Το μπάσκετ της πριν τον Κάρι εποχής

Τη μέρα που σύμπας ο πλανήτης μιλούσε για το ρεκόρ του Στεφ Κάρι, ο Ολυμπιακός έπαιξε σαν να ήθελε να θυμίσει ότι υπήρχε μπάσκετ και πριν γεννηθεί ο Κάρι.

Η άμυνα που σκότωνε έδινε ρυθμό στην επίθεση, τα άστοχα σουτ των αντιπάλων τους έκοβαν τα ποδάρια, το καθαρό μυαλό και η μεθοδικότητα άνοιγαν (με το συμπάθειο) λεωφόρους στην αντίπαλη ρακέτα και το ΣΕΦ θύμιζε λάκκο λεόντων, με τους παίκτες της Μπάγερν σε ρόλο θηράματος.

Με ελάχιστα τρίποντα ή μάλλον …με καθόλου τρίποντα! Λες και ο Ολυμπιακός ήταν κάποια ομαδάρα βγαλμένη από τη δεκαετία του ’70, όταν το καλάθι τριών πόντων αποτελούσε φουτουριστική φαντασίωση στο μυαλό κάποιων πιονιέρων.

Όταν ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης πέτυχε το πρώτο τρίποντο των Πειραιωτών, είχαν κυλήσει στο ρολόι του ΣΕΦ ακριβώς 28 λεπτά και η στατιστική τους έδινε κουλουράκι της Λαμπρής χριστουγεννιάτικα (0/10).

Ωστόσο, το κοντέρ του γηπέδου έγραφε ήδη 62-31. Η σεμνή τελετή είχε λάβει τέλος και ο δρόμος προς το τελικό 83-60 ήταν ορθάνοιχτος.

Ποιος χρειάζεται τρίποντα, όταν μπορεί να κρατήσει τον αντίπαλο στους 31 πόντους σχεδόν στα 3/4 του αγώνα και παράλληλα διαβάζει το παιχνίδι σαν καλολαδωμένο κομπιούτερ;

Ο Λαρεντζάκης ζεστάθηκε και βάλθηκε να μπουμπουνίζει, ενώ από κάποια παράξενη διαστροφή ο Ολυμπιακός σταμάτησε να βάζει …δίποντα, ενώ μετρούσε 24/30 μέχρι τότε!

Αν δεν έβαζε ένα ο Κώστας Σλούκας στην εκπνοή, οι «ερυθρόλευκοι» θα τελειώναν το ματς χωρίς καλάθι δύο πόντων στο διάστημα 28’-40’. Και άντε να ψάχνεις τη λίστα με τα ρεκόρ, τεταρτιάτικα.

Σας ζάλισα με τους αριθμούς και με τα παράξενα, αλλά δεν σηκώνει πολλή ανάλυση αυτός ο αγώνας.

Όταν ο Ολυμπιακός παίζει όπως έπαιξε στις πρώτες τρεις περιόδους, δεν πρόκειται να ηττηθεί από αντίπαλο μεσαίου ή μικρού βεληνεκούς. Ούτε στο Φάληρο ούτε εκτός έδρας ούτε στο φεγγάρι.

Ο απολογισμός του στο άπαρτο Φάληρο έφτασε στο 8-0 και πιθανότατα θα αυγατίσει ακόμα περισσότερο στο ματς της Παρασκευής με τη Βιλερμπάν, αλλά ο πραγματικός ρούμπος των «ερυθρόλευκων» ήταν τα πρόσφατα διπλά επί της 4ης Αρμάνι και επί της 5ης Ούνιξ. Της ίδιας που σήμερα έκανε παρέλαση στη Μόσχα.

Στο ΣΕΦ, άλλωστε, πρόκειται να καταφτάσουν ομάδες πολύ πιο ισχυρές από τη νερόβραστη αποψινή Μπάγερν: η Μπαρτσελόνα, η Εφές, η ΤΣΣΚΑ, η Ζενίτ, η Αρμάνι και η Ούνιξ που λέγαμε. Χώρια τα πλέι-οφ.

Αυτό σημαίνει, ότι από τις 23 Δεκεμβρίου και μετά θα δυσκολευτεί κανείς να βρει «εύκολο» ματς για τον Ολυμπιακό. Τα εντός έδρας θα είναι τα περισσότερα ζόρικα και τα εκτός έδρας θα είναι ...εκτός έδρας.

Εάν βέβαια κάνει Χριστούγεννα με 12 κουκιά στο σακούλι του, θα φάει γλυκιά γαλοπούλα και μελομακάρονα με γέμιση σαμπάνια.

Η Μπάγερν ξεκίνησε με 0/11 κατοχές και χρειάστηκε ένα συναπτό πεντάλεπτο για να δει καθαρά το ελληνικό καλάθι.

Η αμυντική της επίδοση ήταν κωμικά κακή, ίσως επειδή δεν έχει την πείρα (ή την ποιότητα) για να μείνει όρθια σε ματς που της πάει εξαρχής στραβά.

Μη μπερδεύεστε, εδώ δεν είναι ποδόσφαιρο για να κερδίζουν στο τέλος οι Γερμανοί. Ούτε παίζει ο Λεβαντόφσκι.

Τέτοιους αγώνες στην Euroleague οι ομάδες κλάσης τους τελειώνουν μέσα σε 5-10 λεπτά.

Ο Ολυμπιακός γίνεται καλύτερη ομάδα όταν παίζουν καλά τα βασικά γρανάζια της αμυντικής λειτουργίας του: ο Ουόκαπ (που νομίζω απόψε έκανε το καλύτερο παιχνίδι του), ο Παπανικολάου, ο Φαλ, εννοείται και ο Σάσα Βεζένκοφ.

Η «εφεδρική» πεντάδα αντλεί πνοή από τον ιδρώτα τον βασικών (με τρανό παράδειγμα τον Λαρεντζάκη), ενώ ο Γιώργος Μπαρτζώκας δείχνει διατεθειμένος να ζευγαρώσει όλο και συχνότερα τους Ουόκαπ, Σλούκα στην περιφερειακή γραμμή.

Σήμερα το διέπραξε από το 6ο λεπτό κιόλας, παρ’ όλο που ο Ολυμπιακός βρισκόταν ήδη στο +11 και όλα του πήγαιναν δεξιά.

Αργότερα βέβαια δεν χρειάστηκε να παίξουν μαζί οι δύο δημιουργοί, οπότε έμειναν αμφότεροι στα 22-23 λεπτά συμμετοχής.

Ο Χασάν Μάρτιν φαίνεται ότι την έστριψε τη γωνία και έσωσε το παντεσπάνι του, αν και φρονώ ότι τον αδίκησε κάπως η σφοδρή κριτική των πρώτων εβδομάδων.

Λίγο πολύ το περυσινό μπάσκετ παίζει ο Αμερικανός. Η βελτίωση της ομάδας που τον πλαισιώνει είναι αυτή που τον «εκθέτει» κάπως.

Εάν υπάρχει λεπτομέρεια που αξίζει να συζητηθεί λίγο παραπάνω, αυτή είναι το DNP-CD του Κουίνσι Έισι. Πότε θα παίξει ο νεοφερμένος, αν όχι στο σκουπιδένιο δεκάλεπτο τέτοιων αγώνων;

Προφανώς ο Μπαρτζώκας (που τον πιστεύει πολύ) τον θεωρεί εντελώς ανέτοιμο και τον προετοιμάζει για το δεύτερο μισό της ευρωπαϊκής σεζόν.

Εκτός πια και αν τον πήρε για να μαρκάρει τον Παπαπέτρου ή τον Νέντοβιτς στους τελικούς της Basket League…