Φίμωση και Περιτομή: οριστική και αναίμακτη αντιμετώπιση
Φίμωση ονομάζεται η συγγενής ή επίκτητη στένωση του στομίου της ακροποσθίας (του δέρματος που καλύπτει τη βάλανο-κεφαλή του πέους), με συνέπεια την αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου με έλξη της ακροποσθίας προς τη βάση του πέους. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η ακροποσθία διαθέτει ελαστικότητα, ώστε να επιτρέπεται με ευχέρεια η κίνηση του δέρματος.
Η κατάσταση αυτή αφορά τόσο την παιδική ηλικία, όσο και την ενήλική ζωή των ανδρών. Η φίμωση δεν θα πρέπει να παραμελείται καθώς ενδέχεται να προκαλέσει προβλήματα στη σεξουαλική ζωή του άνδρα ενώ συνδέεται και με μια σειρά προβλημάτων, όπως η στυτική δυσλειτουργία και οι χρόνιες φλεγμονές.
Ποια είναι τα βασικά αίτια πίσω από τη φίμωση του πέους;
Όπως είπαμε, η φίμωση μπορεί να είναι είτε συγγενής (από τη γέννηση του παιδιού), είτε επίκτητη (εμφανίζεται κάποια στιγμή στη ζωή). Παθήσεις που μπορεί σχετίζονται με την ανάπτυξη φίμωσης είναι:
- Χρόνιες φλεγμονές στη βάλανο και στην ακροποσθία (βαλανοποσθίτιδα) και κυρίως μυκητιάσεις που δεν αντιμετωπίζονται σωστά.
- Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι από τους κύριους προδιαθεσικούς παράγοντες για τη δημιουργία φλεγμονών στην περιοχή και κατ΄ επέκταση φίμωσης.
- Ένας τραυματισμός κατά τη σεξουαλική πράξη.
Ποιες επιπλοκές μπορεί να παρουσιαστούν εξαιτίας της φίμωσης;
Σήμερα γνωρίζουμε πως η φίμωση μπορεί να προκαλέσει τις εξής καταστάσεις:
- Υποτροπιάζουσες φλεγμονές της βαλάνου και της ακροποσθίας
- Πόνο και δυσχέρεια κατά τη σεξουαλική επαφή
- Επώδυνη στύση που μπορεί να έχει ως συνέπεια ακόμα και την απώλεια της στύσης (στυτική δυσλειτουργία)
- Τέλεια απόφραξη της βαλάνου που μπορεί να έχει ως συνέπεια ακόμα και την αδυναμία ούρησης
- Κίνδυνο εμφάνισης λοιμώξεων του ουροποιητικού και γεννητικού συστήματος, όπως οι κυστίτιδες και οι προστατίτιδες καθώς επίσης και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων τύπων σεξουαλικά μεταδιδόμενων λοιμώξεων (ΣΜΝ).
- Πρόωρη εκσπερμάτιση, λόγω του ότι η περιοχή γίνεται πολύ ευαίσθητη
- Παραφίμωση, η κατάσταση κατά την οποία η έλξη της στενής ακροποσθίας προς τα πίσω οδηγεί σε καθήλωσή της στο ύψος της στεφανιαίας αύλακας και αδυναμία επανατοποθέτησής της σε φυσιολογική θέση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση της φλεβικής αποχέτευσης και το επακόλουθο οίδημα της ακροποσθίας και της βαλάνου, οι οποίες παίρνουν μελανή χροιά, με την πάροδο του χρόνου προστίθεται πόνος, ενώ σε παραμελημένες καταστάσεις μπορεί να προκληθεί ακόμη και γάγγραινα, λόγω διακοπής της αρτηριακής αιμάτωσης.
- Ανάπτυξη καρκίνου πέους, μακροπρόθεσμα εφ’ όσον δεν αντιμετωπιστεί για πολλά χρόνια (σπάνια περίπτωση).
Με ποιο τρόπο γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση της φίμωσης πραγματοποιείται αρχικά με κλινική εξέταση. Η επίσκεψη στον ουρολόγο είναι αρκετή για να διαπιστωθεί το πρόβλημα ενώ επιπλέον εξετάσεις συνήθως δεν είναι απαραίτητες. Ο χειρουργός-ουρολόγος με την σωστή διαγνωστική προσέγγιση και αφού έχει λάβει το πλήρες ιστορικό του ασθενή, θα καταλήξει στην κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση.
Με ποια μέθοδο αντιμετωπίζεται η φίμωση πέους;
Η οριστική αντιμετώπιση είναι χειρουργική και γίνεται με την περιτομή, μια διαδικασία σχετικά απλή. Πρόκειται για μία από τις πιο συχνές χειρουργικές επεμβάσεις στον τομέα της ουρολογίας, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η περιτομή είναι η επέμβαση που εφαρμόζεται στην πλειοψηφία των ασθενών με φίμωση. Αφαιρείται χειρουργικά το παθολογικό δέρμα και εν συνεχεία ακολουθεί η πλαστική συρραφή της ακροποσθίας. Η ακροποσθία αφαιρείται με νυστέρι, ψαλίδι ή ακόμα και με χρήση laser. Οποιαδήποτε μικρή αιμορραγία παρουσιαστεί καυτηριάζεται (με τη χρήση διαθερμίας) και οι υπόλοιπες άκρες του δέρματος ράβονται μαζί, χρησιμοποιώντας απορροφήσιμα ράμματα τα οποία λιώνουν και πέφτουν μόνα τους σε μερικές μέρες. Υπάρχουν κάποιες παραλλαγές στην τεχνική, οι οποίες έχουν κυρίως να κάνουν με την έκταση του δέρματος που θα αφαιρεθεί. Η καταλληλότερη θεραπευτική μέθοδος για κάθε ασθενή συναποφασίζεται με τον ουρολόγο του.
Συνήθως, γίνεται με τοπική αναισθησία ή με μέθη και ο ασθενής εξέρχεται αργότερα την ίδια ημέρα από το νοσοκομείο. Από την επόμενη ημέρα μπορεί να επανέλθει στις δραστηριότητές του και ο χρόνος απορρόφησης των ραμμάτων υπολογίζεται περίπου στις 10-15 ημέρες κατά μέσο όρο, ενώ ο χρόνος της πλήρους αποκατάστασης οπότε και ο ασθενής μπορεί να έχει ξανά σεξουαλική δραστηριότητα υπολογίζεται σε 20 ημέρες έως ένα μήνα.
Υπάρχει κίνδυνος επιπλοκών;
Οι επιπλοκές που μπορεί να συμβούν είναι σπάνιες (αιμάτωμα, μόλυνση τραύματος).
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.ourodiagnosi.gr.
Ο Ευστράτιος Καπετανέλλης, Χειρουργός Ουρολόγος, είναι στη διάθεση σας στα τηλ: 210 9604187 & 6942279555 για κάθε απορία σας και ραντεβού.
Διεύθυνση Ιατρείου : Λεωφόρος Ιασωνίδου 35, 16777, Ελληνικό (1ος όροφος - Άνωθεν ΚΕΠ Ελληνικού.)
