Υπάρχουν άνθρωποι που το χαμόγελό τους «στάζει» ειλικρίνεια και καλοσύνη. Δεν χρειάζεται να τους γνωρίσεις σε βάθος για να καταλάβεις από τί υλικό είναι φτιαγμένοι. Αρκεί να τους δεις να χαμογελούν! Αν συνομιλήσεις κιόλας, μια - δυο φορές μονάχα μαζί τους, τότε εξαφανίζεται κι όποια αμφιβολία. Μιλάμε για ανθρώπους που δεν παριστάνουν... τον άνθρωπο.
Η Wikipedia στον ορισμό της στέκεται στην ιδιαίτερα αναπτυγμένη διανοητική ικανότητα, σε συνδυασμό με τη δίποδη όρθια στάση, που απελευθερώνει τα χέρια και καθιστά κάποιον ικανό για διεργασίες που δεν είναι εφικτές σε άλλα ζώα. Σε αυτά φυσικά έρχονται να προστεθούν οι πολυδιάστατοι τρόποι επικοινωνίας, η συνείδηση και οι πολυσύνθετες κοινωνικές κατασκευές. Μέσα σε αυτά τα προστιθέμενα αλλοιώθηκε με τα χρόνια και η έννοια.
Υπάρχουν όμως ακόμα άνθρωποι με ορισμούς ποιητικούς. Με διάσταση κοινωνική και πολιτική. Που πληρούν τις προϋποθέσεις του Τάσου Λειβαδίτη, άνθρωποι χωρίς «υποτιθέμενα προνόμια ή ξέχωρη αξία», όπως το αναζήτησε ο Μανώλης Αναγνωστάκης. Άνθρωποι που υπάρχουν σε πείσμα απάνθρωπων καιρών. Όπως η Κέλλυ Λουφάκη. Αφτιασίδωτα ευγενική, αεικίνητη, γεμάτη ζωή.
Cover photo by: Ιωάννα Τζετζούμη
Η πρώτη Ελληνίδα ξιφομάχος σε αμαξίδιο, που εκπροσώπησε την Ελλάδα σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, μίλησε στο GWomen για την τεράστια ψυχική δύναμη που ανακάλυψε στα 29 ότι έχει, όταν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η ζωή της άλλαξε για πάντα μετά από ένα σοβαρό τροχαίο, που της στέρησε τη δυνατότητα να περπατάει και τη γνωριμία της με τον αθλητισμό, που έγινε σε μια περίοδο πλήρους επανεκκίνησης. Επανεκκίνησης που ήρθε με «όπλα» την αστείρευτη διάθεση για ζωή και ένα ξίφος!
Η Κέλλυ κατάγεται από τη Χίο, που την προσδιορίζουν οι μυρωδιές της μαστίχας και ο Όμηρος, μεγάλωσε στη Νίκαια, σπούδασε στην Καβάλα (Λογιστική). Ανεξαρτητοποιήθηκε από πολύ νωρίς παίρνοντας τη ζωή στα χέρια της. Έμαθε να «ρουφάει» κάθε στιγμή και συνέχισε να το κάνει και μετά το σοβαρό τροχαίο που άλλαξε τη ζωή της.
Ήταν καλοκαίρι του 2012. Ξημερώματα, στο νησί του κεντρικού Αιγαίου. Η Κέλλυ επέστρεφε σπίτι της. Θυμάται κάθε της κίνηση. Θυμάται να μπαίνει στο αυτοκίνητο. Να ξεκινά χωρίς να έχει βάλει τη ζώνη. Θυμάται να προσπαθεί να τη βάλει εν κινήσει. Δεν έχει ξεχάσει το αμάξι που ερχόταν από το αντίθετο ρεύμα, τις κινήσεις που έκανε για να αποφύγει την σύγκρουση. Ούτε το αυτοκίνητό της να κάνει βουτιά στην χαράδρα. Κατάλαβε από την αρχή ότι δεν μπορεί να κουνήσει τα πόδια της. Η ζωή της δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια από εκείνο το ξημέρωμα...
Όταν πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, πήγε σε κέντρο αποκατάστασης όπου έμεινε για ένα διάστημα. Φεύγοντας πάτησε restart. Και σε αυτή τη νέα ζωή, δεν ήταν διατεθειμένη να θυσιάσει ούτε δράμι από την ελευθερία και την ανεξαρτησία της. Πόσο μάλλον το χαμόγελό της! Το αμαξίδιο έγινε τα πόδια της. Σε περίπου ένα χρόνο από το ατύχημα επέστρεψε στη δουλειά της. Ο φυσικοθεραπευτής της πρότεινε τον αθλητισμό. Την ξιφασκία την διάλεξε κατ' ουσίαν τυχαία χαζεύοντας στο site της Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες.
Ο αθλητισμός ήταν ένα πεδίο που ουδέποτε είχε εξερευνήσει πριν. Για την ακρίβεια έως τότε δεν γνώριζε τι σημαίνει καθημερινή άσκηση. Η γνωριμία τους έγινε στο πλαίσιο της αποκατάστασης. Παραδέχεται βέβαια ότι αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω, θα ξεκινούσε από μικρή και θα έλεγε στον εαυτό της πως: «κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου στερεί το όνειρο, ο μόνος σου αντίπαλος είναι ο ίδιος σου ο εαυτός». «Ξεκίνησα να κάνω αθλητισμό καθαρά για αποκατάσταση, μετά από το σοβαρό τροχαίο που είχα τον Ιούλιο του 2012. Η επιλογή του αθλήματος έγινε τυχαία. Η πρώτη επαφή ήταν αρκετή για να με κερδίσει σαν άθλημα. Αρχικά, εντυπωσιάστηκα από τον εξοπλισμό (μάσκα, σπαθί, στολή) και στην πορεία μπήκα πολύ γρήγορα στον ρόλο του ξιφομάχου. Η ξιφασκία είναι ένα άθλημα που ταιριάζει αρκετά στον χαρακτήρα μου και στην προσωπικότητα μου. Είναι η καθημερινή μου εκτόνωση!», περιγράφει.
Αν τη ρωτήσεις πώς βρήκε τη δύναμη όχι μόνο να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα στη ζωή της, μα να κάνει πρωταθλητισμό, δεν απαντά σε α' ενικό! «Όλοι έχουμε την δύναμη μέσα μας, αρκεί να μας συμβεί κάτι πολύ σοβαρό και να το αντιμετωπίσουμε. Όταν αγαπάς την ίδια την ζωή κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε εμποδίσει. Μπορούμε να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, αρκεί να μας δοθούν τα κατάλληλα εφόδια και ερεθίσματα».
Από ένα παιχνίδι της μοίρας λοιπόν, η Κέλλυ έφτασε ως το Ρίο το 2016. Στην πρώτη της συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς Αγώνες. Στην πρώτη φορά που Ελληνίδα ξιφομάχος με αμαξίδιο συμμετέχει στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη. Στην κορυφαία στιγμή της καριέρα της, όπως την προσδιορίζει. «Όταν ξεκίνησα την ξιφασκία, εκείνο το διάστημα ακριβώς είχε ξεκινήσει η πρόκριση για το Ρίο 2016.Ήταν για μένα ένα αφάνταστο όνειρο. Όμως με πολλές προπονήσεις, πολλούς αγώνες και δουλειά με τον εαυτό μου, το όνειρο έγινε πραγματικότητα».
Για τους περισσότερους ανθρώπους ο κόσμος της αναπηρίας είναι άγνωστος, τι σημαίνει «γυναίκα με αναπηρία» στην Ελλάδα του 2022; «Στην Ελλάδα του 2022 πολλά πράγματα είναι ακόμα άγνωστα. Υπάρχει άγνοια, έλλειψη επικοινωνίας και ο φόβος να αντιμετωπίζουμε καταστάσεις. Η αναπηρία από μόνη της δεν είναι το πρόβλημα, αλλά τα εμπόδια που βάζει η ίδια η κοινωνία. Η γυναίκα με αναπηρία δεν θεωρώ ότι διαφέρει από την γυναίκα χωρίς αναπηρία. Αυτές οι προκαταλήψεις αλλά και τα στερεότυπα γύρω από τον κόσμο της αναπηρίας πρέπει επιτέλους να σταματήσουν! Θα πρέπει όλες μαζί να αγωνιστούμε για την ισότητα και την συμπερίληψη. Οι γυναίκες με αναπηρία είναι δυναμικές, δραστήριες, δημιουργικές, με αυτοπεποίθηση, φιλόδοξες με όνειρα και στόχους. Δραστηριοποιούνται σε όλους τους τομείς όπως εκπαίδευση, εργασία ,αθλητισμός κ.ο.κ. Είναι γυναίκες ικανές ακόμα και για το πιο σημαντικό ρόλο στην ζωή, αυτόν της μητρότητας!»
Αναφορικά στον αθλητισμό, ποιό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει μια γυναίκα αθλήτρια; «Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ελάχιστη οικονομική στήριξη που υπάρχει από το κράτος και οι υποδομές, που δεν επαρκούν. Και ο σεξισμός. Που δεν διαφέρει από τον ρατσισμό. Η έλλειψη ισότητας και η έλλειψη ίσων ευκαιριών είναι το σύνολο των εμποδίων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον αθλητισμό, στην κοινωνία. Οι άνδρες θεωρούν για κάποιο λόγο ότι χάνουν την δύναμη τους κυριολεκτικά και μεταφορικά.»
Τα media μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων; «Δυστυχώς μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει μεγαλύτερη κάλυψη και προβολή των ανδρών αθλητών έναντι των γυναικών αθλητριών, με αποτελέσματα να υπάρχουν αντιλήψεις κοινωνικής ανισότητας ,προκαταλήψεις και στερεότυπα. Θα πρέπει να γίνουν αλλαγές στην αθλητική κουλτούρα των media και ισότιμη προβολή όλων των γυναικείων αθλημάτων. Η συνεισφορά των media μπορεί να βοηθήσει στην ανάδειξη του γυναικείου αθλητισμού.»
Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις; «Έχουν υπάρξει φόρες, που λόγω απογοήτευσης, αποτυχίας και κούρασης το έχω σκεφτεί. Όμως αυτά έχει ο πρωταθλητισμός, μέσα από αυτά πεισμώνεις περισσότερο και συνεχίζεις ακάθεκτα».
Η Κέλλυ έχει ως αθλήτρια πρότυπο την Βούλα Πατουλίδου. Ήταν μόλις 10 ετών όταν παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς στην Βαρκελώνη και άκουσα για πρώτη φορά την έκφραση "για την Ελλάδα ρε γαμώτο!". Η δικιά της επόμενη ημέρα, μετά τον πρωταθλητισμό, πιθανότατα δεν θα τη βρει στην πολιτική αρένα, έχει όμως πολλές νέες αρμοδιότητες εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Μια βόλτα από τους λογαριασμούς της στα social media είναι ενδεικτική. Είναι πρέσβειρα του Be Active ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα στο οποίο εκπροσωπεί την Ελλάδα από το 2016 παροτρύνοντας τον κόσμο να ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
Όπως λέει τα μέσα κοινωνική δικτύωσης είναι ένας χώρος στον οποίο θέλει να εμπνέει, κι από τον οποίο επιθυμεί να εμπνέεται. Από τον αθλητισμό. Από την ίδια τη ζωή. «Μέσα από τον τρόπο ζωής μου και τα βιώματα μου, θέλω να περνάω στον κόσμο το εξής μήνυμα: να μην τα παρατάει και να πιστεύει στις δυνατότητες του. «Αφού μπορώ εγώ, μπορείς και εσύ»!
Για την Κέλλυ ο αθλητισμός είναι ταυτόσημος με τη νέα της ζωή. Αυτή τη δεύτερη ζωή για την οποία είναι ευγνώμων που της δόθηκε. Εκείνη που ζει στο αμαξίδιό της, το ίδιο ή και παραπάνω δραστήρια. Τη ρώτησα αν μέσω του αθλητισμού μπορεί να αναπτυχθεί κι ένα πλαίσιο γυναικείας ενδυνάμωσης και αλληλεγγύης. «Θεωρώ ότι με το να στηρίζει, να βοηθάει, να παροτρύνει, να εμψυχώνει η μία την άλλη μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Μπορούν να γίνουν διάφορες δράσεις με επίκεντρο τον αθλητισμό για να πετύχουμε κάτι τόσο σημαντικό»