Αστείρευτη αστυνομική εξουσία και ατιμώρητη αστυνομική βία! (vid)

Γιώργος Τσακίρης Γιώργος Τσακίρης
Αστείρευτη αστυνομική εξουσία και ατιμώρητη αστυνομική βία! (vid)
Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου (που μπορεί να μην αφορά την βία από την εξουσία) και γιατί πρέπει επιτέλους να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό, άλλο ασφάλεια και άλλο αστυνομοκρατία...

Πρέπει να ομολογήσω πως είμαι συγκλονισμένος, πραγματικά σοκαρισμένος και δυστυχώς όχι όπως θα έπρεπε από τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου (26 στα 27) όπως ήταν ο Βασίλης Μάγγος, αλλά από όσα έχουν ακολουθήσει από ένα κράτος που θα έπρεπε να είναι ήδη στο σκαμνί στη θέση του κατηγορουμένου! Αντί αυτού ο εκπρόσωπός του, ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, κουνάει και επιδεικτικά το δάχτυλό του σε ανακοίνωσή του...

Ακόμη κι αν ο θάνατος του φίλου και Ενωσίτη Βασίλη δεν είναι αποτέλεσμα ή συνέχεια της αστυνομικής βίας και όσων βίωσε περίπου ένα μήνα πριν από όταν και ξυλοκοπήθηκε άγρια και υποχρεώθηκε να νοσηλευτεί και να αποδειχθεί ότι υπέστησαν βλάβες σοβαρά ζωτικά του όργανα, θα τα πούμε και παρακάτω αυτά, η ουσία δεν αλλάζει! Διανύουμε άσχημες και περίεργες μέρες που αφορούν την ίδια τη Δημοκρατία και τις εξουσίες αυτής...

 

Δεν χρειάζεται να παρακολουθήσει κανείς δεύτερη φορά το βίντεο με πρωταγωνιστή τον Βασίλη και τις δυνάμεις της αστυνομίας για να επιβεβαιώσει την ωμή και σκληρή βία των πολλών σε μόλις έναν άνθρωπο! Τον χτύπησαν με τόσο μανία που με δυσκολία κατάφερνε να βρει την αναπνοή του. Σύμφωνα με όσα είδαν και υποστήριξε και ο ίδιος πριν μας αφήσει, στο περιπολικό οι αστυνομικοί τον χτυπούσαν και γελούσαν μαζί του. Το ίδιο και στο κρατητήριο.

Φέρεται να ζητούσε νερό και να τον έβαλαν να πίνει σταγόνα-σταγόνα. Προφανώς επειδή ήταν άσχημα χτυπημένος έπρεπε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο από τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι υπάρχουν για να υπηρετούν τον πολίτη, κάτι που δεν έγινε. Τελικά ευτυχώς τότε για τον Βασίλη μόλις τον πέταξαν έξω από το τμήμα σαν το χειρότερο είδος ζωντανού οργανισμού μια παρέα περαστικών τον βοήθησαν και τον πήγαν στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε για (αν δεν κάνω λάθος και απ' όσα μου έχουν μεταφέρει) τέσσερις μέρες.

Οι εξετάσεις όλες συμφωνούσαν: είχε 6-7 κατάγματα στα πλευρά και θλάση στο συκώτι και στη χοληδόχο κύστη. Αρκετό καιρό έπειτα και αφού είχε πάει στο σπίτι του πλέον, είχε έρθει η ώρα να κάνει επαναληπτικές εξετάσεις, εκεί αποδείχτηκε ότι τα ζωτικά όργανά του φέρουν ακόμα κακώσεις. Όλα αυτά οι πολλοί και ένστολοι, με ασπίδες, κράνη, γκλοπ και όλα όσα άλλα διαθέτουν για να αντιμετωπίζουν κρίσεις τάχα μου, σε ένα άτομο που όπως βλέπει κανείς εύκολα είναι στο δρόμο και δεν αντιστέκεται καν!

Όποιος δεν εθελοτυφλεί έχει καιρό τώρα καταλάβει τι συμβαίνει στη χώρα μας: αστείρευτη αστυνομική εξουσία και ατιμώρητη αστυνομική βία! Επαναλαμβάνω για να το εμπεδώσουμε όλοι και να το καταλάβουμε. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ και δεν θα έπρεπε να παίζει ΚΑΝΕΝΑΝ απολύτως ρόλο το αποτέλεσμα της νεκροψίας και το τι θα πουν οι ιατροδικαστές. Δικαιολογείται η βία; Δηλαδή το θέμα είναι αν πέθανε τελικά από αυτό που του έκαναν; Κι αν είναι άλλος ο λόγος τότε όλα εντάξει; Βαράτε πάλι ελεύθερα;

Αντί λοιπόν να τελειώσει αυτό το έργο της αρρωστημένης αστυνομικής βίας που μένει ΠΑΝΤΑ ατιμώρητη και να μπει ένα φρένο στην αστείρευτη αστυνομική εξουσία σε τούτο τον τόπο είχαμε την εξής ανακοίνωση (απαράδεκτη και κατάπτυστη για μένα) από τον ''αφέντη'' του υπουργείου (δήθεν) προστασίας του πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη: «Χάθηκε ένας νέος άνθρωπος 26 χρονών στο Βόλο. Σε ιστοσελίδες και έντυπα που εκφράζουν ή πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και τον αντιεξουσιαστικό χώρο γίνεται προσπάθεια ή ακόμη χειρότερα συνδέεται ευθέως ο θάνατος με προ μηνός καταγγελία του για αστυνομική βία. Πρόκειται για αθλιότητα, ασύστολο ψέμα, ακόμη μία, ακόμη ένα. Είναι ανεύθυνοι και αδίστακτοι. Τα αίτια θανάτου θα αποδειχθούν από την νεκροψία-νεκροτομή που έχει διαταχθεί. Ας αφήσουμε τη μνήμη του παιδιού στην ησυχία του και τους οικείους του στην θλίψη τους».

Δυστυχώς ο Έλληνας έχει μεταλλαχθεί (και εγώ μέσα σε όλους προφανώς), ή αλλάξει εντελώς, τέλος πάντων δεν είναι πια ο επαναστάτης, έμαθε να συμβιβάζεται και οι γενιές μας και αυτές που ακολουθούν, έχουν σκύψει το κεφάλι στο οποίο προσγειώνεται η μία φάπα πίσω από την άλλη. Δεν είναι δα και καιρός πολύς από όταν πέρασε ένας νόμος για τις διαδηλώσεις που μας φέρνει σε άλλες εποχές πολύ άσχημες, εκείνες που δολοφονήθηκε η Δημοκρατία!

Καλό ταξίδι Βασίλη... Θα μας λείψεις κι εσύ από την πρώτη της επιστροφή της ΑΕΚ στης Φιλαδέλφειας τα μέρη. Με τα δικά του λόγια θα κλείσω, με τη δική του ανάρτηση όταν βγήκε από το νοσοκομείο και ενημέρωνε τον κόσμο για την κατάστασή του ζητώντας να κρατάνε ζωντανό όλοι το χαμόγελό τους...

«Επειδή πολύς κόσμος ρώτησε, κοινοποίησε, ενδιαφέρθηκε, νομίζω πως οφείλω να ενημερώσω πως πήρα εξιτήριο προχθές το βράδυ, μετά από 4 ημέρες νοσηλείας. Σήμερα πήγα για επαναληπτικές, τα ζωτικά μου όργανα φέρουν βέβαια κακώσεις ακόμα, παρ' όλα αυτά είναι σε σταθερή κατάσταση και δείχνουν σημάδια βελτίωσης.

Να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που δεν άφησε άλλο ένα περιστατικό αστυνομικής βίας, αυθαιρεσίας και παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων να παραμείνει στη σιωπή και το σκοτάδι και να υπενθυμίσω πως οφείλουμε όλοι μας να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να μην αφήνουμε ποτέ τον διπλανό μας έρμαιο καμίας ανάλογης κατάστασης.

Επίσης, να ευχαριστήσω το ιατρικό προσωπικό που στη συντριπτική του πλειοψηφία καταρχάς με ανέχτηκε και κατά δεύτερον στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, κρατώντας θέση ενάντια στη βαναυσότητα του κράτους. Η τελευταία μου φωτό, λοιπόν, από το νοσοκομείο και η πρώτη μου απ' το σπίτι... Και τα δύσκολα τώρα αρχίζουν... 2-3 μήνες αποθεραπεία και ποιός ξέρει πόσα χρόνια και αν θα βρω το δίκιο μου... Όμως... Χαμογέλα, ρε... Τί σου ζητάνε;»!

Γιώργος Τσακίρης
Γιώργος Τσακίρης

Όλα ξεκίνησαν για τον Γιώργο Τσακίρη το 1999 στο Παγκόσμιο Άρσης Βαρών στο ΣΕΦ. Έπειτα, ακολούθησε το Εθνοσπόρ το 2000 και το 2001 η παράλληλη ενασχόληση με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ έως και σήμερα με σταθμούς καριέρας την SportDay στο ξεκίνημά της και στον ΣΠΟΡ FM 94.6 (όπου συνεχίζουμε), έπειτα στην Εξέδρα και από το 2011 στο καλύτερο «μαγαζί» απ' όλα: Gazzetta.gr. 22 χρόνια πλέον στο κιτρινόμαυρο ρεπορτάζ και συνεχίζουμε...