Ένα τραγούδι πες μου ακόμα...
Ο Τάκης Μουσαφίρης πάει να γράψει τραγουδάρες στη «γειτονιά των Αγγέλων» και ο Μιχάλης Τσαμπάς γράφει για έναν ακόμη σπουδαίο που φεύγει «όχι όπως του πρέπει» στην εποχή του κορονοϊού!
Ο Τάκης Μουσαφίρης πάει να γράψει τραγουδάρες στη «γειτονιά των Αγγέλων» και ο Μιχάλης Τσαμπάς γράφει για έναν ακόμη σπουδαίο που φεύγει «όχι όπως του πρέπει» στην εποχή του κορονοϊού!
Ο Χρήστος Κιούσης γράφει για την κατάσταση στην Ελλάδα, την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και αυτούς που δεν μπορούν ούτε τους μεν, ούτε τους δε.
Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την ανατριχιαστική πράξη αντίδρασης ενός πολίτη σε ένα περιστατικό αστυνομικής βίας και αναρωτιέται που θα μας οδηγήσει όλο αυτό…
Η Νέα Σμύρνη είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η εμπιστοσύνη των πολιτών έχει πλέον χαθεί και τη θέση της έχει πάρει ο φόβος. Κι όταν στριμώχνεται κάποιος από φόβο, κάποια στιγμή θα αντιδράσει.
Ο Χρήστος Κιούσης απαντάει σε ένα μήνυμα που του «έσκασε» στο προσωπικό του inbox...
Ο Μιχάλης Τσόχος αναρωτιέται πόσο δύσκολο είναι να βάλουμε μία τάξη ως πολιτεία και ως κοινωνία, στις σκέψεις μας και στις αντιδράσεις μας, σε μία τόσο σοβαρή υπόθεση, όπως αυτή της παιδεραστίας.
Είδα, άκουσα αλλά... δεν κατάλαβα. Μια κοινωνία δεν ήθελε να μπλέξει. Μια κοινωνία που έπεσε πάλι από τα σύννεφα. Ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης γράφει για την υπόθεση Λιγνάδη και την βαθιά υποκρισία.
O Xρήστος Κιούσης γράφει για την αλληλεπιδραστικότητα της τηλεόρασης με τα social media. Σε εκπομπές, ειδήσεις και reality...
Για εμένα δεν είναι κατακριτέο ότι επισκέφτηκε μια φορά την Ικαρία ο Πρωθυπουργός αλλά το ότι δεν επισκέφτηκε αρκετές φορές υγειονομικούς στα νοσοκομεία για να συγχρωτιστεί λίγο παραπάνω με την πραγματικότητα.
Το συγκεκριμένο άρθρο γράφεται πολλές ημέρες στο μυαλό μου. Δεν προσπαθώ μόνο να βρω τις κατάλληλες λέξεις, προσπαθώ να θυμηθώ καταστάσεις , ανθρώπους , τον εαυτό μου μέσα σε ένα περιβάλλον καταπίεσης, παρενόχλησης και κακοποίησης πριν διατυπώσω αυτά που σκέφτομαι.
Σε συνέχεια προηγούμενου άρθρου του Μιχάλη Τσόχου, επιτρέψτε μου να αναρωτηθώ, δεν σας κάνει εντύπωση όταν απουσιάζει η σάτιρα;
Ο δικαιολογημένος θυμός για τον αναποτελεσματικό εγκλεισμό, την καθυστέρηση του εμβολιασμού, το κλείσε-άνοιξε της αγοράς και το άγονο debate επιστημονικών απόψεων δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα, αν δεν στοχεύει εκεί που πρέπει.