Κατηφόρα του παλιού κακού καιρού

Το διήμερο της ύβρεως ολοκληρώθηκε με κατεβασμένα πανιά, αφού ο Ολυμπιακός έστειλε στο Μιλάνο το φάντασμά του και επιστρέφει στη βάση του με άδεια χέρια, πάνω που είχε αρχίσει να πιστεύει ότι είναι άτρωτος. Η συντριβή στο Μιλάνο ήταν μία χρήσιμη προσγείωση, αφού τα κεκτημένα του πρώτου τετραμήνου μοιάζουν ισχυρό θεμέλιο για να χτιστεί πάνω τους μία εντός έδρας καμπάνια με ορίζοντα το φάιναλ-φορ του Κάουνας.

Ωστόσο, η απόσταση που χωρίζει τους Πειραιώτες από την πέμπτη θέση δεν είναι πολύ μεγάλη και η Μονακό είναι η μοναδική ομάδα που δεν φοβάται πιθανή ισοβαθμία με τον Ολυμπιακό. Προσοχή, λοιπόν, διότι την Τρίτη καταφτάνει στο Φάληρο η Μπαρτσελόνα, που από σήμερα στέκεται στο ίδιο σκαλοπάτι με τον ίδιο.

Οι πάντες έχουν δικαίωμα στις κακές βραδιές, αλλά η αντίδραση στην αναποδιά ξεχωρίζει τους αμνούς από τα ερίφια και από τα σφάγια. Η Αρμάνι μπορεί να ανήκει σε αυτή την τελευταία κατηγορία, αλλά διαθέτει το έμψυχο υλικό για να νικήσει οποιονδήποτε οπουδήποτε, στην καλή της μέρα – άσχετα αν την περασμένη βδομάδα κινδύνευσε να χάσει από τον μισοδιαλυμένο και σχεδόν ακέφαλο Παναθηναϊκό.

Ας μη ξεχνάμε, ότι ο προπονητής της έχει στη συλλογή του περισσότερα ευρωπαϊκά τρόπαια από τον Ολυμπιακό και ότι, επιπρόσθετα, φοίτησε για μία πενταετία στην κορυφαία προπονητική σχολή της γης. Απόψε ο Έτορε Μεσίνα παρουσίασε μία ομάδα κομπιούτερ, σαν να είχε πάρει σκονάκι από τον Γκρεγκ Πόποβιτς…

Οι οιωνοσκόποι θα επισημάνουν ότι τα πάντα πήγαν στραβά για τον αποψινό Ολυμπιακό. Τρία τζάμπολ κατέληξαν με καραμπόλες σε ιταλικά χέρια, ενώ αρχικά τα κέρδισαν παίκτες με μαυροκόκκινα. Δύο ενστάσεις των προπονητών δικαίωσαν αμφότερες την Αρμάνι, αν και ο ΜακΚίσικ έσκιζε τα ρούχα του ότι είχε δίκιο, παρασύροντας άδικα τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Μία σκοτωμένη φάση όταν ο Ολυμπιακός επιχειρούσε την ύστατη αντεπίθεση (στο 71-58) έδωσε τρίποντο στον Μπάρον, ενώ ακριβώς πριν ο Μέλι είχε ευστοχήσει σε βολή με ορειβασία.

Σύμφωνοι, έτσι έγινε. Ωστόσο, την τύχη και την ατυχία τις φτιάχνουν οι ομάδες με τα ίδια τους τα χεράκια. Τα …ντιφλέξια ευνοούν την ομάδα που βάζει συνεχώς τα χέρια της στη μπάλα, ενώ η πεντόβολα θα αναδείξει κερδισμένο τον παίκτη που θα βουτήξει πρώτος στο παρκέ και το «τσάλεντζ» τον προπονητή που θα το υποβάλει στο σωστό σημείο, χωρίς να παρασυρθεί από τυφλές διαμαρτυρίες.

Η αποψινή ήττα δεν ήταν η πρώτη φετινή του Ολυμπιακού, ούτε καν η χειρότερη, ήταν όμως η πρώτη που συντελέστηκε αμαχητί, σαν να μην εμφανίστηκε ποτέ η κόκκινη αρμάδα στο γήπεδο. Η διαφορά στις προηγούμενες ήττες ήταν μονοψήφια, και, σε μία περίπτωση (Εφές στην Κωνσταντινούπολη), 11 πόντοι.

Το αποψινό -21 αποτελεί μουντζούρα για το γόητρο των «ερυθρολεύκων» και ταυτόχρονα ένα καμπανάκι συναγερμού για τη συνέχεια, αφού θα τη χρησιμοποιήσουν για τυφλοσούρτη δίκαιοι και άδικοι. Να, λοιπόν, που υπάρχει συνταγή ικανή να τους βάλει τρικλοποδιά, χωρίς να συμβεί στο γήπεδο κάτι συνταρακτικό, χωρίς να έχουν όλοι οι παίκτες του αντιπάλου γενέθλια, χωρίς να στοιχηθούν αλλόκοτα οι πλανήτες.

Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε στο γήπεδο μπλαζέ, επιχείρησε αλαζονικά να κερδίσει τον αγώνα με τις φανέλες και στάθηκε ανήμπορος να ανάψει τις μηχανές όταν συνειδητοποίησε ότι ο αντίπαλος δεν αστειεύεται. Απόψε δεν λειτούργησε ούτε η άμυνα ούτε η επίθεση ούτε τίποτε. Δεν διακρίθηκε κανείς και δεν αντιστάθηκε κανείς.

Εάν πρέπει να ξεδιαλέξω ένα στοιχείο για να καθρεφτίσω την εικόνα της αναμέτρησης, πιάνω στα χέρια μου το στατιστικό φύλλο του α’ ημιχρόνου και σημειώνω ότι οι 10 από τους 12 παίκτες του Ολυμπιακού είχαν υποπέσει σε 1 λάθος έκαστος! Ο χειρότερος όλων Μουσταφά Φαλ μετρούσε 2 (και άλλα τόσα φάουλ) και μόνο οι Βεζένκοβ, Παπανικολάου είχαν μείνει στο 0. Το σύνολο, 11, σε ένα εικοσάλεπτο. Με ευθύνη όλων.

Οι Ιταλοί περνούσαν εύκολα τη μπάλα στο ζωγραφιστό και σκόραραν σαν σε προπόνηση από τα πρώτα κιόλας λεπτά, με Μέλι, Ντέιβις, Χάινς. Η άμυνα ήταν για μια φορά ευάλωτη σε όλα τα μήκα και πλάτη, ενώ η κυκλοφορία της μπάλας γινόταν τσαπατσούλικα και το κοντέρ της επίθεσης σταμάτησε στο 32 στην ανάπαυλα. Και τα χειρότερα ήταν ακόμη μπροστά. Το Μιλάνο δεν είναι Βαλένθια.

Την προηγούμενη φορά που ο Ολυμπιακός ηττήθηκε (10 Ιανουαρίου στο Μονακό) κόλλησε στους 60 πόντους, ενώ σήμερα πέτυχε 62. Το πρόβλημα είναι ότι στο Μιλάνο δέχθηκε όχι 64, αλλά 83. Ολοι οι παίκτες του Μεσίνα έβαλαν το κατιτίς τους στην επίθεση, λες και ήταν αυτοί Ολυμπιακός.

Ο ιστοριοδίφης της συντροφιάς θα θυμηθεί ότι ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα (και του Σλούκα) είχε υποστεί μία παρόμοια συντριβή, με το εκκωφαντικό 81-51, στο ίδιο γήπεδο, πριν από μία δεκαετία, όταν μάλιστα φορούσε το στέμμα του δις πρωταθλητή Ευρώπης. Ο πιο παλιός θα προσθέσει στο κοκτέιλ εκείνη την αλήστου μνήμης συντριβή του Άρη από την Τρέισερ, για να θυμίσει ότι η κατηφόρα του Μιλάνου αγγίζει τα όρια της μεταφυσικής.

Ο ψύχραιμος, όμως, θα τονίσει ότι ο Ολυμπιακός δεν έχασε και πολλά από αυτή την ήττα, μιας και πλησιάζουμε στις εβδομάδες των υπολογισμών, όπου όλοι θα προσπαθούν να αποφύγουν την Εφές στα πλέι-οφ. Πάμε παρακάτω, λοιπόν. Το γόητρο δεν έχει ουσιαστικό αντίκρυσμα.

Η εβδομάδα αυτή μας έδωσε πολλές αιτίες για να σκάσουμε από τη στενοχώρια και το μπάσκετ δεν είναι μία από αυτές. Τα υπόλοιπα, τα σημαντικά και τα ανείπωτα, για τις πραγματικές ήττες της Ελλάδας, τα έγραψα χθες. Διαβάστε εδώ, για να μην επαναλαμβάνομαι.