Ορατότης λίγο καλύτερα από μηδέν

Στον πρώτο αγώνα της μετά τον Ντέγιαν Ράντονιτς εποχής, ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να δει στο απέναντι χαράκωμα -της ανίας και της μελαγχολίας- την ομάδα που τον παρηγορεί με τη δική της παρακμή. Η Αρμάνι έχει έναν προπονητή για τον οποίοι οι «πράσινοι» θα έδιναν ένα χέρι κι ένα πόδι, παίκτες τους οποίους δεν μπορούν ούτε να ονειρευτούν και κουμπαρά ικανό να αγοράσει όλα τα Εμπόριο Αρμάνι του κόσμου, στην τιμή που θα βόλευε τον πατριάρχη των ντεφιλέ.

Εάν ο Παναθηναϊκός του 2022-23 θυμίζει «Τιτανικό», τι σόι καρυδότσουφλο υπερωκεάνιο είναι η ομάδα του Μεσίνα, του Μέλι, του Χάινς, του Ντέιβις, του Νέιπιερ, του Λουαού-Καμπαρό και των διεθνών Ιταλών που περισσεύουν από τη δωδεκάδα της ακόμα και όταν παρατάσσεται ελλιπής;

Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Μιλάνο με 9 ετοιμοπόλεμους παίκτες, ενώ η Αρμάνι είχε την πολυτέλεια να χάσει τον Πάνγκος, τον Σιλντς, τον Χολ, τον Ρίτσι, τον Ντατόμε, τον Μπιλίγκα και να αφήσει ανενεργό μέχρι το 31ο λεπτό τον παλιόφιλο Ντεσόν Τόμας. Και τι δεν θα ‘δινε ο Χρήστος Σερέλης, για να είχε έναν εφεδρικό ψηλό στα τελευταία λεπτά, εκεί που ο Μπράντον Ντέιβις έβαλε για πλάκα τρία καλάθια πάνω από τα κεφάλια του Μπέικον και του Ντέρικ Ουίλιαμς…

Ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού παρουσίασε στο ντεμπούτο του ένα σύνολο συσπειρωμένο και μεθοδικό, όχι απαραίτητα απαλλαγμένο από τις παιδικές ασθένειες του εξαμήνου που προηγήθηκε. Στο εναρκτήριο πεντάλεπτο, οι «πράσινοι» χάρισαν περισσότερο μπάσκετ απ’ ότι σε ολόκληρο το Final-8, για να πιάσουμε μόνο το πιο πρόσφατο δείγμα γραφής: πάσες πάρε-βάλε στον Γιώργο Παπαγιάννη, ένα ωραίο πλάγιο πικ εντ ρόλ, ορεξάτη άμυνα, έλεγχος του ρυθμού.

Απέναντι σε έναν αντίπαλο που άγγιζε τα όρια του αξιοθρήνητου, η διάθεση των «πρασίνων» ήταν αρκετή για να τους κρατήσει στον αφρό της βραδιάς, ακόμα και όταν ο ουρανός σκοτείνιαζε: 40-39 από 36-28, 64-62 από 61-53, 76-76 με το τρίποντο του Πάρις Λι από το -5 του 37ου λεπτού. Τελικά, ο Παναθηναϊκός πλήρωσε τη λειψανδρία του.

Όταν ο Παπαγιάννης χρεώθηκε με φάουλ, δεν υπήρχε Γκουντάιτις για να σπρώξει τον Ντέιβις και τον Χάινς. Όταν ζητήθηκαν ξεκούραστοι πόντοι με σουτ από τις πλάγιες θέσεις, ο Γκριγκόνις βρισκόταν με το ένα πόδι στη Λιθουανία και ο Τόμας σε άσχημη μέρα.

Και όταν χρειάστηκε ένα χαμόγελο από κάπου για να γείρει η πλάστιγγα, όλα πήγαν στραβά. Η προσπάθεια του Παπαγιάννη για μπλοκ-άουτ στον Μέλι θεωρήθηκε (σωστά) φάουλ και έδωσε στην Αρμάνι τους 2 πόντους της νίκης από τη γραμμή, ενώ το Bacon-ball που επελέγη για την τελευταία κατοχή αποδείχθηκε αστοχία.

Ακόμα και αν ο Αμερικανός ευστοχούσε στο σουτάκι που επιχείρησε λίγο πριν την εκπνοή, οι πιθανότητες νίκης στην παράταση θα ήταν λιγοστές με το ντεπόζιτο άδειο. Θα ήταν ίσως προτιμότερο να σχεδιαστεί ένα σύστημα για σουτ τριών πόντων, αντί για «πάρε τη μπάλα Ντουέιν και αποφάσισε εσύ», αλλά ο Ματ Τόμας κοίταζε από τον πάγκο, ο Λι και ο Ουίλιαμς δεν άγγιξαν τη μπάλα μολονότι ζεστοί, ο Παναθηναϊκός πήγε σε «συνταγή ΝΒΑ».

Για να είμαστε τίμιοι, ο Ντουέιν Μπέικον είναι από τους κορυφαίους παίκτες της Euroleague σε καταστάσεις απομόνωσης. Μπορώ να σκεφτώ προπονητές πολύ πιο έμπειρους και πολύ πιο γνωστούς από τον Σερέλη, που θα έδιναν παρόμοια εντολή στο τελευταίο τάιμ-άουτ. Και δεν είναι να πεις ότι υπήρχε αλλού κάποιο κραυγαλέο mis-match, όπως αυτά που εκμεταλλεύτηκε ο Έτορε Μεσίνα στην τελική ευθεία του αγώνα...

«Τη θέλαμε πολύ αυτή τη νίκη, θα ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τα παιδιά», είπε στο τέλος ο Βασίλης Σίμτσακ. Ο συνεργάτης του Χρήστου Σερέλη (και συνηθέστερα του Δημήτρη Πρίφτη) αναφερόταν φυσικά όχι στη βαθμολογία, αλλά στο κλίμα των αποδυτηρίων και στην επιχείρηση ανασυγκρότησης, που ήδη επιχειρείται.

Η ορατότης από το Ηράκλειο ήταν πολύ κοντά στο μηδέν και η εύρεση κινήτρου μπορεί να εξελιχθεί σε δύσκολο στοίχημα, αφού οι πάντες και τ’ αδέλφια τους στο ΟΑΚΑ θεωρούν τη σεζόν τελειωμένη. Οι οπαδοί έβλεπαν από την τηλεόραση τον Σερέλη και τον φαντάζονταν καραφλό, άκουγαν τα (θαυμάσια) αγγλικά του και τα οραματίζονταν με καστιγιάνικη προφορά.

Σε κάθε περίπτωση, η βραδιά στο Μιλάνο ήταν για τον Παναθηναϊκό καλύτερη του αναμενομένου, παρά την πίκρα της ήττας. Η απόσταση από την ήττα μέχρι τη νίκη που δεν ήρθε ποτέ ήταν ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ από τον σέντερ των 2,20 μ. (Παπαγιάννης), δύο εύστοχες βολές από έναν σκληροτράχηλο παίκτη (Μέλι) που φέτος σουτάρει με 65% και ένα άστοχο σουτ από τον κορυφαίο σκόρερ της διοργάνωσης (Μπέικον).

Τη βραδιά που οι πλανήτες στοιχήθηκαν διαφορετικά, στην πρώτη αναμέτρηση ανάμεσα στις ίδιες ομάδες στο ΟΑΚΑ, ήταν ο Παναθηναϊκός αυτός που κέρδισε πάνω στο νήμα. Και τότε είχε ακόμη άφθονο χρόνο και άπλετο δικαίωμα για να διορθώσει την πορεία του.