«Αγόρι μου, με την ευχή μας»

Καταδικασμένος από το μέγεθός του σε χαμηλό βλέμμα, ο Παναθηναϊκός πήγε στη Μόσχα για να χάσει και να βγάλει την υποχρέωση. Και την έβγαλε χωρίς να χολοσκάει, με κάπως δύσπεπτη εικοσάρα (77-97).

Το ίδιο έγινε στη Μαδρίτη, το ίδιο θα γίνει στο Μιλάνο και στη Βαρκελώνη, το ίδιο συνέβη από κεκτημένη μη ταχύτητα στο Βελιγράδι.

Για κακή του τύχη, δεν γίνεται να παίξει όλους τους εκτός έδρας αγώνες του στο Φάληρο, με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Tότε θα είχε και ένα κάποιο κινητρο.

Αν ο Παναθηναϊκός είναι να βγάλει διπλό κάπου στην Ευρώπη, ξέρει ότι θα το αναζητήσει σε έδρες όπως το Βερολίνο ή το Καζάν.

Η έξις, ξέρετε, γίνεται δευτέρα φύσις και η μία ήττα φέρνει την άλλη, όπως συνέβη στο Μόναχο.

Αύριο συμπληρώνεται ένα έτος από την τελευταία νίκη του «τριφυλλιού» εκτός συνόρων: 77-80 την Αρμάνι, που αργότερα έφτασε στο final-4 της Κολωνίας.

Συμπτωματικά, αυτή είναι η ομάδα που τον περιμένει στο επόμενο ταξίδι του. Δυστυχώς χωρίς τον τραυματία Μήτογλου.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε απόψε χωρίς τον Ιωάννη Παπαπέτρου, αλλά και η ΤΣΣΚΑ εμφανίστηκε στο παρκέ δίχως τους Σενγκέλια, Χάκετ, Φόιγκτμαν.

Ο Παναθηναϊκός όμως βγαίνει στην αγορά και ψαρεύει σε θολά ρηχά νερά μπας και βρει κανένα ζαλισμένο λαβράκι, ενώ οι Ρώσοι έχουν την πολυτέλεια να προσλάβουν παίκτη της Εθνικής ΗΠΑ και να τον χρησιμοποιούν μόνο στις προπονήσεις (τον «Μάνιμαλ» Φαρίντ).

Για να νικήσει οποιονδήποτε οπουδήποτε, ο πρωταθλητής Ελλάδας θα πρέπει να πάρει πολλά από πολλούς και να παραταχθεί με όλους τους κομβικούς παίκτες ετοιμοπόλεμους.

Όταν του λείπει ο κορυφαίος παίκτης του, και έχει και τον έναν από τους δύο αξιόπιστους σκόρερ του άσφαιρο, δεν έχει ελπίδες να επιπλεύσει στα βαθιά της Μόσχας.

Για να μη το πολυλογούμε, Παναθηναϊκός χωρίς τον Παπαπέτρου δεν υπάρχει. Όταν λείπει ο αρχηγός, καταρρέει η άμυνα, καταρρέει και η επίθεση. Ο πράσινος πήχης χαμηλώνει ανεπανόρθωτα.

Ο Λεωνίδας Κασελάκης μπορεί να κάνει τη διαφορά σε ένα ματς Ελλάδας-Λευκορωσίας, αλλά είναι άδικο να του ζητάμε να μαρκάρει τον Μιλουτίνοφ στην πίσω γραμμή, όπως έκανε με επιτυχία 1-2 φορές απόψε.

Η άμυνα ζώνης που σκαρφίστηκε ο Πρίφτης στις αρχές του Νοέμβρη μπορεί να μπλόκαρε κάποιους ανυποψίαστους (τη Μπάγερν, τον Ολυμπιακό και τη Ζενίτ), αλλά απέναντι στην ΤΣΣΚΑ των πολλών ικανών σουτέρ ισοδυναμούσε με προσευχή.

«Αγόρι μου, απόψε θα κάνεις ό,τι θέλεις, με την ευχή μας», ήταν σαν να έλεγε στον Σβεντ.

Ο Ρώσος γκαρντ ζορίζεται όταν τον τραμπουκίζουν, αλλά γίνεται σκόρερ και δημιουργός παγκόσμιας κλάσης όποτε αφήνεται να δράση ανενόχλητος.

Ξεκίνησε με 4/4 τρίποντα, συνέχισε με 13 ασίστ που ξεγύμνωσαν την ελληνική άμυνα και μοίρασαν έτοιμα καρφώματα και γενικά έπαιξε σαν να μην υπήρχε αντίπαλος.

Τουλάχιστον μας έκανε και γελάσαμε, με το στιγμιότυπο μαλλί-φιλί (και παντελόνι Λη) λίγο πριν το τζάμπολ.

Η ΤΣΣΚΑ δεν χρειαζόταν Χάκετ και Σενγκέλια για να νικήσει αυτόν τον Παναθηναϊκό, χρειαζόταν Σβεντ και 1-2 ψηλούς με καλά τελειώματα.

Α, και τον Αντόνοφ, που πέτυχε 16 πόντους, ενώ μετρούσε όλους κι όλους 12 (σε 51 λεπτά συμμετοχής) στη φετινή Euroleague.

Κάποιοι ξαφνιάστηκαν από τη ρέντα του Ρώσου φόργουορντ, που θυμίζει τον Μόνια αλλά χωρίς το ταλέντο, ωστόσο εμείς οι παλιοσειρές τον θυμόμαστε να βάζει 27 πόντους στην Εθνική μας σε ένα φιλικό του 2015 στην Ξάνθη.

Κάποια άλλη φορά, που θα έχω περισσότερο χρόνο, θα σας πω και τι συνέβη στα ελληνικά αποδυτήρια, εκείνες τις μέρες. Άλλωστε ο πρωταγωνιστής δεν παίζει πια στην Εθνική.

Ο Παναθηναϊκός αμύνθηκε με βλέμματα και έδωσε σχεδόν 100 πόντους στην ίδια ΤΣΣΚΑ που τον Νοέμβρη έφτανε μετά βίας τους 80, ακόμα και πλήρεις.

Στην άλλη άκρη του γηπέδου, οι ορέξεις του φορμαρισμένου Νέντοβιτς έμειναν αναξιοποίητες, όπως και ο ιδρώτας του Οκάρο Ουάιτ και η ικανότητα του Παπαγιάννη να βγάζει από τη μύγα ξύγκι και να σκοράρει καμιά 10αριά ποντάκια χωρίς να παίρνει πάσες.

Ο Μέικον μοίρασε 8 ασίστ, αλλά ουδείς το πήρε είδηση όσο παιζόταν το ματς.

Υπό άλλες συνθήκες, οι 77 πόντοι του Παναθηναϊκού θα ήταν αρκετοί για να εμφανιστεί τουλάχιστον ανταγωνιστικός, αλλά η Μόσχα έχει άλλους νόμους.

«Είναι φανερό, ότι η ΤΣΣΚΑ προετοιμάστηκε καλά για να μας αντιμετωπίσει», έλεγε στο ημίχρονο ο Νεμάνια Νέντοβιτς. «Για να αντιμετωπίσει τη ζωνίτσα μας», εννοούσε.

Άλλο τίποτε δεν βρίσκω να γράψω για το αποψινό σουαρέ, αφού με πνίγει και ο γκρίζος καπνός από τη συνάντηση Λιόλιου-Βατούτιν.

Κάτι μισόλογα που κυκλοφόρησαν, περί «εναλλακτικών λύσεων που εξετάζονται», είναι είδηση μοναχά για τους αιθεροβάμονες.

Μακάρι να διαψευστώ οικτρά και να φάω τα χαρτιά και το κομπιούτερ μου, αλλά δεν πιστεύω ότι η ΤΣΣΚΑ θα συγκινηθεί από τα καλοπιάσματα του νέου προέδρου της ΕΟΚ.

Σε τέτοια υπέρ πάντων εκστρατεία, έπρεπε να ηγηθούν, ή έστω να συμμετάσχουν, οι ταβάριτς Ζήσης και Ντικούδης. Φορώντας τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ, την οποία τίμησαν στα νιάτα τους.