Το διήμερο των τρομοκρατών

Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στο γήπεδο όπου το τέταρτο ευρωπαϊκό ξεγλίστρησε μέσα από τα δάχτυλά του και, όπως και τότε, χρειάστηκε να κάνει παράκαμψη μέσω Μαδρίτης. Τον Μάιο του 2023 σκόνταψε άσχημα, την 1η του Μάρτη του 2024 μετέτρεψε το έξτρα κίνητρο σε κηροζίνη και ισοπέδωσε τη φορμαρισμένη Ζαλγκίρις. Ναι, σωστά καταλάβατε, πιστεύω ότι το διπλό του Παναθηναϊκού στο παλάτι της εστεμμένης «βασίλισσας» έκανε τα μάτια των Πειραιωτών να γυαλίζουν ακόμα περισσότερο.

Εάν την παραμονή του αγώνα ο Αντρέα Τρινκιέρι μιλούσε για μία ομάδα «ικανή να πάει στο φάιναλ-φορ και να σηκώσει το τρόπαιο», πάνω στο παρκέ της καταπράσινης Ζαλγκίριο Αρένα ο Ολυμπιακός φρόντισε να υποστηρίξει τον βαρύ και ασήκωτο ισχυρισμό. Η αρμάδα που έκανε παρέλαση στο Κάουνας παρά τις χτυπητές απουσίες της (Γουίλιαμς-Γκος, Λαρεντζάκης, Μήτρου-Λονγκ, αλλά και Μιλουτίνοφ) έμοιαζε βγαλμένη από κομπιούτερ. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο.

Για μια φορά, τα νούμερα λένε όλη την αλήθεια: 95 πόντοι, 78% στα δίποντα, 23 ασίστ για 8 λάθη, 41% στα τρίποντα, 10 διαφορετικοί σκόρερς, 10 παίκτες που μάζεψαν ριμπάουντ, 41 πόντοι από τον πάγκο, +2 ριμπάουντ μετά την ανάπαυλα (μετά το -7 του πρώτου ημιχρόνου). Και μία άμυνα, που περιόρισε τους Λιθουανούς σε κλάσματα προσβλητικά για οποιανδήποτε ομάδα του προπονητή: 12 λάθη, 12 ασίστ, 40% ευστοχία.

Και όλα αυτά χωρίς να ζοριστεί κανείς. Ο αναντικατάστατος Τόμας Γουόκαπ χρειάστηκε μόλις 29 λεπτά συμμετοχής για να πετύχει ρεκόρ καριέρας (αφού εκτός του Λούντζη επιστρατεύτηκε και περιφερειακό δίδυμο ΜακΚίσικ-Κάνααν για να του δώσει ανάσες), ο Φαλ έπαιξε όσο και ο Πετρούσεφ, ο Ράιτ χρειάστηκε 13 λεπτά για να γκρεμίσει το καλάθι με καρφώματα και 11 πόντους, ο Κάνααν περιορίστηκε στο 20λεπτο παρά τις απουσίες.

Ο Κώστας Παπανικολάου, παίκτης-κλειδί και πάλι, έδωσε 28 λεπτά βαπτισμένα στην ποιότητα, μολονότι χρειάστηκε ένεση στη μέση πριν το τζάμπολ. «Σήμερα το πρωί δεν μπορούσε ούτε να δέσει τα παπούτσια του», αποκάλυψε ο Γιώργος Μποζίκας. Ο οξυδερκής Μπαρτζώκας φρόντισε να προβιβάσει τον αρχηγό στη βασική πεντάδα, ώστε να μη κρυώσει η πονεμένη μέση του.

Ο Ολυμπιακός κυριάρχησε απόλυτα στο παιχνίδι και θα το είχε καθαρίσει νωρίτερα, αν δεν έχανε κάποια λάδια στη β’ περίοδο. Τα φάουλ γίνονταν σε λάθος χρόνο, η έξοδος του Φαλ δημιούργησε πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ, ο οίστρος του Σμιτς χάρισε στη Ζαλγκίρις πόντους εκτός προγράμματος. Οι «ερυθρόλευκοι» χρειάζονταν περισσότερη αυτοσυγκέντρωση και τη βρήκαν στο αποδυτήριο της ανάπαυλας, όπου π.χ. ο Μόουζες Ράιτ ανακάλυψε τον ξεχασμένο εαυτό του.

Τον X-factor που ο Γιώργος Μπαρτζώκας χρειαζόταν για να ξεκλειδώσει το ματς τον βρήκε στο πρόσωπο του Σακίλ ΜακΚίσικ, που ξεκίνησε τη συμμετοχή του αρπάζοντας τη μπάλα μέσα από τα χέρια του Λεκάβιτσιους στη σέντρα, τη συνέχισε με διαδοχικές ασίστ και με ένα βροντερό κάρφωμα που θα ακούστηκε μέχρι το Ελσίνκι και την ολοκλήρωσε σουτάροντας τρίποντα, στο κυνήγι του προσωπικού ρεκόρ που δεν ήλθε ποτέ.

Τα χαϊλάιτ της βραδιάς ήταν πολλά, αλλά η φάση που φώναζε «Ολυμπιακός» περισσότερο από κάθε άλλην διαδραματίστηκε στο τελευταίο λεπτό, όταν ο εντελώς ελεύθερος και …εντελώς ζεστός Τόμας Γουόκαπ υπάκουσε στο λογισμικό με το οποίο προικίστηκε και προτίμησε την πάσα προς έναν καλύτερο σουτέρ, παρά να το μπουμπουνίσει ο ίδιος.

«Thank you very much», φάνηκε να λέει ο Άλεκ Πίτερς, πριν σκοράρει από τα 6,75 μ σε ρυθμό προπόνησης. Τα ρομπότ δεν χαμπαριάζουν από τη χαλαρότητα των τελευταίων δευτερολέπτων. Λειτουργούν έτσι όπως έχουν προγραμματιστεί.

Ο Tεξανοέλληνας τελείωσε τον αγώνα με 22 πόντους, ο Αμερικανοβόσνιος με 16, οι δυό τους έβαλαν 6/10 τρίποντα, αλλά όσοι βρεθήκαμε στο Κάουνας το βράδυ της 21ης Μαΐου μελαγχολήσαμε. Στον τελικό με τη Ρεάλ, που κρίθηκε στο τελευταίο σουτ, στο ίδιο γήπεδο, αλλά σε κατακόκκινο σκηνικό, ο Γουόκαπ έμεινε άποντος με 0/5 σουτ, ενώ ο Πίτερς δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε δευτερόλεπτο…

Γεννηθήτω, λοιπόν, η νέα κούρσα των εξοπλισμών, με φόντο τον ουρανό του Βερολίνου. Πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσαμε ότι οι ομάδες μας τρομοκρατούν -αμφότερες- την Ευρώπη; Ο Παναθηναϊκός είναι τρίτος, ο Ολυμπιακός εδραιώνεται στην εξάδα, η μεταξύ τους απόσταση εν όψει του ευρωελληνικού ντέρμπι που έρχεται είναι μόλις ένας βαθμός, το ενδεχόμενο να συγκρουστούν μεταξύ τους στα πλέι-οφ υπαρκτό.

Προσωπικά έκλεισα το εισιτήριό μου για την πόλη του Βιμ Βέντερς και ανυπομονώ για το φάιναλ-φορ μιας χρονιάς που φοβόμουν ότι έκρυβε κρίση εσωστρέφειας. Το Βερολίνο, όπου κάποτε οι Έλληνες «αιώνιοι» έβγαλαν τα μάτια τους σε έναν αλησμόνητο ημιτελικό, δεν είναι δα και τόσο μακρινό όσο νομίζαμε.