Αρκούσαν λίγα χάδια στο γκάζι

Η πλήρης Μπάγερν θα ήταν για τον εξουθενωμένο Ολυμπιακό του Δεκέμβρη ένας επικίνδυνος καμικάζι, αλλά το φάντασμά της αποδείχθηκε ιδανικός επισκέπτης στο τέλος αυτής της διαβολικής εβδομάδας. Άλλη γλώσσα θα μιλούσαν οι Γερμανοί με Ιμπάκα, Μπολμαρό, Ομπστ, Λούτσιτς, άλλη μίλησαν με Μπράνκοβιτς, Ράντοντσιτς, Χαρτσένκοφ.

Οι «ερυθρόλευκοι» έβαλαν στο σακούλι ένα χρήσιμο κουκί δίχως να μαγέψουν κανέναν, δίχως να ιδρώσουν πολύ, δίχως να ζήσουν το άγχος και τη σκασίλα της Τρίτης. Κάθε φορά που ένιωθαν ενός είδους απειλή, χάιδευαν λίγο το γκάζι με το πόδι και ξεμάκραιναν στον ορίζοντα. Το τελικό 77-69 κολακεύει μάλλον τον ηττημένο παρά τον νικητή.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας υπενθύμισε το σλόγκαν της Euroleague με το βλέμμα στο 7-6 («κάθε ματς μετράει, κάθε νίκη μετράει») και μίλησε για «παράξενο παιχνίδι», όπου ο αντίπαλος πέτυχε καμιά εικοσαριά πόντους όταν το χρονόμετρο της κατοχής έτρεχε προς το μηδέν. Εννοούσε ότι η πραγματική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν μεγαλύτερη από το +8 της τελικής αποδελτίωσης.

Η αλήθεια είναι ότι ο αγώνας κρίθηκε όχι στα τελευταία λεπτά -όπου η Μπάγερν ψευτοαπείλησε- αλλά στα πρώτα, όταν διαμορφώθηκαν οι ισορροπίες του. Ο Ολυμπιακός ξέφυγε με +20 πριν την ανάπαυλα για να θυμίσει ποιος φορούσε το κοστούμι του αφεντικού και φρόντιζε να το ισιώνει κάθε φορά που αυτό τσαλακωνόταν: 48-29 από 41-29 στις αρχές της γ’ περιόδου, 61-46 και 70-55 από 50-41 αργότερα.

Ο τραυματισμός του Κώστα Παπανικολάου ανησύχησε το κοινό στο ΣΕΦ περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε αφού διά γυμνού οφθαλμού μοιάζει επιπόλαιος, ωστόσο υπενθύμισε πόσο ευάλωτοι είναι οι 3-4 καταπονημένοι από το Μουντομπάσκετ παίκτες του. Στην τελική ευθεία του αγώνα, η μηχανή έσβησε πρόωρα και κάποια πρόσωπα μούτρωσαν, αλλά η δουλειά είχε γίνει.

Ουσιαστικά, το λάβαρο του αποψινού Ολυμπιακού ήταν ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης. Στην πρώτη εμφάνισή του στο παρκέ στρίμωξε σε ένα τρίλεπτο δύο καλάθια, δύο κλεψίματα και μία ασίστ κλειδαρότρυπας, ενώ η δεύτερη συνοδεύτηκε από δύο βαριά τρίποντα, το ένα σχεδόν από τη σέντρα. Για την ομάδα που δυσκολεύεται να φτάσει τους 80 πόντους ακόμα και στις ξένοιαστες βραδιές της, τα κλεψίματα είναι συχνά σημαντικότερα και από τα εύστοχα σουτ. Ιδίως όταν πυροδοτούν αιφνιδιασμούς, όπως συνέβη κάμποσες φορές απόψε.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα ήθελε να δώσει περισσότερα λεπτά συμμετοχής σε παίκτες του «περιθωρίου» όπως ο ΜακΚίσικ, ο Σίκμα, ο Λούντζης και ο Μπραζντέικις, αλλά υποχρεώθηκε να ποντάρει στους βασικούς περισσότερο απ’ όσο θα ήθελε. Ο νεοφερμένος Πετρούσεφ παρακολούθησε το ματς ανενεργός, ενώ ο Μιλουτίνοφ έδειξε να πατάει λίγο καλύτερα στα πόδια του. Οι Γουόκαπ, Πίτερς έφτασαν και πάλι σε νούμερο που αρχίζει από «3» και το ίδιο θα συνέβαινε με τον Παπανικολάου, αν δεν τραυματιζόταν στα 26:36 συμμετοχής.

Σε κάθε περίπτωση, η δουλειά έγινε επαγγελματικά και χωρίς απρόοπτα, με αρκετά φτηνά λάθη έστω, απέναντι σε έναν αντίπαλο συμβιβασμένο εξαρχής με την ήττα. Τα ντέρμπι με τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα χάθηκαν και μάλιστα εντός των τειχών, η επίσκεψη στο Μόντε Κάρλο έβγαλε μαύρο και όχι κόκκινο, αλλά το κοντέρ μπορεί να γράψει 8-6 με νίκη επί της Βαλένθια στο Φάληρο, περισσότερες νίκες παρά ήττες, περισσότερα χαμόγελα παρά μούτρα.

Πόσοι είχαν προσέξει ότι η ομάδα του Πάμπλο Λάσο μετρούσε 4 νίκες και 1 οριακή ήττα στα τελευταία πέντε παιχνίδια της; Στη χρονιά της γενικευμένης μετριότητας και των κοιμισμένων θηρίων, ένας μήνας ρέντας μπορεί να εκτοξεύσει οποιονδήποτε στο πάνω ράφι και, αντίστροφα, ένας μήνας αναποδιάς ισοδυναμεί με τρικλοποδιά διαρκείας.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει στον ορίζοντά του τρία εκτός έδρας παιχνίδια πριν αποχαιρετήσει το 2023, Βίρτους, Βιλερμπάν και Άλμπα, αλλά αν περάσει από τη Μπολόνια την παραπάνω εβδομάδα μπορεί να φτάσει ακόμα και σε σερί επτά νικών. Ας μη ξεχνάμε, ότι πολύ σύντομα θα εμφανίζεται στα γήπεδα πλήρης. Θα τους βλέπει ο Μπαρτζώκας όλους υγιείς στο παρκέ και δεν θα πιστεύει στα μάτια του.