Ο ψυχίατρος έσκισε το πτυχίο

To εγχώριο ντέρμπι του Φαλήρου με άφησε ν’ αναρωτιέμαι αν οφείλω να πιστέψω στη μεταφυσική, στα μάγια και στα μαντζούνια.

Προτίμησα, τελικά, να ακούσω την ετυμηγορία του ψυχιάτρου. Μέρες που είναι, μόνο την επιστήμη εμπιστεύομαι.

Ήταν φανερό τότε, ότι ο Ολυμπιακός υπέφερε από κάποιο σύνδρομο που δεν τον άφηνε να καταθέσει στο παρκέ την ανωτερότητά του. Ακόμα και όταν αυτή ήταν οφθαλμοφανής.

Τα περί «βαριάς φανέλας» και «αδάμαστης ψυχής» είναι ωραία για εσωτερική κατανάλωση και για τίτλους οπαδικών φυλλάδων, αλλά δεν αντέχουν σε σοβαρή ανάλυση.

Για να μη το πολυψειρίζουμε, ο Ολυμπιακός δεν έχασε από τον Παναθηναϊκό εκείνο το βράδυ, αλλά από τον εαυτό του.

Ώσπου, ω του θαύματος, η μπασκετική λογική επέστρεψε στο προσκήνιο και η διαφορά ποιότητας που χωρίζει φέτος τις δύο ομάδες καθρεφτίστηκε (όχι μόνο στη βαθμολογία, αλλά και) στο σκορ μιας μετωπικής σύγκρουσης: 65-84.

Δεκαεννέα πόντοι απόσταση και μάλιστα μέσα στο ΟΑΚΑ. Υπέρ του ξαπλωμένου στο κρεβάτι τού ψυχαναλυτή.

Το ντέρμπι δεν ήταν ντέρμπι. Επειδή ο Ολυμπιακός ήταν Ολυμπιακός.

Σύμφωνοι, κάπως κολακευτική για τον νικητή και άδικη για τον ηττημένο η λυπητερή της βραδιάς, αλλά μόνο σε ότι αφορά το σκορ.

Χρειάζεται ειδική μορφή τύφλωσης για να αμφισβητηθεί η ανωτερότητα του Ολυμπιακού στο ευρωελληνικό ντέρμπι που κλείνει το 2021.

Απομένει να δούμε, κατά πόσον το σύνδρομο έφτασε στην ημερομηνία λήξης του ή όχι. Αν ήρθε η ώρα για να σκίσει το πτυχίο του ο ψυχίατρος.

Αυτό θα το μάθουμε στους τελικούς της Basket League, αλλά και νωρίτερα, όταν οι «αιώνιοι» θα βρεθούν ξανά αντιμέτωποι στο ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα και σε ουδέτερο έδαφος για το Κύπελλο.

Η Ευρώπη, στο μεταξύ, ανήκει στον Ολυμπιακό. Όσοι «πράσινοι» μεγάλωσαν αλλιώς θα πρέπει να το πιουν αυτό το πικρό ποτήρι, ιδίως όταν φτάσει η ώρα των ευρωπαϊκών πλέι-οφ τον Απρίλιο.

Δεν γνωρίζω τι μπορεί να κρύβει το μέλλον, ιδίως αν προκύψουν λοκντάουν και κεκλεισμένες θύρες στα γήπεδα, πιστεύω όμως ότι ο Ολυμπιακός του Δεκεμβρίου είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Το έχω γράψει περισσότερες από μία φορές.

Και όμως, ο Παναθηναϊκός βρήκε τρόπους να τον παγιδεύσει για 10-15 λεπτά: από την ανάπαυλα του ημιχρόνου μέχρι το τελευταίο βιράζ του παιχνιδιού.

«Εάν θέλουμε να φτάσουμε ψηλά, πρέπει να μελετήσουμε το βίντεο της τρίτης περιόδου και να βρούμε τι κάναμε λάθος», είπε μετά το ματς ο Σάσα Βεζένκοφ, ολοένα πιο ανθεκτικός στα «πρέπει».

Το 32-47 έγινε 51-54 μέσα σ’ ένα δεκάλεπτο και μάλιστα ο Παναθηναϊκός έχασε και ευκαιρία να ισοφαρίσει, με το τούβλο του Κέντρικ Πέρι.

Έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του όταν άφησε κατά μέρος τις ζωνούλες και ξάφνιασε τους «ερυθρόλευκους» με μία δυναμική, αντρική αν μου επιτρέπετε το λανθάνον σεξιστικό, άμυνα που έβγαλε τον Σλούκα εκτός παιχνιδιού και μίκρυνε το γήπεδο.

Χωρίς τον Σαντ-Ρόος, άλλωστε, η άμυνα ζώνης δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματική. Και ο Μπαρτζώκας την είχε μελετήσει καλά.

Ο Ολυμπιακός έδωσε πρώτος δικαιώματα στα τέλη του πρώτου μέρους, όταν παρέταξε πεντάδες χωρίς εξωτερική απειλή (με ΜακΚίσικ, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Μάρτιν) ή και εντελώς ακυβέρνητες (με τους Σλούκα, Ουόκαπ ταυτόχρονα στον πάγκο).

Ο Δημήτρης Πρίφτης δεν είχε τον «λόκο» Σαντ-Ρόος να κλείνει αμέτρητες τρύπες στην άμυνα, βρήκε όμως τον καμικάζι που χρειαζόταν στο πρόσωπο του υποτιμημένου Μποχωρίδη και έστειλε τους εχθρούς στα νύχια του Γιώργου Παπαγιάννη.

Οι απανωτές τάπες του ψηλού στους Ουόκαπ, Ντόρσεϊ όχι μόνο προκάλεσαν βραχυκύκλωμα στον Ολυμπιακό, αλλά πυροδότησαν και αιφνιδιασμούς, για μία ομάδα που αγκομαχούσε για κάθε πόντο στο πέντε εναντίον πέντε.

Συχνά μάλιστα τελείωνε τις φάσεις ο ίδιος ο Παπαγιάννης στο ανοιχτό γήπεδο! Η τελευταία γραμμή άμυνας γινόταν αστραπιαία πρώτο κύμα επίθεσης.

Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να πάρει τέτοιο ματς με άχρωμο Μέικον, μέτριο Παπαπέτρου, ανύπαρκτο Πέρι και παροπλισμένο Σαντ-Ρόος.

Όταν η άμμος στην πράσινη κλεψύδρα άδειασε, ο Ολυμπιακός είχε ακόμη το δικό του ρεζερβουάρ μισογεμάτο.

Κέρδισε το ματς χάρη στον 9ο παίκτη του (ΜακΚίσικ) και άντεξε να κουβαλήσει την απίστευτη αστοχία των Λαρεντζάκη (0/7 τρίποντα), Ουόκαπ (1/7 σουτ), ακόμα και Παπανικολάου (1/5 προσπάθειες).

Παράλληλα ο Σλούκας έμεινε άποντος επί 15 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ ο Ντόρσεϊ σούταρε 1/7 τρίποντα αν εξαιρεθεί το εναρκτήριο δίλεπτο και η «βόμβα» που ερέθισε την εξέδρα στην εκπνοή.

Και όμως, το κοντέρ έγραψε 65-84, για λογαριασμό της ομάδας που έγραψε 1/10 τρίποντα στην γ’ περίοδο και δέχθηκε και 6 τάπες!

Ίσως επειδή κράτησε τον αντίπαλό της 7 λεπτά σερί άσφαιρα (από το 32-39 στο 32-47) και γενικά του έβγαλε το λάδι στην άμυνα. Εξηνταπέντε πόντοι δεν κερδίζουν ντέρμπι.

Ο Παναθηναϊκός είχε τέσσερις παίκτες που έμειναν στο παρκέ 30-38 λεπτά και, όπως ήταν φυσικό, ξέμεινε από δυνάμεις. Την ίδια ώρα, ο Μπαρτζώκας είχε την πολυτέλεια να κρατήσει χρήσιμους παίκτες ανενεργούς στον πάγκο (Ζαν-Σαρλ).

Ο Ολυμπιακός έδωσε την εντύπωση ότι δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο για να επιβάλει τον νόμο του, παρά ένα μικρό δεκανίκι ώστε να αποφύγει τα παραπατήματα στο ξεκίνημα του αγώνα.

Το βρήκε στα δύο τρίποντα του Τάιλερ Ντόρσεϊ, ένα απέναντι στην οργανωμένη άμυνα και ένα «ορειβατικό» στον αιφνιδιασμό: 0-6 με το καλησπέρα.

Ο ψυχρός Βεζένκοφ έχανε αρχικά πολλές μάχες από τον Οκάρο Ουάιτ, αλλά αφυπνίστηκε στα μισά της β’ περιόδου και εκτόξευσε τη διαφορά στα ύψη με δύο απανωτά τρίποντα (23-37).

Και όταν ο Ολυμπιακός χρειάστηκε έναν ήρωα για να αντέξει τη μάχη χαρακωμάτων και τις εκδηλώσεις της φλογισμένης εξέδρας, το βρήκε στο πρόσωπο του παίκτη που μοιάζει φτιαγμένος για «κορ-α-κορ» μονομαχίες και για ακροβασίες στην κινούμενη άμμο.

Ο Σακίλ ΜακΚίσικ πέτυχε πέντε καλάθια που στην οικονομία του αγώνα ήταν το ένα βαρύτερο από τ’ άλλο: τρίποντο στο 32-39, τρίποντο στο 51-54, καλάθι και φάουλ στο 54-57, λέι-απ στο 56-61, τρίποντο εν στάσει στο 58-63.

Το όλον, 13 από τους 24 πόντους του Ολυμπιακού στο ενάμισυ δεκάλεπτο της βασανιστικής δυστοκίας.

«Η δυναμική φέτος έχει αλλάξει», εξήγησε ο ίδιος. «Προτιμώ να είμαι μέλος μίας ομάδας που κερδίζει και να παίζω λιγότερο, παρά να έχω μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής και να χάνουμε».

Το μακρινό σουτ του Αμερικανού δεν είναι πάντοτε αξιόπιστο, αλλά τα ανεξάντλητα αποθέματα ενέργειας που διαθέτει αποτελούν εφόδιο ανεκτίμητης αξίας όταν οι άλλοι κουράζονται.

Ο ΜακΚίσικ δεν έφτασε καν τα 19 λεπτά συμμετοχής. Στο τέλος έδινε την εντύπωση ότι άντεχε να παίξει άλλο ένα ημίχρονο.

Για καλή τύχη του μπάσκετ, το ντέρμπι ολοκληρώθηκε χωρίς αμφισβητήσεις, χωρίς ίντριγκα, χωρίς διαμαρτυρία.

Ολη μέρα σήμερα, οι φανατικοί των δύο ομάδων έβλεπαν και ξανάβλεπαν το βίντεο με το πολυσυζητημένο φάουλ που κέρδισε ο Μίροτιτς στο θρίλερ Μπαρτσελόνα-Ούνιξ και περίμεναν το σουαρέ του ΟΑΚΑ με ζωνάρι λυμένο.

Αλλά έμειναν με τη όρεξη. Δεν είχε την πολεμική και τη φλόγα του παλιού καιρού, αυτό το ντέρμπι.

Στο τέλος ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, αφού οι «κόκκινοι» ξόρκισαν το φάντασμα του Νοέμβρη, οι «πράσινοι» κέρδισαν χειροκροτήματα για την προσπάθεια και οι ουδέτεροι είδαν ένα ωραίο ματς με υψηλό δείκτη ποιότητας και ίχνη σασπένς.

«Η ουσία είναι ότι δεν χάσαμε το προβάδισμα ούτε για μία στιγμή», επισήμανε ο Γιώργος Μπαρτζώκας.

Η ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη καταφτάνει πληγωμένη την Τετάρτη στο Φάληρο, και ο Ολυμπιακός έχει μία σπουδαία ευκαιρία να πάρει ακόμα μεγαλύτερες αποστάσεις από τις ομάδες που βρίσκονται εκτός τετράδας.