Και ολοένα γεμίζει το σακούλι...

Εάν το σημάδι μίας μεγάλης ομάδας είναι να κερδίζει στη μέτρια -ως κακή- μέρα της και να αστοχεί όποτε επιχειρεί αυτοχειρία, τότε ναι, ο Ολυμπιακός είναι σε τροχιά ευρωπαϊκ΄ς διάκρισης.

Έχω διατυπώσει κάμποσες φορές την άποψή μου, ότι το φετινό δημιούργημα του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι ικανό να πετύχει κάτι σπουδαίο και πάντως να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα της προηγούμενης διετίας, ομολογώ όμως ότι και εγώ περίμενα τις δοκιμασίες του Μιλάνου και του Καζάν για να αγγίξω με σταθερότερο χέρι τον τύπον των ήλων.

Ήταν δύο κρίσιμα τεστ, τρία με αυτό της ερχόμενης Πέμπτης στο Βελιγράδι, σαν κατατακτήριες εξετάσεις. Ικανά να δείξουν αν ο Ολυμπιακός του 2021-22 είναι contender ή pretender.

Να λοιπόν, που οι «κόκκινοι» κατατρόπωσαν την Αρμάνι με σεμινάριο μπάσκετ, ενώ φεύγουν όρθιοι από τη Ρωσία με το αποψινό 84-87, έστω χωρίς να μαγέψουν κανέναν.

Η Ούνιξ, θυμηθείτε, μετρούσε τέσσερις συνεχόμενες νίκης, ενώ γνωρίζει καλά αυτό που λησμόνησε η νέα ομάδα του προηγούμενου προπονητή της: τη διαφορά στο σύγχρονο μπάσκετ κάνουν οι ταλαντούχοι γκαρντ.

Υπό κανονικές συνθήκες, οι 41 πόντοι των Κάνααν και Λ.Μπράουν θα ήταν επαρκής υποθήκη νίκης. Ο Ολυμπιακός άντεξε το σφυροκόπημα της γ’ περιόδου (όταν δέχθηκε 17 πόντους σε 5 λεπτά), δεν πτοήθηκε από τα 5/8 τρίποντα του εξαιρετικού Αϊζέια Κάνααν μετά την ανάπαυλα και έβγαλε στον αφρό τους δικούς του πρωταγωνιστές στην τελική ευθεία του αγώνα.

Όσο και αν το hero ball και το μακρινό σουτ είναι της μοδός, τέτοιους αγώνες τους κερδίζει ο παίκτης που τελειώνει με 10+6+5 και βρίσκει και τα κότσια να πετύχει το κρισιμότερο καλάθι με τρεις αντιπάλους να τον τραβολογάνε.

Αλήθεια, τι απέγιναν αυτοί που στραβομουτσούνιαζαν όποτε έβλεπαν τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη;

Να σας πω εγώ, τι απέγιναν. Κλείστηκαν σιωπηλοί στην ίδια τρύπα όπου κρύβονται όσοι ετοιμάζονταν να αποδεσμεύσουν τον Σάσα Βεζένκοφ στο φινάλε της εποχής Μπλατ.

Ονόματα δεν λέμε και διευθύνσεις δεν αποκαλύπτουμε, αλλά κάποιοι από αυτούς φορούν και σήμερα τα κόκκινα.

Ο κωλοπετσωμένος Βούλγαρος, που με κάνει διαρκώς να ξεψαχνίζω τους κανονισμούς για να βρω αν υπάρχει περιθώριο να τον ντύσουμε στα μπλε τον Σεπτέμβρη, είναι ο πιο αξιόπιστος σκόρερ του Ολυμπιακού, η εγγύηση για ομαλή μετάβαση στην μετά Πρίντεζη εποχή.

Αλλά όχι μόνο αυτό. Πόσοι παίκτες μπορούν να παίξουν απνευστί 25 λεπτά σε αγώνα τέτοιας έντασης (από την ανάπαυλα του ημιχρόνου και μετά), να διαπρέψουν σε όλους τους τομείς και να έχουν και τις ανάσες για να βάλουν το σουτ της νίκης με χέρι αλφάδι;

Το τρίποντο του Βεζένκοφ στα 30’’ ανέβασε τη διαφορά στο +5 και του έδωσε αυτοδικαίως τον τίτλο του MVP, αλλά εγώ θυμάμαι περισσότερο τα κερδισμένα ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση, τα deflections, τις σωστές επιλογές, την απόλυτη ευστοχία στις βολές, την προσωπική άμυνα, την κρίσιμη τάπα στον Χέζονια.

Η προσωπική στατιστική του Σάσα μοιάζει με κέντημα: 22 πόντοι, 3/3 δίποντα 3/7 τρίποντα, 7/7 βολές, 5-2 ριμπάουντ, 5 κλεψίματα, 3 ασίστ, 1 τάπα, 2 λάθη, 5 κερδισμένα φάουλ σε 38:10.

Ναι, 38 λεπτά και 10 δέκα δευτερόλεπτα. Χαλάλι του λοιπόν, η κακή πάσα που κράτησε την Ούνιξ ζωντανή λίγο πριν το φινάλε της κανονικής διάρκειας.

Τα 15 λάθη του Ολυμπιακού δεν είναι καθόλου λίγα (ιδίως αν θυμηθεί κάποιος ότι είχε μόλις 5 στο τέλος της γ’ περιόδου), αλλά ισοσκελίζονται στην οικονομία του αγώνα από τις 26 ασίστ.

Ο απολαυστικός Κώστας Σλούκας μοίραζε δώρα σαν αη-Βασίλης παρά το ανελέητο κυνηγητό του σκληροτράχηλου Τζον Μπράουν, αλλά ξέμεινε από δυνάμεις στο τέλος και έχασε τη βολή που θα σφράγιζε τη νίκη 6 δευτερόλεπτα αρχύτερα.

Ο Χέζονια προσπάθησε να πετύχει το τρίποντο της ισοφάρισης για να το αφιερώσει στους παλιόφιλούς του, αλλά βρήκε σίδερο.

Παρά την αστοχία του (1/12 σουτ και 3/5 βολές μετά το εναρκτήριο τρίλεπτο), δεν ήταν κακός απόψε ο μέχρι προ τινος «πράσινος» Μάριο. Πότε έδωσε στον Παναθηναϊκό 33 λεπτά με 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 1 τάπα και 4 κλεψίματα;
Ο Ολυμπιακός μετράει πλέον 2 εκτός έδρας νίκες στη σειρά και 9 συνολικά, οπότε ουδείς θυμάται το 0-4 των ντέρμπι με Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Ζενίτ και Εφές.

Τα πιο δύσβατα ταξίδια του ανήκουν ήδη στο παρελθόν, με εξαίρεση την επίσκεψη στο παλάτι της Σπανιόλας βασίλισσας.

Και πώς ακριβώς να παραβλέψει κανείς την άπταιστη διαδρομή (7-0) του Φαλήρου, σε μία διοργάνωση όπου την ιστορία τη γράφουν οι γκέλες;

Δεκέμβριο μήνα, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν στην ατζέντα τους ένα εξάμηνο ικανό να τους ανεβάσει ξανά στην ευρωπαϊκή βιτρίνα και στο σακούλι τους φασούλια ολόφρεσκα, που θα τα ζήλευε οποιοσδήποτε μνηστήρας πλην των δύο Ισπανών.

Οι αναμετρήσεις με την Αρμάνι και με την Ούνιξ σήμαιναν πολύ περισσότερα από όσα πιάνει το γυμνό μάτι και πάντως πολύ περισσότερα από το ντέρμπι του ψωραλέου ελληνικού πρωταθλήματος.

Την ήττα από τον Παναθηναϊκό ο Ολυμπιακός τη μετουσίωσε σε πείσμα και την προσπέρασε δίχως τον παραμικρό κλυδωνισμό.

Στοιχηματίζω ότι το αεροπλάνο της επιστροφής από το παγερό Καζάν θα είναι γεμάτο με χαμόγελα αισιοδοξίας και σιγουριάς.