Τη Μακάμπι οφείλεις να τη σέβεσαι

To πάθημα της Παρασκευής δεν έγινε μάθημα, αλλά ο μαχμουρλής και ψιλοαδιάβαστος Παναθηναϊκός πρόφτασε να παραδώσει το γραπτό του έγκαιρα για να μη μείνει και απόψε μετεξεταστέος. Για δεύτερο σερί δύσκολο παιχνίδι, οι «πράσινοι» εμφανίστηκαν στο γυάλινο παρκέ όχι με στολή καμικάζι, αλλά με ένδυμα περιπάτου, σαν να περίμεναν τις λύσεις από τη φανέλα και από την έδρα. Λίγο γυάλινοι.

Κανένας δεν μιλούσε με τον διπλανό στην άμυνα και κανένας δεν έβαζε χέρια πάνω στην μπάλα. Αλλά ο πρωταθλητής Ευρώπης έγινε πρωταθλητής Ευρώπης όχι με τις 90άρες, αλλά με την άμυνα που δαγκώνει στην καρωτίδα. «Εφ’ όσον κατορθώσεις να σταματήσεις τον αντίπαλο στα μετόπισθεν, η επίθεση θα έρθει», είπε ο Κέντρικ Ναν, που συνδύασε τις πιρουέτες και τα τρίποντα με τάπες και …ντιφλέξια.

Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ ξεσήκωσε το ΟΑΚΑ με τα εκκωφαντικά τρίποντά του (αυτά που τον εκτόξευσαν αισίως στο 57 τοις εκατό), και με τις ωραίες συνεργασίες, αλλά το παντεσπάνι του το έβγαλε με τα κλεψίματα, με τον ιδρώτα, με τα ριμπάουντ, με τα 20 λεπτά αδιάλειπτης συμμετοχές στο δεύτερο ημίχρονο.

Η φάση του αγώνα μπορεί να ήταν το κρίσιμο καλάθι του Όσμαν στον αιφνιδιασμό στο 82-82, αλλά ο Τούρκος κέρδισε τη μπάλα με κλέψιμο και όχι από ασίστ κάποιου συμπαίκτη. «Χρειάστηκε να αλλάξω την ομάδα και να βάλω μέσα όλους τους δυναμικούς αμυντικούς», είπε ο Εργκίν Αταμάν, παραπέμποντας στο σχήμα όπου συνυπήρχαν οι Γκραντ, Όσμαν, Χουάντσο, Λεσόρ δίπλα στον Ναν.

Οι 40 πόντοι των Ισραηλινών στο δεύτερο ημίχρονο (16+24) δεν είναι λίγοι, αλλά το ποσοστό τους στα δίποντα έπεσε από το 71% του πρώτου μέρους (όπου οι αντίπαλοι έκαναν ξέγνοιαστη παρέλαση στη ρακέτα του) στο φτωχό 48 τοις εκατό. Ο βρυχηθμός του Λεσόρ έκοψε τον βήχα των Σόρκιν, Χορντ και άλλαξε άρδην τα δεδομένα. Ο Γάλλος έβαλε και τις βολές όταν χρειάστηκε και δεν βγήκε καθόλου από το παιχνίδι μετά την ανάπαυλα.

«Μας ξέφευγαν με μία ντρίμπλα και έβαζαν καλάθι», έλεγε ο Αταμάν στο ημίχρονο, στο μικρόφωνο της Euroleague TV. «Στην επίθεση κάνουμε ντροπιαστικά λάθη», παραπονέθηκε. Η κακή εικόνα της εκκίνησης είναι εξ ορισμού ευθύνη του προπονητή, αλλά ο Τούρκος ανέλαβε την ευθύνη με ένα θεαματικό mea culpa: τάιμ-άουτ στα 44 δευτερόλεπτα (μετά από τα δύο απανωτά καλάθια του «φουνταριστού» Χορντ) και τρεις αλλαγές μονοκοντυλιά, με αντικατάσταση σύσσωμης της μπροστινής γραμμής: Παπαπέτρου, Μήτογλου, Λεσόρ.

Γρήγορα επιστρατεύτηκε και ο Κώστας Σλούκας για να νοικοκυρέψει το παιχνίδι με τις 5 ασίστ που μοίρασε, αφού ο Λορέντζο Μπράουν ήταν περίεργα κρύος απέναντι στους παλιούς του φίλους. Είπαμε, όμως, τη λύση την έδωσαν τα αμυντικά σχήματα (όπου συχνά μετείχε και ο Καλαϊτζάκης), αφού ο -με το συμπάθιο- ανταρτοπόλεμος ήταν το μοναδικό αντίδοτο στο γρήγορο και κάπως ελεύθερο μπάσκετ της Μακάμπι.

Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε για πρώτη φορά 3:58 πριν το φινάλε με το έμμεσο τρίποντο του πολύτιμου Τζέριαν Γκραντ (79-76). Οι 17 πόντοι που πέτυχε στο τελευταίο τετράλεπτο έλιωσαν την αντίσταση των Ισραηλινών, αφού το ΟΑΚΑ δεν είναι ούτε Γιαντ Ελιάου ούτε Χάλα Πιονίρ. Κέρδισε πόντους πάντως απόψε η ομάδα του Όντεντ Κάτας, μολονότι ηττήθηκε. Και ας έδωσε τα κρίσιμα σουτ του τελευταίου διλέπτου στον νερόβραστο Γιοκουμπάιτις.

Ο Παναθηναϊκός κινδύνευσε να χάσει από το ευρωελληνικό ντέρμπι όχι έναν, αλλά δύο αγώνες. Παρόμοιο μπελά βρήκε και ο Ολυμπιακός την ίδια ώρα απέναντι στη Βιλερμπάν, αλλά τουλάχιστον εκείνος είχε στην τσέπη του το ροζ φύλλο από την «αιώνια» σύγκρουση της περασμένης Παρασκευής για παρηγοριά. Μεθυσμένος ο ένας, ζαλισμένος ο άλλος, τουλάχιστον κέρδισαν και οι δύο επιστρατεύοντας το περίσσευμα ταλέντου, τη δύναμη της έδρας και το ειδικό βάρος που πλέον τους χαρακτηρίζει.

Σε αυτόν τον εξαντλητικό σωματικά και πνευματικά μαραθώνιο, προχωράει μπροστά όποιος ξέρει να κερδίζει στις μελαγχολικές του βραδιές. Ο διάβολος πήγε να χαμογελάσει στο ξεκίνημα αυτής της «διαβολοβδομάδας», αλλά επέστρεψε απογοητευμένος στην κρυψώνα του.

Όσοι παρακολούθησαν το σημερινό Old School, πάντως, αποκλείεται να νιώθουν ξαφνιασμένοι από όσα είδαν στα δύο γήπεδα, και ιδίως στο ΟΑΚΑ. Ένα από τα πρώτα πράγματα που διδάχθηκα όταν πρωτοπάτησα το πόδι μου σε αγώνα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, πριν από τέσσερις δεκαετίες, είναι ότι τη Μακάμπι οφείλεις να τη σέβεσαι και να μη της δίνεις δικαιώματα. Ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να το θυμάται από τον περασμένο Απρίλιο.