγκεκριμένη μοτοσικλέτα ήρθε οδικώς στην Ελλάδα. Λίγο αργότερα μεταφέρθηκε με μεταγωγικό αεροσκάφος Junkers μαζί με τον αναβάτη της στην Κρήτη και στην συνέχεια στη Βόρεια Αφρική. Εκεί πολέμησε σκληρά στην έρημο Σαχάρα, στα σώματα του Africa Korps υπό τις διαταγές του Στρατάρχη Ρόμελ, που ως γνωστόν κατείχε το προσωνύμιο «Αλεπού της Ερήμου».

Ο Γιάννης μάς ανέφερε ότι στον καθαρά επιχειρησιακό τομέα κάθε ομάδα είχε τρεις ίδιες μοτοσυκλέτες. Η μία μετέφερε το πυροβόλο όπλο και οι άλλες δύο τα πυρομαχικά. Κάθε μοτοσικλέτα μαζί με το καλάθι της ζύγιζε 450 κιλά, χωρίς το βάρος των στρατιωτών της. Ήταν σαν ένα μικρό τανκ. Σε αυτό το σημείο αξίζει να μάθουμε πώς βρέθηκε η συγκεκριμένη μοτοσικλέτα στα χέρια του Γιάννη, ο οποίος μας εξιστόρησε όλες αυτές τις απίστευτες ιστορίες με φοβερές λεπτομέρειες. Όλα ξεκίνησαν πριν από 30 χρόνια, το 1991, στη Ν. Ιωνία όπου ο Ευάγγελος Αντωνιάδης, μεταφορέας στο επάγγελμα, χρησιμοποιούσε τη συγκεκριμένη μοτοσικλέτα για μεταφορές. Η Zündapp μετά την επιχειρησιακή της αποστολή στην Βόρεια Αφρική επέστρεψε στην Κρήτη, αλλά λίγο πριν από την απελευθέρωση της Ελλάδας, εγκαταλείφθηκε από τους Γερμανούς στη μεγαλόνησο και από τότε έμεινε εκεί.

Ο Αντωνιάδης την αγόρασε από το νησί το 1948 σε πλειστηριασμό σαν λάφυρο πολέμου. Παράλληλα είχε καταφέρει να έχει ακόμα μία ίδιου τύπου μοτοσικλέτα, είτε για έκτακτες ανάγκες είτε για ανταλλακτικά, προκειμένου να μην χάνει το μεροκάματο σε περίπτωση αβαρίας από μηχανική βλάβη. Τα χρόνια πέρασαν ο κ. Βαγγέλης μεγάλωσε και η μηχανή παροπλίστηκε σαν να περίμενε ένα καινούργιο ιδιοκτήτη. Εκείνη ακριβώς τη χρονική στιγμή το 1991, με το που την είδε ο Γιάννης Μπλούγουρας ήταν κάτι σαν κεραυνοβόλος έρωτας όπως μας εκμυστηρεύτηκε στην συνέχεια της ιστορίας του.

Tον ρώτησα τι ήταν αυτό που τον κέρδισε στην Zündapp; «Αμέσως με κέρδισε ο ήχος του κινητήρα της αλλά ταυτόχρονα και ο ήχος από την σύμπλεξη των γραναζιών με τα ίσια δόντια του κιβωτίου ταχυτήτων της», μου απάντησε αφοπλιστικά. «Όλα αυτά μαζί μού έβγαλαν μια ευχαρίστηση στην οδήγηση της». Προσωπικά, σαν Βασίλης Ορφανός, με αυτά τα λόγια του διέκρινα ένα σπάνιο ψυχικό και συναισθηματικό υπόβαθρο για να μου απαντήσει με αυτό τον τρόπο. «Σε τι κατάσταση ήταν η μοτοσικλέτα Γιάννη όταν την αγόρασες;», συνέχισα τις ερωτήσεις μου. «Λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα» μου απαντά με τη σωκρατική έκφραση, θέλοντας να τονίζει την μεγάλη ακαταστασία και αταξία, χαμογελώντας, και αμέσως κατάλαβα τι ήθελε να πει.

Από αυτό το σημείο και μετά συνέχισε την αφήγηση του, η μοτοσικλέτα λύθηκε ολόκληρη και ξαναμονταρίστηκε από την αρχή. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε γενική επισκευή σε κινητήρα, κιβώτιο, διαφορικό. Όλες αυτές οι εργασίες έγιναν στη Γερμανία, διότι ο Γιάννης μετά από ένα χρόνο, το 1992, μετανάστευσε στην πόλη Άαχεν, που βρίσκεται στα δυτικά του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας στα σύνορα Γερμανίας με Βέλγιο και Ολλανδία. Αυτό το γεγονός βοήθησε πάρα πολύ για να πάρει η μοτοσικλέτα τη μορφή που έχει σήμερα, αφού συνεχόμενα επί 18 χρόνια μάζευε πράγματα από την μεγαλύτερη έκθεση ιστορικών οχημάτων την Veterama, που πηγαίνει ανελλιπώς από το 1992.

Από τότε που την απέκτησε, έχει διανύσει μαζί της 18.000 χλμ. τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου. Το μεγαλύτερο ταξίδι που έχει πραγματοποιήσει μαζί της είναι από το Aachen στην Αθήνα καλύπτοντας απόσταση 2.000 χλμ. μέσω Ιταλίας. Παράλληλα, έχει συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις με στρατιωτικά οχήματα στην Ολλανδία, Γερμανία κ.α. Για να καταλάβουμε την εκτίμηση και το πάθος για αυτά τα οχήματα που έχουν στο εξωτερικό, στην ολλανδική πόλη Overloon, που διαθέτει ένα ιστορικό μουσείο μέσα σε ένα δάσος, κάθε χρόνο συγκεντρώνεται 50.000 θεατές προκειμένου να θαυμάσουν και να συνοδηγήσουν στρατιωτικά οχήματα του Β' Π.Π. σε μια κλειστή διαδρομή 5 χιλιομέτρων με ταυτόχρονη στατική έκθεση.

Συνοδοιπόρος σε αυτή την πορεία ζωής του Γιάννη είναι η σύντροφος και σύζυγος του η κ. Μαρία-Τερέζα Σιερεμέτη με καταγωγή από την Πολωνία. Η Τερέζα, που ήρθε στη νεαρή ηλικία των 18 χρόνων για διακοπές στην Ελλάδα, εγκλωβίστηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1981 εξαιτίας των τραγικών πολιτικών εξελίξεων στη χώρας της, όπου ο στρατηγός Βόιτσεκ Γιαρουζέλσκι κήρυξε στρατιωτικό νόμο στην Πολωνία, κλείνοντας τα σύνορά της. Η Τερέζα, μην μπορώντας να επιστρέψει πίσω για αρκετό καιρό αφού είχε κλείσει η πρεσβεία της για τρία χρόνια, έπρεπε κάτι να κάνει.

Έψαξε για δουλειά και μετά από πολλές περιπέτειες βρήκε εργασία σε μεγάλο ξενοδοχείο των Αθηνών. Εκεί την ίδια περίοδο εργάζεται και ο Γιάννης. Αναπτύχθηκε ένα σοβαρό αίσθημα μεταξύ τους και αργότερα, περνώντας μαζί στην σχολή τουριστικών επαγγελμάτων, αποφάσισαν να ενωθούν για πάντα στη ζωή. Από αυτή τη σχέση αυτήν απέκτησαν ένα γιο, τον Ριχάρδο. Σε όλη αυτή την πορεία η Τερέζα ήταν συνοδοιπόρος αλλά και συνεπιβάτης της Zündapp.

Με όμορφες στολές που ταιριάζουν απόλυτα με το στρατιωτικό όχημα τους, από όπου περνούσαν τραβούσαν αμέσως τα βλέμματα. Ήρθαν οδικώς και φέτος το καλοκαίρι με την μοτοσικλέτα τους από την Γερμανία και έφτασαν μέχρι την Νάξο σε εκτός δρόμου διαδρομές. Το ζευγάρι, που είναι πολύ δεμένο μεταξύ του, με λίγη φαντασία νομίζεις ότι είναι σύγχρονοι στρατιώτες αλλά για ειρηνικό σκοπό.

Θα συμμετέχουν μαζί και στο 27ο Classic Trophy από τις 28-30 Οκτωβρίου 2021 στη Νήσο Ρόδο, που οργανώνει η Ελληνική Λέσχη Κλασσικής μοτοσικλέτας με την υποστήριξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και της Δ.Ο.Π.Α.Ρ. Ξεκίνησαν τα Classic Trophy τo 1994 με μια BSA M20 στρατιωτική και αυτή και από τότε δεν έχουν χάσει κανένα, αφού έχουν πάρει μέρος σε όλες τις αντίστοιχες διοργανώσεις.

Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς το ζεύγος Γιάννη και Τερέζας Μπλούγουρα. Κυρίως γιατί μας εμπιστεύτηκαν για παρουσίαση και δοκιμή την μοτοσικλέτα τους για το inMotion του Gazzettα. Όλα αυτά τα αυθεντικά αξεσουάρ που έχουν βρει και τοποθετήσει επί 18 χρόνια επάνω στην Zündapp 750 Africa Korps, την κάνουν πολύ ιδιαίτερη, δείχνοντας την κουλτούρα τους. Από εμάς συγχαρητήρια που συντηρούν με τόσο μεράκι και πάθος αυτή την σπάνια στρατιωτική μοτοσικλέτα. Β.Ο.