Στην καρέκλα του ηλεκτροσόκ

Ας αρχίσουμε από το διά γυμνού οφθαλμού προφανές, που κοντέψαμε να το ξεχάσουμε επειδή «έλα μωρέ, ποια Μονακό»: μία ήττα στο Μόντε Κάρλο θα πρέπει να θεωρείται εντός προγράμματος.

Πριν τον Ολυμπιακό, γνώρισαν βαριές ήττες στο Πριγκηπάτο η Εφές (102-80), η ΤΣΣΚΑ (97-80), η Φενέρμπαχτσε (92-78), η Μπάγερν (94-71).

Με στεγνά πόδια έφυγαν μόνο ομάδες της πρώτης πεντάδας και η …Βιλερμπάν. Κρατήστε το αυτό το τελευταίο, θα μας χρειαστεί.

Ακόμα και η βαθμολογία, που θέλει τους Μονεγάσκους να αγκομαχούν εκεί που σκάει το κύμα, μεταξύ 8ης και 9ης θέσης, ψέματα λέει.

Η ομάδα του ασυγκράτητου Μάικ Τζέιμς μετρούσε 4 νίκες σε 5 αγώνες απέναντι στις ρωσικές ομάδας, με διπλά στην Αγία Πετρούπολη και στο Καζάν.

Το πραγματικό ρεκόρ της, 16-14, θα την έφερνε και με τα δύο πόδια μέσα στα πλέι-οφ και ενδεχομένως σε τροχιά σύγκρουσης με τον Ολυμπιακό.

Μετά την αποψινή συντριβή (92-72 και πάλι καλά), ουδείς στον Πειραιά θα έβλεπε με καλό μάτι μία αναμέτρηση 5 αγώνων με τη Μονακό. Και ας της λείπει το «ανάστημα», το «εκτόπισμα» και το «ειδικό βάρος».

Ο φετινός Ολυμπιακός των 11 ετοιμοπόλεμων καλών παικτών είναι φτιαγμένος για να αντέχει τον πόλεμο των 15 ημερών, αλλά όχι απαραίτητα απέναντι σε αντίπαλο με την αθλητικότητα, τον ρυθμό, το μπρίο και την επιθετική ικανότητα των Γάλλων.

Tέτοιος είναι και η εξαιρετικά άβολη Βιλερμπάν, έστω με λιγότερο ταλέντο. Είπαμε, όμως, αυτό θα μας χρειαστεί στη συνέχεια του κειμένου – και της εβδομάδας.

Υπάρχει, ωστόσο, και δεύτερη όψη στο νόμισμα της Τετάρτης. Αντί να χρησιμοποιήσω δικούς μου αφορισμούς, δανείζομαι τα λόγια του Γιώργου Μπαρτζώκα -σε κάπως ελεύθερη απόδοση- από το τελευταίο τάιμ-άουτ.

«Παίζουμε στον Ολυμπιακό και πρέπει να παλεύουμε. Δεν έχω πρόβλημα αν κάνετε λάθος, αλλά δεν ανέχομαι να κάθεστε κοιτάζετε στην άμυνα. Είναι απαράδεκτο να διαλέγετε αγώνες».

Αυτό είναι, λοιπόν, το πρόβλημα; Υπάρχουν στον Ολυμπιακό παίκτες που διαλέγουν αγώνες για να τα δώσουν όλα και εμφανίζονται με ένδυμα περιπάτου στους υπόλοιπους;

Είναι βαριά κι ασήκωτα τα λόγια του προπονητή, αλλά αυτό το ηλεκτροσόκ ήταν ο σκοπός του: να γίνει αγκάθι στα πλευρά των παικτών του.

Ο Ολυμπιακός παρουσίασε εικόνα διάλυσης μετά την πρώτη περίοδο, ομάδας που νόμιζε ότι θα κέρδιζε μόνο με τη λαμπερή στολή της.

Δυστυχώς, η ευρωπαϊκή στολή των «ερυθρολεύκων» δεν προκαλεί ακόμη δέος. Και ας έλεγε ξανά και ξανά ο Σάσα Ομπράντοβιτς ότι «ο Ολυμπιακός είναι από τα φαβορί για την τετράδα».

Γίνομαι αυστηρός, στις δύσκολες βραδιές, γιατί μου το επέτρεψε με τις φετινές επιδόσεις του ο ίδιος ο Ολυμπιακός. Καλύτερα να βρίσκεται αντιμέτωπος με σκληρή κριτική, παρά να πορεύεται με αυλοκόλακες και χειροκροτητές.

Όταν ο Ολυμπιακός παίζει καλά μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε οπουδήποτε, αλλά όχι χωρίς άμυνα, όχι χωρίς ιδρώτα, όχι χωρίς αλτρουισμό και όχι με δέκα υστερήσαντες.

Ποιος άλλος εκτός του Μουσταφά Φαλ -που επί σχεδόν γαλλικού εδάφους ένιωθε σαν στο σπίτι του- μπορεί να ισχυριστεί ότι έβγαλε απόψε το παντεσπάνι του; Κανένας. Απολύτως κανένας.

Η κατηφόρα του Ολυμπιακού ξεκίνησε στα 85 δευτερόλεπτα της συμμετοχής του Κώστα Σλούκα στο α’ ημίχρονο. Με τον Τζέιμς, μάλιστα, στον πάγκο.

Ο θαυμάσιος Πάρις Λι επιστρατεύτηκε απέναντι στον μαέστρο του Ολυμπιακού χρεωμένος με αποστολή καμικάζι και την έφερε σε πέρας με απόλυτη επιτυχία.

Σε ένα σκάρτο δίλεπτο, τον υποχρέωσε σε 2 λάθη και σε 2 φάουλ, τα οποία διέλυσαν το rotation του Ολυμπιακού και τον άφησαν ακυβέρνητο, την ίδια ώρα που ο Λι γέμιζε το καλάθι του.

Ο Μπαρτζώκας κράτησε τον Σλούκα στον πάγκο μέχρι το 24ο λεπτό, παρ’ όλο που το σκάφος βυθιζόταν αύτανδρο.

Η στατιστική του Ολυμπιακού στη δεύτερη περίοδο κάνει τα μάτια να ματώνουν: 3/7 δίποντα, 0/5 τρίποντα, 3/9 βολές, 5 λάθη, 0 ασίστ, ενεργητικό 9 πόντοι, παθητικό 29.

«Πρέπει να ρισκάρει», έγραφα όσο σκοτείνιαζε ο ουρανός, αλλά η απόδοση του Σλούκα όταν επέστρεψε με έκανε να φάω τα λόγια μου.

Ο ηγέτης του Ολυμπιακού μοιάζει καταπονημένος απέναντι σε αθλητικές άμυνες που τον καταδιώκουν per mare per terram, αλλά η ομάδα δεν έχει μάθει να παίζει δίχως αυτόν για περισσότερα από 10-12 λεπτά σε κάθε αγώνα ούτε να τον κουβαλάει, όταν -σπάνια- ο Σλούκας είναι άκεφος.

Απόψε είχε ένα λάθος για κάθε ασίστ (4-4) και μόνο 6 πόντους, όλους στο φινάλε, όταν βγαίνουν τα σκουπιδιάρικα.

Περίμενα ότι ο Μπαρτζώκας θα έριχνε λευκή πετσέτα για να εξοικονομήσει δυνάμεις, αλλά εκείνος προτίμησε να αφήσει τους βασικούς του στο παρκέ μέχρι το τέλος, για να τους θυμίσει τινος δουλειά είναι η επανόρθωση.

Η ήττα του Ολυμπιακού στο Μονακό δεν είναι καταστροφική όσο η αποψινή αύρα του, αλλά τον αφήνει σε εύθραυστη ισορροπία και δένει μία κορδέλα που γράφει “nous devons”, «πρέπει», στον μεθαυριανό αγώνα με τη Βιλερμπάν.

Εφ’ όσον ο Ολυμπιακός κερδίσει τους δύο αγώνες που του απομένουν, την Παρασκευή στη Λυών και την επόμενη εβδομάδα στο Φάληρο με τη Μπαρτσελόνα, θα μπει στα πλέι-οφ με αβαντάζ έδρας και ενδέχεται να τερματίσει και 3ος, πάνω από την Αρμάνι που αύριο δοκιμάζεται στην Κωνσταντινούπολη.

Οτιδήποτε λιγότερο, όμως, μπορεί να τον αφήσει 5ο και να τον στείλει στο λημέρι των πρωταθλητών Ευρώπης για τα περαιτέρω.

Οι δύο «μικρές» ήττες της τελικής ευθείας, από την Άλμπα και τη Μονακό, απειλούν να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά. Θα τριτώσει το κακό ή θα τριτώσει το καλό των πολύτιμων και πειστικών νικών επί Ζαλγκίρις και Παναθηναϊκού;

Ο αγώνας της Παρασκευής με τη Βιλερμπάν, που απόψε κέρδισε στο Κάουνας, μπορεί να αποδειχθεί κομβικής σημασίας για την πορεία του Ολυμπιακού.