Η γοητεία του κατενάτσιο

Υπό κανονικές συνθήκες, το 64-60 είναι σκορ Ολυμπιακού, και με το παραπάνω. Ή μάλλον …με το παρακάτω! Όσο λιγότερα, τόσο το καλύτερο. Το ντέρμπι του Πριγκηπάτου, όμως, δεν ήταν ένα συνηθισμένο ματς κατενάτσιο από εκείνα που θα έκαναν τον Μπόζα Μάλκοβιτς να φουσκώνει σαν παγώνι για το κληροδότημά του.

Ο Σάσα Ομπράντοβιτς μπορεί να είναι εκλεκτό παιδί της σχολής των «πλάβι», αλλά στο Μονακό έχει φτιάξει μία ομάδα πολύ αμερικάνικη, πολύ γαλλική αν προτιμάτε, από εκείνες που βγάζουν το λάδι αντιπάλων λιγότερο αθλητικών και προκαλούν αιμόπτυση.

Στο τέλος του αποψινού αγώνα, τα «ερυθρόλευκα» κορμιά ήταν γεμάτα μώλωπες, τα δε μυαλά ζαλισμένα από την απεγνωσμένη προσπάθεια να δουν καθαρά μέσα από κλειδαρότρυπες και στενωπούς. Οι Πειραιώτες βγήκαν από το γήπεδο κατάκοποι και με το ρεζερβουάρ επικίνδυνα άδειο εν όψει της αναμέτρησης με τη Βίρτους την Πέμπτη στη Μπολόνια. Πού θα βρει ανοιχτό βενζινάδικο ο Κώστας Σλούκας βραδιάτικά στην Πιάτσα Ατζαρίτα; Για τον Τόμας Ουόκαπ δεν ρωτάω, αυτός είναι ρομπότ.

Οι 60 πόντοι του Ολυμπιακού μοιάζουν απελπιστικά λίγοι για μία ομάδα που απειλεί ιστορικά ρεκόρ στις ασίστ (μ.ο. 22 μέχρι σήμερα), αλλά ο ψύχραιμος παρατηρητής θα αραδιάσει τα «ναι μεν, αλλά» και θα αναρωτηθεί αν υπάρχει περίπτωση να ξανατύχουν όλα μαζεμένα.

Ο Σάσα Βεζένκοβ, επηρεασμένος ίσως από τον πρόσφατο τραυματισμό του, πέτυχε τα δύο πρώτα καλάθια και μετά σίγησε, με αποτέλεσμα να δει την δ’ περίοδο από τον πάγκο. Ο Ουόκαπ έβγαλε ως συνήθως τις αμυνάρες του, αλλά τελείωσε το ματς άσφαιρος, με 0/4 τρίποντα.

Ο Σλούκας χρειάστηκε 8 σουτ για να βάλει ένα και 10 βολές για να βάλει επτά. Ο Κάνααν έγραψε 1/7, ο Λαρεντζάκης δεν χρησιμοποιήθηκε καν στο δεύτερο μέρος. Ο Φαλ έβαλε το τελευταίο καλάθι του στο 21ο λεπτό, ο Παπανικολάου μόλις στο 5ο.

Ο Μπολομπόι δεν έπαιξε καθόλου. Ο Μπλακ κάρφωσε τη μπάλα στο σίδερο, ο ΜακΚίσικ δεν μπόρεσε να τελειώσει αιφνιδιασμό, ο Πίτερς αστόχησε ανενόχλητος στο λέι-απ του προσπεράσματος (στο 59-59), το γαλλικό καλάθι έμοιαζε σκεπασμένο από καλάθι.

Σύμφωνοι, η δυστοκία ήταν αποτέλεσμα της άμυνας των Μονεγάσκων και της κόπωσης που προήλθε από αυτήν. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός επιχείρησε (και σχεδόν πέτυχε) να κερδίσει ένα εκτός έδρας ντέρμπι, απέναντι στον κορυφαίο της βαθμολογίας, δίχως να έχει το παραμικρό επιθετικό στήριγμα.

Το μακρινό σουτ του Άλεκ Πίτερς ήταν το μοναδικό αποκούμπι, αλλά το μακρινό σουτ του Άλεκ Πίτερς είναι εξ ορισμού επικουρικό στοιχείο. Υπό κανονικές συνθήκες, ο έμπειρος Αμερικανός θα έβλεπε τα τελευταία λεπτά από τον πάγκο με πετσέτα στο χέρι.

Ο Ολυμπιακός κράτησε σφιχτά τα χαλινάρια όσο είχε τον Μάικ Τζέιμς (και τον Έλι Οκόμπο) εγκλωβισμένο σε ρηχά νερά, αλλά το ξύπνημα του Τζέιμς μετά τις 0/7 κατοχές δεν ήταν καν είδηση. Ίσως να ξάφνιασαν κάπως τους «ερυθρόλευκους» τα τέσσερα απανωτά τρίποντα του Αμερικανού, που μετρούσε 3/25 στα προηγούμενα πέντε παιχνίδια, αλλά μέχρι εκεί.

Άλλωστε, ο Τζέιμς έμεινε χωρίς καλάθι από την ανάπαυλα μέχρι το 40ό λεπτό του αγώνα. Όχι, δεν ήταν η απόδοση του παλιόφιλου Μάικ το στοιχείο που τουμπάρισε το ματς. Ο Ομπράντοβιτς κατάλαβε ότι η αθλητικότητα είναι η αχίλλειος πτέρνα του Ολυμπιακού, θυσίασε όσους υστερούσαν σε κορμί (Οκόμπο) και σε έκρηξη (Μοτιεγιούνας) και γέμισε το παρκέ με κορμιά και μούσκουλα μετά την ανάπαυλα.

Ο Άλφα Ντιάλο έριχνε σκιά στον Κάνααν και αργότερα στον Σλούκα, ενώ ο πρωτόπειρος Γιοάν Μακουντού στάθηκε δίπλα στον διαπρεπή αμυντικό Τζον Μπράουν και σκέπασε τα καλάθια. Ξέρετε πόσους πόντους είχε πετύχει ο λεγάμενος, στην Euroleague, πριν τους αποψινούς 9 του β’ ημιχρόνου; Ούτε έναν!

Απέναντι στον Ολυμπιακό ο άγραφος Μακουντού έβαλε ακόμα και τρίποντο ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί (στο 56-53), ενώ δεν βγήκε ούτε δευτερόλεπτο στο δεύτερο ημίχρονο. Εννέα πόντους σε αυτό το μαρτυρικό εικοσάλεπτο δεν έβαλε κανένας από τους παίκτες του Μπαρτζώκα. Ωστόσο, η άμυνα δούλεψε αποτελεσματικά, ακόμα και όταν η γη έτρεμε. Ή μήπως ήταν λάθος απόφαση, να δώσει ο Ολυμπιακός το μακρινό σουτ στον Μακουντού;

Όταν ακούστηκε η κόρνα της λήξης, ο Ντιαλό, ο Μακουντού και οι φίλοι τους έμοιαζαν έτοιμοι να παίξουν καπάκι άλλο ένα ημίχρονο. Οι «ερυθρόλευκοι» μετά βίας είχαν ενέργεια για να βαδίσουν ως τα αποδυτήρια. Σημειωτέον ότι η Μονακό έπαιξε χωρίς τον Τζόρνταν Λόιντ, πάει να πει ότι σε μελλοντική αναμέτρηση μπορεί να εφαρμόσει ξανά το κόλπο με τους τρεις γκαρντ που τη βοήθησε να αλώσει το ΣΕΦ. Εάν ήμουν ο Γιώργος Μπαρτζώκας, θα προτιμούσα άλλον αντίπαλο στα φετινά πλέι-οφ και όχι τους Μονεγάσκους με τις αυτοφορτιζόμενες μπαταρίες.

Έστω και έτσι, με όλα τα όπλα του βραχυκυκλωμένα, ο Ολυμπιακός έφτασε μία ανάσα από τη νίκη, η οποία κρεμάστηκε σε 1-2 (άστοχα) σουτ του Σλούκα και του Πίτερς. Η Μονακό τον «σκούπισε» με 2 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, αλλά όλες οι επισκέψεις του στα λημέρια ομάδων που ονειρεύονται τίτλο τελείωσαν είτε με θριάμβους είτε με «γαμώτο».

Δεν είναι μικρό πράγμα, αυτή η αίσθηση ανωτερότητας ή στη χειρότερη περίπτωση ισοδυναμίας με τα καλοταϊσμένα θηρία της Ευρώπης. Θα τη θυμούνται οι Πειραιώτες όταν φτάσει η ώρα των πλέι-οφ, αλλά θα τη θυμούνται και οι αντίπαλοι. «Ρε σεις, αυτοί δεν είναι που κόντεψαν να μας κερδίσουν με 60 πόντους μέσα στην έδρα μας;»