Οι λύκοι με τις προβιές

Το τριήμερο μαθητείας ολοκληρώθηκε για τον Ολυμπιακό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: νίκη στο Ιβανώφειο, νίκη επί της Άλμπα, σχεδόν μηδενικές απώλειες, τώρα που πέρασε η λαχτάρα με τον Παπανικολάου.

Ναι, μαθητείας. Σε δύο αγώνες που ο σώφρων τζογαδόρος -αν υπάρχει τέτοιο είδος- θα έπαιζε στάνταρ κόκκινο, οι «ερυθρόλευκοι» χρειάστηκε να χύσουν πολύ ιδρώτα και να καταπιούν κάμποσες ασπιρίνες για να ξορκίσουν τους πονοκεφάλους και τις αναποδιές.

Στη Θεσσαλονίκη, την Κυριακή, διδάχθηκαν αυτό που τόνισε μερικές ώρες αργότερα, από ένα άλλο γήπεδο, ο Δημήτρης Πρίφτης: «Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι μία σκληρή Λίγκα, όπου δεν θα σου χαριστεί κανείς».

Απόψε, στο Φάληρο, έμαθαν ότι ο ευρωπαϊκός λύκος κρύβεται συχνά κάτω από προβιά προβάτου και δαγκώνει αν πας να τον χαϊδέψεις.

Ούτε η Άλμπα με το ισπανικό DNA είναι καλύτερη ομάδα από τον φετινό Ολυμπιακό ούτε φυσικά ο ακυβέρνητος Ηρακλής. Ωστόσο, αυτό το τριήμερο μπορούσε να ολοκληρωθεί με διπλό πατατράκ.

Η επίσκεψη της Φενέρμπαχτσε, που προέρχεται από τρία τραυματικά θρίλερ απέναντι σε Παναθηναϊκό, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, θα βρει τους παίκτες του Μπαρτζώκα ανασκουμπωμένους. Δεν υπάρχει πια ο κίνδυνος της επανάπαυσης.

Το πρώτο ημίχρονο του αποψινού αγώνα έκρυβε τους υφάλους κάτω από ήρεμα νερά. Ο Ολυμπιακός πέτυχε 52 πόντους χωρίς συνεισφορά από τον Σάσα Βεζένκοφ, με θαυμάσια μάλιστα ποσοστά (15/24 δ., 6/11 τρ., 4/4 β.), με 13 ασίστ έναντι 3 λαθών και με υπεροχή σε όλους τους τομείς της στατιστικής, εκτός από το αμυντικό ριμπάουντ.

Με τέτοια νούμερα, ωστόσο, το +10 μοιάζει πενιχρή συγκομιδή. Για το έμπειρο μάτι, που έβλεπε ότι η Άλμπα είναι μία εξαιρετικά στημένη και …εξοργιστικά ήρεμη ομάδα, ήταν εμφανές ότι η εικόνα πήγαινε προς μεταβολή.

Οι Γερμανοί έπαιξαν το μπασκετάκι τους (που γινόταν μπασκετάρα όποτε αναλάμβανε τα ηνία ο σέντερ ορχήστρα Λουκ Σίκμα, του 9+10+8) και δεν πτοήθηκαν ούτε από το 73-59 του 31ου λεπτού.

Παρασυρμένος από τη δική του αστάθεια και μπλοκαρισμένος από μία άμυνα που τον κατέβασε από τους 52 πόντους στους 35, ξέχασε την καλή κυκλοφορία της μπάλας, εγκατέλειψε το σχέδιο (που τον ήθελε να ταΐζει συνεχώς το «ποστ») και αναλώθηκε σε άγονες προσωπικές ενέργειες.

Τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ έγιναν βραχνάς και στέρησαν το όπλο του αιφνιδιασμού, όπως και η ασυνεννοησία στα μετόπισθεν με αρνητικό πρωταγωνιστή συνήθως τον ΜακΚίσικ.

Ο Παπανικολάου δεν άντεξε να παίξει δύο ημίχρονα με την ίδια ρέντα των πρώτων λεπτών, η δημιουργία των Σλούκα, Ουόκαπ στέρεψε και ο αγώνας έγινε ντέρμπι, με αστάθμητο παράγοντα των παροιμιώδη ξεγνοιασιά των Βερολινέζων.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα ένιωθε τα μαλλιά του να ασπρίζουν, βλέποντας δύο παίκτες του με έφεση στην άμυνα (Ουόκαπ, Ζαν-Σαρλ) να μπουρδουκλώνονται σε απανωτές επαναφορές και να δέχονται το ίδιο καλάθι δύο φορές στο τελευταίο λεπτό (από τον αξιόλογο Ντα Σίλβα), χωρίς μάλιστα να κυλήσει το χρονόμετρο.

Ο Ολυμπιακός στάθηκε και λίγο τυχερός όταν πήρε ένα φίφτι-φίφτι σφύριγμα 20 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε, για βολές του Τάιλερ Ντόρσεϊ με το σκορ στο 82-79.

Όταν γράφω ότι οι ομάδες μας ορφάνεψαν πέρυσι χωρίς τον παράγοντα έδρα, κάτι τέτοια «άυλα» εννοώ: τη μία θα σαστίσει ο αντίπαλος υπό το βάρος της εξέδρας, την άλλη θα το τριπλοσκεφτεί ο διαιτητής, την παράλλη θα χαμογελάσει η στεφάνη.

Τα ίδια δεν έγιναν στο φινάλε του Παναθηναϊκός-Φενέρ; Όταν μοιραστεί η λυπητερή, τόσο οι «κόκκινοι» όσο και οι «πράσινοι» θα έχουν 2-3 παραπανίσια κουκιά έκαστος χάρη στο ΣΕΦ και στο ΟΑΚΑ.

Και, ειδικά για τον Ολυμπιακό, που μοιάζει ομάδα πλέι-οφ αλλά πρέπει και να το αποδείξει στις χειμωνιάτικες κακοτοπιές, μπορεί να παίξουν ρόλο αυτά τα σποράκια.

Το ματς της Πέμπτης με τη Φενέρμπαχτσε στο Φάληρο μοιάζει σημαντικό για χίλιους κι έναν λόγους: αγωνιστικούς, βαθμολογικούς, ψυχολογικούς.

Το 5-2, σε αυτές τις επτά αγωνιστικές του ασήκωτου προγράμματος, χοντρικά 5η θέση, θα είναι πιστοποιητικό προόδου. Το 4-3, πάλι, δεν έχει το ίδιο λούστρο ούτε θα βγάλει τους οπαδούς στις στέγες.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε απόψε χωρίς να παίξει την καλή άμυνα προηγούμενων αγώνων, με εξαίρεση ίσως τα επτάλεπτα της συμμετοχής του Λαρεντζάκη.

Αλλά τουλάχιστον παρέδωσε ένα σεμινάριο σωστής επιθετικής λειτουργίας στο πρώτο μέρος με αιχμές τις θέσεις «2» και «3» (Ντόρσεϊ, Παπανικολάου) και, το κυριότερο, έβγαλε με στεγνά πόδια ένα ύπουλο ματσάκι που πήγε να στραβώσει.

Σε έναν μαραθώνιο μηνών, οι νίκες σε βραδιές μετριότητας κάνουν τη διαφορά και ξεχωρίζουν τα αρνιά από τα ρίφια και από τις προβιές.

Ο Γιώργος Πρίντεζης βρήκε πρόσθετο χρόνο συμμετοχής ελέω Μάρτιν και εξελίχτηκε σε σταθεροποιητικό παράγοντα, ενώ ο πληθωρικός Ουόκαπ εξακολουθεί να παίζει περισσότερο από τον μέχρι προ τινος αναντικατάστατο Σλούκα.

Υπάρχει αναντικατάστατος παίκτης στον φετινό Ολυμπιακό; Μάλλον όχι και αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος του.

Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, τα 27:51 συμμετοχής του Σάσα Βεζένκοφ στη χειρότερη φετινή εμφάνισή του (9 πόντοι, 3/9 σουτ, 2 ριμπάουντ) φανερώνουν ποια είναι η λυδία λίθος αυτής της ομάδας.