Όταν το γεύμα είσαι εσύ

To Μιλάνο ήταν η τελευταία ευρωπαϊκή έδρα την οποία άλωσε ο Παναθηναϊκός, ταπεινός ταξιδευτής των μακρυσμένων πόντων και των θολών οριζόντων.

Το ημερολόγιο έγραφε 3 Δεκεμβρίου 2020 και θυμάμαι ότι δεν ήταν καν έκπληξη, παρ’ όλο που οι «πράσινοι» ανέτρεψαν διαφορά 15-20 πόντων στο δεύτερο ημίχρονο.

Δεν ήταν έκπληξη, διότι ο Παναθηναϊκός (ακόμα και) του 2020-21 ήταν φανερό ότι έκρυβε μέσα του τον σπόρο μίας πολύ καλής ομάδας.

Ναι, ικανής να κερδίσει και εκτός έδρας έναν αντίπαλο επιπέδου final-4, άσχετα αν τότε δεν πολυπιστεύαμε ότι οι Ιταλοί θα έφταναν στην Κολωνία. Έστω χωρίς προπονητή της προκοπής.

Ποιος και με τι θράσος μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο για τη φετινή βερσιόν του «τριφυλλιού»;

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό και για όσους επιμένουν να ζουν με ψευδαισθήσεις μεγαλείου, η βαθμολογία της Euroleague λέει όλη την αλήθεια.

Θα κερδίζει τους μικρούς στην έδρα του, μια στο τόσο θα πιάνει κώτσο κάποιον μεγαλομεσαίο σαν τη Ζενίτ ή τη Φενέρ ή και την Εφές του φθινοπώρου, αλλά στις λυκοφωλιές θα πηγαίνει με μοναδικό στόχο να βγάλει την υποχρέωση, με εξαίρεση το Φάληρο όπου φυσούν διαφορετικοί άνεμοι: -23 στη Βαρκελώνη, -20 στη Μόσχα, -33 στο Βελιγράδι, -24 στο Μιλάνο με το αποψινό 75-54.

Όταν σε προσκαλούν σε δείπνο και βλέπεις ότι δεν υπάρχει καρέκλα για να καθίσεις, προφανώς το γεύμα είσαι εσύ.

Δεν χρειάζεται πολλή ανάλυση το αποψινό ματς ούτε τη σηκώνει. Εκτός πια, αν τραβήξουμε τη γραμμή στο 19ο λεπτό, όταν η εικόνα με έκανε να γράφω στο live του Gazzetta για ευκαιρία νίκης.

Η Αρμάνι έχει για 12ο παίκτη τον υποψήφιο MVP της περυσινής Basket League (Tζέριαν Γκραντ), ενώ διαθέτει την πολύτέλεια να προσφέρει 35 λεπτά ξεκούρασης σε μονάδες όπως ο Ντατόμε (06:57) ή ο Ταρζούσκι (04:18).

Απέναντι στα Αρμάνι της Αρμάνι, και μπροστά στα μάτια του Τζόρτζιο Αρμάνι, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ντυμένος με κουρέλια, αφού τις δύο ομάδες χωρίζουν πλέον 14 θέσεις στην κατάταξη και δεκάδες εκατομμύρια στον προϋπολογισμό.

Κάτι τέτοιο εννοούσε ο Ντίνος Μήτογλου, όταν έριχνε μαύρη πέτρα πίσω του μουρμουρίζοντας κάτι για έλλειψη προοπτικής και φιλοδοξίας.

Ο Μήτογλου μπορεί να πάει στο Βερολίνο τον Μάιο του 2022, ενώ οι «πράσινοι» θυμούνται ακόμη τον Μάιο του 2009.

Για να διεκδικήσει νίκη σε τέτοιο ματς ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να εμφανιστεί πλήρης και με τα βαριά όπλα του σε λειτουργία τούρμπο.

Αλλά ο Νέντοβιτς βρισκόταν τραυματίας στην Αθήνα, ο Παπαπέτρου θυμίζει ρομπότ χωρίς μπαταρίες από τότε που ασθένησε, ο Μέικον παλεύει σαν καλαμιά στον κάμπο, ο Παπαγιάννης περιμένει καμιά πάσα με προσευχές στον θεό των ανέμων.

Ποιος παίκτης με πράσινη φανέλα μπορεί να ισχυριστεί ότι διακρίθηκε απόψε στο παροιμιωδώς κατηφορικό «Φόρουμ» του Μιλάνου; Ουδείς.

Το κόλπο του υπνωτισμού έπιασε για ένα ημίχρονο, αλλά ήταν ο ίδιος ο Παναθηναϊκός αυτός που εμφανίστηκε υπνωτισμένος αμέσως μετά την ανάπαυλα (33-29).

Όταν η Αρμάνι ολοκλήρωσε το σερί 16-0, ο Παναθηναϊκός μετρούσε πλέον 7:09 χωρίς πόντο!

Το δράμα για το «τριφύλλι» είναι ότι αυτά συνέβησαν στο ίδιο γήπεδο όπου ο Ολυμπιακός κέρδισε με 21 πόντους πριν από δυόμισυ εβδμάδες και ότι μιλάμε για την ίδια Αρμάνι που μετρούσε 4 ήττες στα τελευταία 5 παιχνίδια της.

Τα πολλά λόγια, όμως, είναι φτώχεια. Ο Κάιλ Χάινς και ο «Τσάτσο» Ροντρίγκεθ έμοιαζαν σαν να παίζουν άλλο άθλημα, σε σχέση με τους αντίστοιχους παίκτες του Παναθηναϊκού.

Επειδή όμως η 23η Δεκεμβρίου έχει τον δικό της μικρόκοσμο και το δικό της μικροκλίμα, το τελευταίο διάστημα (και) του αποψινού αγώνα αφιερώθηκε σε πειράματα και ετοιμασίες εν όψει του «πρασινοκόκκινου» ντέρμπι που έρχεται.

Το ΟΑΚΑ είναι ήδη σημαιοστολισμένο για να υποδεχθεί όχι τον Σάρας και τον Καλάθη (που άλλωστε είναι τραυματίας), αλλά τους θριαμβευτές του Φαλήρου.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι είδους νέο έτος θα ξημερώσει σε περίπτωση ήττας από τον Ολυμπιακό.

Για την πιθανότητα νίκης του Παναθηναϊκού δεν συζητάμε, διότι τότε θα βγει ο αη Βασίλης από την καπνοδόχο ντυμένος στα πράσινα.