Η ομάδα που σπάει πλάκα

Λοιπόν, έχω αρχίσει και πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός βάζει στοιχήματα και διαγωνίσματα στον εαυτό του για να μη βαριέται. «Πόσες φορές μπορούμε να γυρίσουμε από το -15 μέσα στο ίδιο ματς;» «Γίνεται από το -15 να πάμε στο +15 μέσα σε 13 λεπτά;» «Έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε 4/4 στην Ισπανία, όπου όλοι χάνουν από το αεροδρόμιο;» «Εννέα νίκες στη σειρά είναι εφικτό σενάριο στην Euroleague;»

Η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που μόλις διαβάσατε δόθηκε απόψε στη «Φοντέτα» της Βαλένθια (όπου ο Ολυμπιακός μετράει ιστορικά 7 νίκες σε ισάριθμες επισκέψεις) και είναι θετική. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τον αγώνα με χάντικαπ 15 πόντων, το μάζεψε μέσα σε ένα πεντάλεπτο και κατόπιν το ξανάκανε, το ίδιο μαγικό τρικ, για να παίξει με τα νεύρα των Ισπανών: 25-25 από 25-10 και 50-52 από 45-30, πάλι σε ένα πεντάλεπτο. Όπως και με τον Παναθηναϊκό, αν θυμάστε. Στο ίδιο χρονικό σημείο.

Στο υπόλοιπο του αποψινού αγώνα, η ομάδα-κομπιούτερ που δεν πανικοβάλλεται ποτέ και για κανέναν λόγο, κράτησε το πόδι στο γκάζι και έφτασε στο 58-73, έτσι, επειδή μπορούσε. Για να ολοκληρώσει αυτό το ανέβα-κατέβα παιχνιδάκι με τις 15άρες!

Η νίκη του Ολυμπιακού στην υπέρκομψη μητρόπολη του Καλατράβα ήταν η τέταρτη σερί επί ισπανικού εδάφους, σε μία τρομοκρατική περιοδεία, που ξεκίνησε τον περασμένο Οκτώβριο: Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Βιτόρια, Βαλένθια. Άλλο μπουένας νότσες δεν έχει για φέτος, εκτός πια και αν αλλάξει (πάλι) η έδρα του Final-4.

Το νικηφόρο μπαράζ έφτασε τον αριθμό «9», με αφετηρία εκείνο το κομβικό ματς στη Μπολόνια, και η αναζήτηση της τελευταίας ήττας μας στέλνει στις αρχές του Γενάρη, στο 60-64 από τη Μονακό στο Πριγκηπάτο. Σήμερα μοιάζει απίστευτο, ότι το κόκκινο θωρηκτό εκτροχιάστηκε από αντιπάλους όπως η Βιλερμπάν, ο Ερυθρός Αστέρας και, ναι, η Βαλένθια. Ίσως να είναι και αυτό κάποιο στοίχημα που ακόμη δεν είμαστε σε θέση να ζυγίσουμε και να αξιολογήσουμε…

Το εκπληκτικότερο των εκπληκτικών του αποψινού σουαρέ είναι ότι το σάλπισμα της αντεπίθεσης στην ανάπαυλα το σήμανε ένας νεοφερμένος, που δεν έπαιζε καν καλά μέχρι εκείνη τη στιγμή: ο Αϊζέια Κάνααν. «Μας είπε στα αποδυτήρια ότι αδικούμε τους εαυτούς μας, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και ότι έφτασε η ώρα να δείξουμε από τι υλικό είμαστε καμωμένοι», μαρτύρησε ο Τόμας Ουόκαπ.

Ο Κάνααν δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου μετά την ανάπαυλα, έπεσε «θύμα» του σφιχτού rotation που υιοθέτησε ο Μπαρτζώκας, αλλά αυτό είναι ανθυποσημείωση. Οι έξι που ξανάκαναν τον Ολυμπιακό να μοιάζει με Ολυμπιακός, Ουόκαπ, ΜακΚίσικ, Παπανικολάου, Βεζένκοφ, Φαλ και Σλούκας (με ολίγον Μπλακ) άγγιξαν όλοι το τέλειο και έβαλαν 57 πόντους (έναντι 40), σε μία Βαλένθια που δεν ήξερε τι τη χτύπησε.

«Ποτέ άλλοτε δεν διασκέδασα τόσο σε ένα ημίχρονο μέσα στη σεζόν», ομολόγησε ο Ουόκαπ. «Αλλάξαμε φυσιογνωμία και ξαναγίναμε μαχητές», ξεσπάθωσε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. «Η Βαλένθια μας υπενθύμισε στην αρχή του αγώνα τι εστί Εuroleague», τόνισε ο ασίσταντ Γιώργος Μποζίκας.

Ειρήσθω εν παρόδω, ότι ο Άλεξ Μουμπρού βραχυκύκλωσε τον Ολυμπιακό με άμυνα αλα-Ράντονιτς, που έδινε απλόχερα το σουτ στους Ουόκαπ, ΜακΚίσικ, προκειμένου να κλείσει τους διαδρόμους (των Βεζένκοβ, Παπανικολάου) και να βγάλει τον Φαλ από την εξίσωση. Να μικρύνει, δηλαδή, το γήπεδο.

Αλλά οι δύο υποτίθεται «ξύλινοι» έβαλαν 5 τρίποντα στην γ’ περίοδο, η άμυνα έσφιξε γύρω από τον Ντούμπλιεβιτς (που έμεινε άποντος στο δεύτερο μισό) και το τόπι εξαφανίστηκε από τα μάτια των Ισπανών, παικτών και θεατών. Όσο παγίδευσε τον υπομονετικό και ψύχραιμο Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός στον ημιτελικό του Ηρακλείου, άλλο τόσο τον παγίδευσε και η Βαλένθια απόψε. Για ένα ημίχρονο και πολύ τους έπεφτε.

Ο εκστατικός Μπαρτζώκας άφησε στο παρκέ τους βασικούς του μέχρι το τέλος, το εκτρωματικό κλάσμα του πρώτου ημιχρόνου (11 λάθη, 9 ασίστ) εξισορροπήθηκε στη συνέχεια σε πηλίκο που θυμίζει περισσότερο Ολυμπιακό (9 έναντι 16) και όλα πήραν το δρόμο τους.

Τι σόι ομάδα βγάζει ποσοστό 77% στα δίποντα (αλλά και 13/28 τρίποντα, τα 10/16 στο δεύτερο ήμισυ του αγώνα) μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα; Πόσες μπορούν να πετύχουν 9 διπλά στην Euroleague μέσα σε 4,5 μήνες; Σίδερο, να από τι υλικό είναι καμωμένος ο φετινός Ολυμπιακός – για να λύσουμε και τη ακαδημαϊκή απορία του Κάνααν. Χάλυβας.

Σας αφήνω τώρα, γιατί ανυπομονώ να ξαναδώ τον αγώνα της «επίσημης αγαπημένης» με τη Σερβία. Ποιος περίμενε τόση απόλαυση και τέτοιο αποτέλεσμα, από αυτή την παρέα, σε ένα ραντεβού που θα ήταν, υποτίθεται, καθαρά διαδικαστικό; Και ποιος φανταζόταν ότι η δίχως αστέρες Εθνική θα πετύχαινε μία από τις σημαντικότερες νίκες της σύγχρονης ιστορίας της σε ένα ματς χωρίς βαθμολογικό αντίκρυσμα;

Ξέρω ότι το παραξήλωσα με τις ρητορικές ερωτήσεις, αλλά ο Ολυμπιακός δεν ήταν η μοναδική ελληνική ομάδα που έκαψε καρδιές σε αυτό το αποκριάτικο βράδυ. Η νύχτα της Παρασκευής ανήκε όχι μόνο στο κόκκινο, αλλά και στο μπλε. Όσοι χάσατε το ματς των Λιοσίων, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και αναζητήστε το στις επαναλήψεις της Nova.

Και τη Δευτέρα, ραντεβού στη Ρίγα για το επίσημο ξεπροβόδισμα εν όψει Μουντομπάσκετ. Eλπίζω να κράτησε λίγο από τον οίστρο του ο Κώστας Παπανικολάου για τις Φιλιππίνες. Δεν είναι αρχηγός μόνο του Ολυμπιακού!