Όταν στερεύουν τα κοσμητικά επίθετα...

To είπαμε από νωρίς, αν θυμάστε, ότι κάθε ήττα του φετινού Ολυμπιακού θα αποτελεί έκπληξη. Και πράγματι, τα 2/3 του δρόμου τον βρίσκουν στρογγυλοκαθισμένο στην κορυφή της βαθμολογίας, με υπεροχή στις περισσότερες ισοβαθμίες και με εδραιωμένη την πεποίθηση ότι μπορεί να νικήσει ακόμα και τις δικές του ατυχίες: Σλούκας, Βεζένκοβ, Παπανικολάου, όλοι τους απουσίασαν από δύσκολους εκτός έδρας αγώνες, όλοι τους είδαν την Λερναία Ύδρα να αναπληρώνει ξέγνοιαστη τα κομμένα της κεφάλια.

Μισό λεπτό, όμως. Πόσοι περίμεναν να δουν αυτό το ολοκληρωτικό μπάσκετ, που κάνει τον Ολυμπιακό να μοιάζει με το «hottest ticket» των τελευταίων ετών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, το 17-7 κολακεύει όχι τον Ολυμπιακό, αλλά τους αντιπάλους του. Πώς στην ευχή έχασε πλήρης αυτή η ομάδα από τη Βαλένθια, από τον Ερυθρό Αστέρα, από τη Βιλερμπάν και από τέσσερις άλλους;

Η μοναδική εξήγηση είναι αυτό που έχουν μαλλιάσει τα δάχτυλά μου να γράφουν από το ξεκίνημα της περιόδου: ο Ολυμπιακός απειλείται περισσότερο από τον εαυτό του και από τον ναρκισσισμό που ενίοτε υποβόσκει στο παιχνίδι του, παρά από τις ομάδες που εμφανίζονται στο διάβα του. Ως καλός αρχηγός, ο Κώστας Παπανικολάου είπε το ίδιο πράγμα με πολύ καλύτερα λόγια: «Εάν πιστέψουμε από τώρα ότι κάτι πετύχαμε, μία όμορφη χρονιά μπορεί να εξελιχθεί σε τραγωδία».

Ο Ολυμπιακός ωστόσο έχει βρει τις ισορροπίες του και δεν κάθεται περισσότερο από μερικές στιγμές να χαζέψει το είδωλό του στον καθρέφτη. Η άμυνά του είναι σταθερά καλά, ο δείκτης της έντασης αταλάντευτα υψηλός και η αυτοσυγκέντρωσή του παροιμιώδης, ακόμα και σε γήπεδα που κοχλάζουν. Δεν είναι δα τυχαίο το 8-4 εκτός έδρας, με διπλά στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στο ΟΑΚΑ και στην ανατολική ακτή του Βοσπόρου.

«Το μυστικό είναι ότι αποφεύγουμε τον εφησυχασμό», είπε στο τέλος ο κλειδοκράτορας αυτής της ομάδας, Τόμας Ουόκαπ. «Δεν κοιτάζουμε ποτέ πίσω μας. Το βλέμμα στρέφεται πάντοτε στο επόμενο παιχνίδι, στο μεθεπόμενο, στο μεθεπόμενο».

Εν όψει Κυπέλλου Ελλάδας, οι νουνεχείς θα υπενθυμίσουν, ότι ο Ολυμπιακός γλίτωσε με προσευχές της τελευταίας στιγμής την ήττα από τον Παναθηναϊκό και από το Περιστέρι, σε αναμετρήσεις εντός των τειχών. Η Άλμπα μπορεί να είναι ένας Ολυμπιακός-λάιτ στην καλή της βραδιά (extremely light, σπεύδω να συμπληρώσω), αλλά το μέταλλο των ελληνικών ομάδων δεν το διαθέτει. Τα 0/14 τρίποντά της στο αποψινό β' ημίχρονο προδίδουν μάλλον πετροπόλεμο απελπισίας, παρά γκίνια.

Το καλύτερο κοπλιμέντο για τον Ολυμπιακό του Φεβρουαρίου 2023 είναι ότι έχει μετατρέψει σε «ανιαρούς» (στην πραγματικότητα απολαυστικούς) αγώνες ρουτίνας τις εντός έδρας ευρωπαϊκές εκστρατείες του. Προσωπικά βρήκα την ευκαιρία γύρω στο 28ο λεπτό για να φτιάξω ένα ζεστό να αποκρούσω το κρύο, έριχνα ματιές στο τένις και στο Ολντ Τράφορντ, έγραψα ένα μονόστηλο για το ματσάκι του Προμηθέα και προς το τέλος βάλθηκα να μετράω νοερά τα βραβεία που θα κέρδιζε ο Ολυμπιακός, εάν η σεζόν της Euroleague ολοκληρωνόταν σήμερα.

Ο Σάσα Βεζένκοβ είναι το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο του MVP της χρονιάς, αν και η δική μου ψήφος μπορεί να δινόταν στον Τόμας Ουόκαπ. Ο ίδιος Ουόκαπ μοιάζει ακλόνητο στάνταρ για το έπαθλο του Αμυντικού της Χρονιάς, και αν δεν του το δώσουν θα το κλέψει μαζί με τις μπάλες. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν γίνεται να μη πετύχει back-to-back στην ψηφοφορία των Προπονητών, αρκεί να μη τα κάνει ρημαδιό στα πλέι-οφ.

Ο Κώστας Παπανικολάου θα μείνει εκτός Πρώτης Πεντάδας μόνο αν οι εκλέκτορες βαρεθούν να ψηφίζουν Ολυμπιακό (ή αγνοήσουν όσα δεν δείχνει η στατιστική), ενώ θα διεκδικούσε στα 32-33 του και τον τίτλο του Πλέον Βελτιωμένου Παίκτη, εάν υπήρχε τέτοιος. Υπάρχει καλύτερος (εφεδρικός) μπαλαντέρ δ’ περιόδου από τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη; Έκτος παίκτης ανώτερος του Κώστα Σλούκα;

Και δεν έχουμε καν συζητήσει για τον Μουσταφά Φαλ (που απόψε υπήρξε καθοριστικός όταν η Άλμπα πήγε να γίνει απειλητική), ούτε για τις οξυδερκείς προπονητικές και διοικητικές κινήσεις που βρήκαν τον Ολυμπιακό να έχει τρεις εξαιρετικούς σέντερ. Ο Φαλ και ο Μπλακ αποσύρθηκαν απόψε με 2 γρήγορα φάουλ έκαστος στο πρώτο τρίλεπτο, αλλά ο Μπολομπόι κράτησε το φρούριο άθικτο και με το παραπάνω.

Συνολικά, πρόκειται για ένα success story, που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί το ελληνικό μπάσκετ, από τότε που οι αγελάδες άρχισαν να αδυνατίζουν. Εάν ο Ολυμπιακός παρουσίασε στο παρελθόν καλύτερες ομάδες από την τωρινή, που αυτό είναι ένα "εάν" με κεφαλαίο το Έψιλον, το έκανε με βασικό όπλο το παχύ του πορτοφόλι και με υπέρλαμπρους αστέρες όπως ο Σπανούλης στα ντουζένια του.

Φέτος δεν υπάρχει τίποτε από τα παραπάνω, παρά μόνο χημεία, προπόνηση, ιδρώτας και άφθονη φαιά ουσία: ένα κομπιούτερ με συναισθήματα. Απομένει να δούμε αν η ιστορία θα έχει και καλό τέλος, τώρα που η λεξούλα από «φ», φαβορί για να μη ψάχνετε, θα αρχίσει να ακούγεται ολοένα συχνότερα στο Φάληρο.