Τα φτερά που ανοιγοκλείνουν

Το αίνιγμα που λέγεται Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την ευρωπαϊκή σεζόν όπως αρμόζει σε μία ομάδα μαθημένη να ανεβοκατεβαίνει με το τρενάκι του λούνα παρκ: μετά το ναδίρ της Τετάρτης στο Βερολίνο, ένα απρόσμενο ζενίθ στην δύσβατη για οποιονδήποτε Κωνσταντινούπολη και μία νίκη με ανεκτίμητο ειδικό βάρος για το θυμικό και την ψυχολογία των «πρασίνων».

Κανένας δεν θέλει να τελειώσει μία σεζόν με στραπατσάρισμα, κανένας δεν θέλει να βυθιστεί στην τελευταία θέση της βαθμολογίας και κανένας δεν θέλει να παίξει το ματς της χρονιάς με κατεβασμένα τα μούτρα. Η κρίσιμη Δευτέρα έρχεται να βρει τον Παναθηναϊκό σχετικά αισιόδοξο και συσπειρωμένο, ποτισμένο με τη σιγουριά που αισθάνεται μία ομάδα όταν ξέρει ότι μπορεί να πετύχει μεγάλες νίκες υπερνικώντας τα προβλήματά της.

Ναι, η Φενέρ παρατάχθηκε χωρίς τρεις βασικούς (Ντε Κολό, Γκούντουριτς, Μπούκερ), χωρίς βαθμολογικό κίνητρο και χωρίς τους φανατικούς φίλους της, αφού το ματς έγινε στο «Σινάν Ερντέμ», στη λάθος ακτή του Βοσπόρου. Αλλά και ο Παναθηναϊκός πήγε στην Τουρκία δίχως τον τραυματισμένο Νεμάνια Νέντοβιτς, έχασε στο πρώτο πεντάλεπτο τον πολύτιμο Χάουαρντ Σαντ-Ρόος, κόντεψε να μείνει χωρίς γκαρντ αφού απουσίαζε και ο Γιόβιτς, ενώ κλήθηκε να ισορροπήσει σε κατηφορικό παρκέ, όταν το 34-42 έγινε 56-48 στο 34ο λεπτό.

Όσο κίνητρο (δεν) είχε η Φενέρ του Σάσα Τζόρτζεβιτς, άλλο τόσο είχε και ο πρωταθλητής Ελλάδας: το γόητρο, που έκανε την προοπτική της 15ης θέσης να φαντάζει σαν εφιάλτης. Και δεν είναι δα ο Παναθηναϊκός το θωρηκτό αλλοτινών εποχών, που είχε τη δυνατότητα να ανοίγει το πορτοφόλι και να φέρνει πρωτοκλασάτους παίκτες στα μισά της χρονιάς.

Ο Παναθηναϊκός τελείωσε τη χρονιά με ρεκόρ 9-19 και η Φενέρ θα προσγειωθεί μάλλον στο 10-18, αλλά τηρουμένων των αναλογιών το «τριφύλλι» τα κατάφερε καλύτερα από την πλούσια πριγκήπισσα της ανατολικής όχθης (που πάντως έχασε πολύτιμο έδαφος με τον εξοστρακισμό των ρωσικών ομάδων, αφού τις είχε νικήσει και τις τρεις). Έμελλε να το πιστοποιήσει στο ίδιο γήπεδο όπου έπαιξε το τελευταίο του φάιναλ-φορ, πριν από δέκα ολόκληρα χρόνια.

Στην πορεία αυτής της τραυματικής σεζόν, της γεμάτης προβλήματα και απουσίες, ο Παναθηναϊκός υποκλίθηκε σε αντιπάλους από το κάτω ράφι, γνώρισε χαζές ήττες και απογοήτευσε όσους οπαδούς είχαν την καλή διάθεση να τον στηρίξουν στα δύσκολα.

Ωστόσο κατατρόπωσε τη Ρεάλ, έφερε τη Μπαρτσελόνα και την Αρμάνι στο αμήν, συνέτριψε την πρωταθλήτρια Εφές, νίκησε τη Ζενίτ και τη Μπάγερν, έφερε στον πόντο τους δύο αγώνες του στην Πόλη (όπου κέρδισε τον έναν και έχασε τον άλλον), πέτυχε νταμπλ επί της Φενέρ, νίκησε και τον Ολυμπιακό στο Φάληρο (έστω, σε αγώνα πρωταθλήματος). Το τρενάκι του λούνα παρκ πηγαίνει μία πάνω και μία κάτω. Μόνο ο Γιώργος Παπαγιάννης βρήκε τρόπο να κρατήσει τα φτερά του διαρκώς απλωμένα από την αρχή ως το τέλος αυτού του δύσκολου εξαμήνου!

Για κακή του τύχη, ο Παναθηναϊκός καλείται να μπει στην τελική ευθεία όχι πλήρης, αλλά λαβωμένος και ενδεχομένως ορφανός από τον κατ’ εξοχήν παίκτη των μεγάλων αγώνων (Νέντοβιτς). Οι ενοχλήσεις που εξόρισαν τον Σαντ-Ρόος στον πάγκο μετά το εναρκτήριο πεντάλεπτο πολλαπλασίασαν τα σύννεφα, αφού ο Δημήτρης Πρίφτης ξέμεινε με δύο χειριστές της μπάλας: Μέικον, Μποχωρίδης.

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ανέβηκε στη θέση «2» και υπενθύμισε με την πληθωρική του απόδοση ότι αυτός είναι ο πιο πολυσύνθετος παίκτης των «πρασίνων» (22 πόντοι, 6 ασίστ, 3 ριμπάουντ), αλλά οι παίκτες που υποχρεώθηκαν να μοιραστούν το κουμάντο αναλώθηκαν σε πετροπόλεμο: 0/5 τρίποντα ο Λευτέρης Μποχωρίδης, 0/4 ο Ντάριλ Μέικον.

Όταν ο Αμερικανός έμεινε με τη μπάλα στα χέρια στα τελευταία 12 δευτερόλεπτα μετά την άμυνα-μέγγενη του Λεωνίδα Κασελάκη στον Πιερ (και με τον μπερδεμένο Παπαγιάννη να νομίζει ότι ο Παναθηναϊκός βρισκόταν στο +1), οι περπατημένοι έσπευσαν να στοιχηματίσουν ότι το τελευταίο σουτ του Μέικον θα ήταν και το πρώτο του εύστοχο από την περιφέρεια.

«Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε σχετικά με μένα, είναι ότι θα συνεχίσω να σουτάρω όσες φορές και αν αστοχήσω», είπε ο ήρωας της βραδιάς λίγο πριν σβήσουν τα φώτα. Τεράστιο προσόν, να είσαι «άνιωθος» και να μην επηρεάζεσαι από τίποτε.

Η μπάλα κατέληξε ασάλιωτη στο καλάθι και ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε τη νίκη που τον ανέβασε ένα σκαλοπάτι ψηλότερα από τις ομάδες του υπογείου (Βιλερμπάν, Ζαλγκίρις). Την προηγούμενη φορά που ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, ήταν αυτός που ήπιε το πικρό ποτήρι της τελευταίας στιγμής, με εκείνο το τρίποντο του Μοερμάν στην εκπνοή του αγώνα με την Εφές, με το σκορ στο 79-81.

Η αναμέτρηση με τη Φενέρ και το τελικό 59-62 αποδείχθηκαν τονωτική ένεση, για έναν Παναθηναϊκό που χρειαζόταν απεγνωσμένα ένα χάδι οξυγόνου. Το λόγο έχουν πλέον οι γιατροί και οι φυσιοθεραπευτές. Ο Ολυμπιακός έχανε κάποτε τα ντέρμπι από τα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, αλλά το διπλό που πέτυχε στο αντίστοιχο ντέρμπι της Euroleague ξόρκισε τα φαντάσματα του παλιού καιρού.